Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου καὶ πολυάθλου Ὁσιομάρτυρος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ τοῦ Νέου, τοῦ ἐκ Σαμαρίνης τῆς Ἠπείρου καταγομένου καὶ ἐν ἔτει ͵αωη’ (1808) ἀθλήσαντος.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ὁ Ὁσιομάρτυς, ὁ νεοφανὴς τοῦ Χριστοῦ ἀριστεύς, ἐγεννήθη κατὰ τὰ τέλη τοῦ δεκάτου ὀγδόου αἰῶνος ἔν τινι χωρίῳ, τῆς Ἠπείρου, καλουμένῳ Σαμαρίνα. Ἀγαπήσας τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, ἐγκατέλειψε πάντα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ καὶ ἄρας τὸν ζυγὸν τοῦ Κυρίου, προσῆλθεν εἴς τι Μοναστήριον τῆς πατρίδος αὐτοῦ καὶ ἐγένετο Μοναχός. Εἰς αὐτὸ διὰ τῶν καμάτων τῆς ἐν πνεύματι ζωῆς καὶ τῶν καθ’ ἑκάστην θείων ἀναβάσεων καθήγνισε καὶ σῶμα καὶ ψυχήν, καὶ ἐγένετο σκεῦος ἐκλεκτὸν καὶ δεκτικὸν τοῦ θείου τῆς χάριτος φωτισμοῦ. Πνεύματι δὲ θείῳ κινούμενος καὶ ὑπὸ Ἀποστολικοῦ ζήλου ἐμφορηθείς, ἐξῆλθε τῆς ἑαυτοῦ Μονῆς, καὶ περιήρχετο τὰς πόλεις καὶ χωρία τῆς Θεσσαλίας κηρύττων τὸν λόγον τῆς πίστεως, καὶ διδάσκων ὑπομονὴν καὶ καρτερίαν «ἐν ταῖς εὑρούσαις θλίψεσι» τῶν εὐσεβῶν τὰ πληρώματα, κατὰ τὴν ζοφώδη ἐκείνην ἐποχὴν τῆς δουλείας καὶ πικρᾶς συνοχῆς, καθ’ ἣν ἀπορία καὶ ἀλλεπάλληλοι συμφοραὶ καὶ περιστάσεις καὶ πλεῖστοι κίνδυνοι περιεκύκλωσαν τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, λόγῳ τῆς τότε ὑπὸ τοῦ «Παπᾶ Εὐθυμίου Βλαχάβα» καλουμένου ἐκραγείσης ἐπαναστάσεως κατὰ τῶν παραχωρήσει Θεοῦ κρατούντων μισοχρίστων Ἀγαρηνῶν.

Διαπρέπων λοιπὸν ὁ μακάριος Δημήτριος εἰς τοὺς εὐαγγελικοὺς ἀγῶνας, καὶ «στῦλος καὶ ἑδραίωμα» τῶν πιστῶν δεικνύμενος, συνελήφθη, διαβληθείς, ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν, καὶ προσαχθεὶς εἰς τὸν τύραννον Ἀλῆ πασᾶν, ὡμολόγησεν εὐθαρσῶς τὴν χριστώνυμον κλῆσιν, καὶ τὴν ἱερὰν ἀποστολὴν τῶν περιοδειῶν καὶ τοῦ κηρύγματος αὐτοῦ, τῶν ὁποίων ὁ σκοπὸς ἦτο ὁ στηριγμὸς τῶν εὐσεβῶν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἡ παρηγορία τῶν θλιβομένων καὶ περιστατουμένων ὁμοφύλων Χριστιανῶν καὶ ἡ ὑπακοὴ αὐτῶν εἰς τοὺς νόμους τῆς ἐξουσίας.

Ἐξοργισθεὶς ἐκ τῶν λόγων τούτων ὁ τύραννος, ὡς μὴ εὑρὼν ὡς ἤλπιζεν εἰς τὴν ὁμολογίαν τοῦ Μάρτυρος ἐνδείξεις καταμαρτυρούσας ἐνοχὴν τόσον αὐτοῦ ὅσον καὶ ἄλλων προσώπων, διέτιαξεν ἵνα βασανίσωσιν αὐτὸν σκληρῶς. Καὶ πρῶτον ἐξήπλωσαν αὐτὸν πρὸ τῶν ποδῶν τοῦ τυράννου, ὅστις, ἀφοῦ ἔπτυσεν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Μάρτυρος, διέταξε νὰ ἐμπηχθῶσιν ἀκίδες καλάμιναι εἰς τοὺς ὄνυχας τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν αὐτοῦ, νὰ διατρυπηθῶσι δὲ καὶ δι’ ὁμοίων οἱ βραχίονες τοῦ γενναίου ἀθλητοῦ.