Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἀνάμνησις τῆς περὶ ἡμᾶς μεγίστης καὶ ἀνυπερβλήτου φιλανθρωπίας τοῦ ΘΕΟΥ, ἣν ἐπεδείξατο, ἀποστρέψας μετ’ αἰσχύνης τοὺς ἀθέους Ἀγαρηνούς, μεσιτείᾳ τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν ΘΕΟΤΟΚΟΥ καὶ ἀειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

ΚΑΤΑ τὰς ἀρχὰς τῆς βασιλείας Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου τοῦ καὶ Κόνωνος ὀνομαζομένου, ἐν ἔτει ψιϛ’ (716), ἀνέβη διὰ θαλάσσης πλῆθος Σαρακηνῶν με χίλια ἐννεακόσια πλοῖα, θέλοντες νὰ πολεμήσωσι τὴν μεγίστην καὶ θεοφύλακτον Κωνσταντινούπολιν. Οὗτοι λοιπὸν καταστρέψαντες τὸ βασίλειον τῶν Περσῶν, ὅπερ εἰς πολὺ διάστημα χρόνου ἐπολέμησε τὸ βασίλειον τῶν Ρωμαίων, ἐπῆγαν ἔπειτα εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ Λιβύην, καὶ ἐξαπατήσαντες μὲ ψευδεῖς ὑποσχέσεις τοὺς ἐκεῖ Χριστιανούς, ὅτι ἐὰν ὑποταχθῶσιν εἰς αὐτούς, δὲν θὰ τοὺς βιάσουν νὰ παραβῶσι τὴν ὀρθόδοξον πίστιν, δὲν ἐφύλαξαν οἱ ἄθεοι τὰς ὑποσχέσεις των· ὅθεν πολλοὺς Χριστιανοὺς τιμωρήσαντες σφόδρα, ἵνα ἀρνηθῶσι τὸν Χριστόν, ἐποίησαν αὐτοὺς Μάρτυρας, ἐπειδὴ ἐκεῖνοι δὲν ἠθέλησαν νὰ ποδοπατήσωσι τὸν Τίμιον Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ.

Ἀφ’ οὗ λοιπὸν οἱ ἀνωτέρω Σαρακηνοὶ ἐλεηλάτησαν διάφορα ἔθνη, Ἰνδούς, Ἀβησσυνούς, καὶ τὰ ἔθνη τῶν Αἰθιόπων, καὶ Λίβυας καὶ Ἱσπανούς, ἐπῆλθον καὶ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, θέλοντες νὰ ἁλώσωσιν αὐτήν. Ὁ δὲ ρηθεὶς βασιλεὺς Λέων ἐβουλήθη νὰ δώσῃ εἰς αὐτοὺς φόρον, ἀλλ’ οἱ Σαρακηνοὶ δὲν ἔστεργον εἰς μόνον τοῦτο, ἀλλ’ ἤθελον νὰ ἀφήσωσι καὶ φρουρὰς ἰδικάς των εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ἀποροῦντες λοιπὸν οἱ Πολῖται καὶ ἀπελπισθέντες, κατέφυγον εἰς τὴν Θεοτόκον, τὴν ἔφορον καὶ προστάτιδα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, παρακαλοῦντες αὐτὴν νὰ βοηθήσῃ καὶ νὰ διασώσῃ τὴν πόλιν της κινδυνεύουσαν. Εἰσακούει λοιπὸν τούτων ἡ Θεοτόκος, καὶ τιμωρεῖ τοὺς ἀθέους, ὡς τοῖς ἔπρεπε. Διότι ἐνῷ οἱ Σαρακηνοὶ ἔτρεχον ἔξω τοῦ τείχους τῆς πόλεως, καὶ εἷς ἐξ αὐτῶν ἐβλασφήμει τὴν πόλιν Κωνσταντίαν, καὶ τὴν μεγάλην Ἐκκλησίαν τῆς Ἁγίας Σοφίας, οὐχὶ Ἁγίαν Σοφίαν, ἀλλὰ μόνον Σοφίαν ὀνομάζων μὲ ψιλὸν ὄνομα πρὸς καταφρόνησιν, εὗρεν αὐτὸν ἡ παρὰ τῆς Θεοτόκου ἐκδίκησις, καὶ πεσὼν ἐκ τοῦ ἵππου του, δικαίως ὁ ἄδικος ἐκρημνίσθη καὶ ἀπώλεσε τὴν μιαράν του ψυχήν· ἀλλὰ καὶ ὁ κήρυξ αὐτῶν ἀναβαίνων ἐπὶ ὑψηλοῦ ξύλου, ἵνα κηρύξῃ τὴν μυσαρὰν καὶ ἀκάθαρτον αὐτῶν προσευχὴν καὶ αὐτὸς καταπεσὼν εὐθὺς κατακερματίσθη καὶ ἐξέψυξεν.

Ἔπειτα πολεμήσαντες οἱ Σαρακηνοὶ καὶ κατὰ τῶν Βουλγάρων ἐφονεύθησαν εἴκοσι χιλιάδες. Τὰ δὲ πλοῖα αὐτῶν διασκορπίσασα ἡ Θεοτόκος ἔνθεν κἀκεῖσε, παρέδωκεν αὐτὰ εἰς ἐντελῆ ὄλεθρον, ἐπειδὴ ἁπλωθείσης τῆς μεγάλης σιδηρᾶς ἁλύσεως τῆς πόλεως εἰς τὸ πέραμα τοῦ Γαλατᾶ, ἐνεποδίσθησαν οἱ Σαρακηνοὶ καὶ δὲν ἠδυνήθησαν νὰ διαπεράσωσι πρὸς τὰ κάτω, ἀλλ’ εἰς τὸ στενὸν τὸ λεγόμενον Στένη συνετρίβησαν ὑπὸ τρικυμίας. Τὰ δὲ μεγαλύτερα πλοῖα αὐτῶν κατέκαυσαν οἱ Ρωμαῖοι.