Ἐπειδὴ ὅμως διὰ τὴν ἡσυχαστικὴν ἀσκητικήν του ζωὴν φθονῶν ὁ μισόκαλος ἐχθρὸς ἐξήγειρε τοὺς κατοίκους τῶν πέριξ χωρίων ἐναντίον του διὰ κτηματικὰς δῆθεν διαφοράς, ἐγκατέλειψε καὶ τὸ ἡσυχαστήριόν του τοῦτο καὶ μετέβη εἰς τὴν ἐν Κέᾳ (Τζιὰν) Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Τιμίου Προδρόμου διὰ τοῦ ἑξῆς θαυμασίου τρόπου καὶ ἀκούσατε.
Λέμβος μικρὰ ὑπῆρχε τῆς Μονῆς, δι’ ἧς ἡλίευον, τὴν ὁποίαν ἔκαυσαν οἱ ἐχθροὶ τοῦ Ἁγίου διὰ νὰ τον ἐκδικηθοῦν καὶ νὰ τὸν λυπήσουν, αὐτὸς δὲ ὁ θαυμάσιος ἐγκαταλείπει εἰς τοὺς ἐχθρούς του τὰ ὑλικὰ πράγματα καὶ ἐπιβὰς ἐν Βραῶνι Ἀττικῆς τῶν ὑπολειμμάτων τῆς κεκαυμένης λέμβου ὕψωσεν ἐν αὐτῇ διὰ τῆς Ἀρχιερατικῆς του ράβδου τὸ ράσον του καί, ὤ τῶν θαυμασίων σου, Χριστὲ Βασιλεῦ! πνεύσαντος οὐρίου ἀνέμου ἔπλευσεν ἡ λέμβος καὶ ὡδήγησε τὸν Ἅγιον εἰς Κέαν. Τὸ θαῦμα τοῦτο ὡς καὶ πλεῖστα ἕτερα κατέδειξαν τὴν ἁγιότητα τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν πρὸς Κύριον παρρησίαν αὐτοῦ.
Ἐλθὼν ὁ Ἅγιος περὶ τὸ ἔτος 1590 εἰς τὴν νῆσον Κέαν καὶ ζήσας ἐν αὐτῇ τὰς ὑπολοίπους ἡμέρας τῆς ζωῆς του ἐν εἰρήνῃ, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον τῇ 16ῃ τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, παραδώσας τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χεῖρας τοῦ μισθαποδότου Σωτῆρος Χριστοῦ, παρ’ οὗ καὶ τοὺς διπλοῦς στεφάνους τῆς νίκης ἐδέξατο διά τε τὴν καλὴν ποιμαντορίαν καὶ τὴν ἀσκητικήν του διαγωγήν. Διασῴζεται δὲ μέχρι σήμερον ἡ ἁγία αὐτοῦ κάρα, μύρον ἀποπνέουσα καὶ ἰάσεις εἰς τοὺς μετὰ πίστε αἰτουμένους παρέχουσα, φυλαττομένη ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Πεντέλης ὡς θεῖον θησαύρισμα καὶ ἱερὸν προσκύνημα.