Ὁ δὲ Μεγαλομάρτυς Φανούριος ἦλθε τὴν νύκτα ἐκείνην καὶ τοὺς ἔβγαλεν ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ τοὺς ἐθάρρυνε, λέγων, ὅτι τὴν ἑπομένην, κατὰ πᾶσαν ἀνάγκην, θὰ τοὺς ἐλευθερώσῃ. Ἔπειτα φαίνεται εἰς τοὺς Ἀγαρηνούς, καὶ ἐλέγχων αὐτοὺς αὐστηρῶς εἶπεν· «Ἂν ἴσως καὶ αὔριον δὲν τοὺς ἐλευθερώσητε, θὰ ἴδητε τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ». Οὕτω εἰπὼν ὁ Ἅγιος ἔφυγεν. Ἀλλ’ ὦ τοῦ θαύματος! Ὅσοι ἦσαν εἰς ἐκείνας τὰς τρεῖς οἰκίας, ὅλοι ἐξημερώθησαν τυφλοὶ καὶ παράλυτοι μὲ δριμυτάτους πόνους βασανιζόμενοι, μικροὶ ὁμοῦ καὶ μεγάλοι· ὅθεν ἀπὸ τὰς στρωμνὰς ὅπου ἔκειντο, διὰ μέσου τῶν συγγενῶν των συνεβουλεύθησαν τί νὰ κάμουν· καὶ οὕτω ἀπεφάσισαν νὰ στείλουν νὰ φέρουν τοὺς αἰχμαλώτους. Ὅταν δὲ ἦλθον οἱ ταλαίπωροι τρεῖς Ἱερεῖς, τοὺς ἠρώτησαν, ἂν ἴσως καὶ δύνανται νὰ τοὺς ἰατρεύσουν· ἀπεκρίθησαν δὲ ἐκεῖνοι· «Ἡμεῖς μὲν θὰ παρακαλέσωμεν τὸν Θεόν, ἐκεῖνος δὲ ἂς κάμῃ τὸ θέλημά του».
Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος πάλιν τὴν τρίτην νύκτα ἐφάνη εἰς τοὺς Ἀγαρηνοὺς καὶ τοὺς εἶπεν· «Ἂν ἴσως δὲν στείλετε εἰς τον οἶκόν μου διὰ γράμματος τὴν ἐλευθερίαν των, οὔτε ὑγείαν ἔχετε, οὔτε τὸ ποθούμενον φῶς». Τότε συμβουλευθέντες πάλιν μὲ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους των, ἔστειλε καθεὶς τὸ ἐλευθερωτικὸν γράμμα τοῦ ἰδικοῦ του αἰχμαλώτου, καὶ ἄφησαν καὶ τὰ τρία ἐμπρὸς εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου. Καὶ ὦ τοῦ θαύματος! ἕως ὅτου νὰ γυρίσουν οἱ ἀπεσταλμένοι ἀπὸ τὸν Ναόν, εὑρέθησαν ὑγιεῖς οἱ πρῴην παράλυτοι καὶ τυφλοί, οἱ ὁποῖοι θαυμάσαντες ἠλευθέρωσαν τοὺς Ἱερεῖς ἐκείνους καὶ δίδοντες εἰς αὐτοὺς τὰ ἔξοδα τοῦ ταξειδίου των φιλοφρόνως τοὺς κατευώδωσαν καὶ τοὺς ἔστειλαν εἰς τὴν πατρίδα των· οἱ δὲ Ἱερεῖς ἐκεῖνοι ἐζωγράφησαν τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Φανουρίου καὶ τὴν ἐπῆραν εἰς τὴν χώραν των, ὅπου κάθε χρόνον ἑώρταζον εὐλαβῶς τὸν Ἅγιον· οὗ ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.