καὶ ἰδού κατὰ τὴν τελευταίαν συγκροτηθεῖσαν μάχην, ὅτε ὁ ἐχθρὸς ὑπεχώρησεν ἡττημένος ἐκεῖθεν διὰ τῆς προστασίας τῶν Ἁγίων, ἐφανέρωσαν τὴν ἰσχὺν αὐτῶν, μετατραπέντες ἀπὸ πεζῶν εἰς ἐφίππους στρατιώτας, ὑποδείξαντες ταὐτοχρόνως εἰς τοὺς συμπολεμιστάς των τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον ἔκειντο καὶ εἰς ὃν ἤθελον ζητήσει διὰ προσευχῆς τὴν προστασίαν των· ἦτο δὲ ὁ ὑποδειχθεὶς τόπος αὐτὸς οὗτος ὁ τόπος εἰς τὸν ὁποῖον εἶχον εὑρεθῆ καὶ ἐφυλάσσοντο τὰ ἅγια λείψανα τῶν Μαρτύρων.
Διπλοῦν ἤδη θαῦμα μέλλω νὰ περιγράψω, τελεσθὲν ἐπ’ αὐτῶν τῶν ἡμερῶν μας [1]. Τὴν 2αν Ἰουλίου τοῦ ἔτους 1881, ἔμεινεν ἄφωνος, ἐργαζόμενος εἰς Ἁγίους Θεοδώρους τῶν Θηβῶν, ὁ ἐκ Μεγάρων γέρων Ἀθανάσιος Δέσκος καὶ μετεφέρθη κακῶς ἔχων ἐκ τῆς ἐπελθούσης εἰς αὐτὸν παθήσεως εἰς Μέγαρα, ὅπου κατέφυγε τὸ πρῶτον εἴς τινα διαλελυμένην Μονὴν μίαν καὶ ἡμίσειαν ὥραν πρὸς δυσμὰς τῶν Μεγάρων ἀπέχουσαν, τιμωμένην ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Ἱεροθέου, ἔνθα πολλὰ κατὰ τὰς διηγήσεις του παρὰ τοῦ Ἁγίου ἐδιδάσκετο πρὸς μετάνοιαν ἵνα θεραπευθῇ. Ἀδυνατοῦσα ὅμως ἡ διατηροῦσα αὐτὸν γηραιὰ σύζυγός του νὰ παραμείνῃ ἐπὶ πλέον ἐκεῖ, παρέλαβεν αὐτὸν μετὰ πενθήμερον διαμονὴν καὶ ἐπανέφερεν αὐτὸν εἰς Μέγαρα, ὅπου κατέφυγεν ὑπὸ τὴν προστασίαν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων παρὰ τὸν ἠρειπωμένον οἰκίσκον, καὶ συνεχῶς διενυκτέρευον ἀγρυπνοῦντες καὶ προσευχόμενοι μετὰ θερμῶν δακρύων, ἐπὶ τέσσαρας ἡμέρας.
Τὴν τετάρτην ἡμέραν, ἥτις ἦτο ἡ 26η πρὸς τὴν 27ην Ἰουλίου, περὶ τὸ μεσονύκτιον, ἠκούσθη κρότος ἱππέων, οἵτινες μετ’ ὀλίγον εἰσελθόντες ἐξέπληττον τὸν πάσχοντα ἐκ τοῦ φόβου. Ἐκ τῶν ἱππέων ὁ πρῶτος εἰσελθὼν ἠκούσθη λέγων· «Δωρόθεε, ἄνθρωποι ἐδῶ»· ἀφιππεύει πάραυτα εἷς τῶν ἱππέων καὶ κρατήσας ἐκ τῆς μασχάλης τὸν μέχρι τῆς στιγμῆς ἐκείνης ἄφωνον γέροντα σείει αὐτὸν ἰσχυρῶς καὶ τοῦ λέγει· «Μὴ παύσῃς πιστεύων εἰς τὸν Χριστόν». Ταὐτοχρόνως, δευτέρα φωνὴ ἠκούσθη λέγουσα· «Δωρόθεε, φόνος γίνεται» καὶ αὐθωρεὶ ἠκούσθη ἄτακτος ἔξοδος ἁπάντων τῶν ἱππέων ἐκ τοῦ οἰκίσκου καὶ ἀποτείνεται ὁ πρῴην ἄφωνος ὁμιλῶν ἤδη πρὸς τὴν γηραιὰν σύζυγόν του, ἥτις παρέμεινεν ἔντρομος ἔκ τε τῆς ὁμιλίας τοῦ συζύγου αὐτῆς καὶ τοῦ γενομένου φοβεροῦ θορύβου κατὰ τὴν στιγμήν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐξήρχοντο οἱ ἱππεῖς. Συνελθοῦσα ὅμως μετ’ ὀλίγον, ἐπεδόθησαν μετὰ τοῦ θεραπευθέντος συζύγου της εἰς τὴν ἱερὰν προσευχὴν δοξάζοντες τὸν Θεὸν καὶ τοὺς Ἁγίους. Ἀπῆλθον δὲ ἐκεῖθεν χαίροντες εἰς τὸν οἶκόν των.