Σελίδα 3 από 3
Ἀφοῦ δὲ ἤκουσε τοῦ βασιλέως, ὑποσχεθέντος ὅτι θέλει ἐκτελέσει τὴν αἴτησιν καὶ ἐπιθυμίαν της, ὅτι θέλει ἀγωνισθῆ, καὶ ὑπὲρ δύναμιν, νὰ ἀφιερώσῃ ἱερὰ κειμήλια καὶ κτήματα διάφορα εἰς τὸν Ναόν, ὅτι διὰ τῶν κινητῶν καὶ ἀκινήτων πραγμάτων καὶ τῶν ἐνιαυσίων προσόδων θέλει καταστήσει τὴν σεβασμίαν ταύτην Μονὴν ἐξέχουσαν καὶ ὑπερτεροῦσαν τῶν ἄλλων τῆς πόλεως Μοναστηρίων, καὶ ὅτι ὁ ἐν αὐτῷ σεβόμενος καὶ τιμώμενος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς τὸ ἑξῆς θὰ εἶναι καὶ θὰ ὀνομάζηται Παντοκράτωρ, ὡς καὶ τῇ ἀληθείᾳ εἶναι καὶ ὀνομάζεται ταῦτα, λέγω, ἀκούσασα ἡ ἀοίδιμος Εἰρήνη, ἠγέρθη ἐκ τοῦ ἐδάφους εὐφροσύνης ἀρρήτου ἔμπλεως· ὅθεν καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἠγαλλιᾶτο τῷ πνεύματι, ἐπειδὴ ἀπέβαλεν ἀπὸ τοῦ λογισμοῦ της τὸ βάρος καὶ τὴν φροντίδα τοῦ Μοναστηρίου.
Δὲν παρῆλθε χρόνος πολὺς καὶ μεταβᾶσα ἡ ἀοίδιμος αὕτη εἰς τὴν Βιθυνίαν, ἐκεῖ ἀπῆλθε πρὸς τὸν Παντοκράτορα Κύριον, τὸν ὁποῖον ἐπόθησε, ἀφοῦ προηγουμένως ἔλαβε τὸ ἀγγελικὸν σχῆμα μετονομασθεῖσα Ξένη· τὸ δὲ τίμιον αὐτῆς λείψανον ἐνεταφιάσθη εἰς τὸ παρ’ αὐτῆς κτισθὲν Μοναστήριον τοῦ Παντοκράτορος. Ἀφοῦ δὲ ἐτελειώθη ἡ ὑπόσχεσις, τὴν ὁποίαν ἔδωκεν ὁ εὐσεβὴς βασιλεύς, τότε καὶ τὸ Μοναστήριον τοῦ Παντοκράτορος ηὐξήθη καὶ ἐπλατύνθη τόσον, ὥστε ἐπρώτευε μεταξὺ ὅλων τῶν Μοναστηρίων τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Μετ’ ὀλίγον δὲ καὶ αὐτὸς ὁ εὐσεβέστατος καὶ ἀοίδιμος βασιλεὺς Ἰωάννης ἀφῆκε τὴν ἐπίγειον ταύτην βασιὶείαν καὶ μετέβη πρὸς τὸν ἐπουράνιον Δεσπότην καὶ Βασιλέα Θεόν, τὸ δὲ λείψανον αὐτοῦ ἐνεταφιάσθη εἰς τὸ αὐτὸ Μοναστήριον τοῦ Παντοκράτορος, τὸ παρ’ αὐτοῦ αὐξηθὲν καὶ λαμπρυνθέν.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Περὶ τῆς περικαλλοῦς καὶ περιωνύμου ταύτης Μονῆς τοῦ Παντοκράτορος βλέπε καὶ ἐν τόμῳ Ιʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» εἰς τὴν εἰκοστὴν ἕκτην τοῦ Ὀκτωβρίου ἐν τῇ ἀπὸ Θεσσαλονίκης Ὁ Ὅσιος οὗτος Δωρόθεος εἰς ποίαν μεγάλην περιωπὴν ἔφθασεν ἐκ τῆς ὑποταγῆς καὶ ταπεινώσεώς του μαρτυροῦσιν οἱ λόγοι αὐτοῦ, οἱ εὑρισκόμενοι ἐν τῷ βιβλίῳ, τῷ περιέχοντι τὰς Κατηχήσεις Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου. Ἐν δὲ τοῖς χειρογράφοις εὑρίσκονται καὶ ἄλλα συγγράμματα τοῦ αὐτοῦ Δωροθέου.
Περὶ τοῦ Ὁσίου τούτου Δοσιθέου βλέπε εἰς τὸν ἐν ταῖς Κατηχήσεσι τοῦ Στουδίτου πρῶτον λόγον τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου, τοῦ καὶ γέροντος καὶ ἐπιστάτου αὐτοῦ χρηματίσαντος, ἵνα μάθῃς ὅτι αὐτὸς ὁ μακάριος ἐστάθη τὸ ἄγαλμα τῆς ὑποταγῆς καὶ ὑπακοῆς, τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ ἔχωσιν ὡς παράδειγμα ζωντανὸν ὅλοι οἱ ὑποτακτικοὶ καὶ ὑπήκοοι, ἵνα καὶ τῆς ἴσης αὐτοῦ δόξης ἀξιωθῶσιν ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. Εἰς τὸ Ἅγιον τοῦτον Δοσίθεον πλήρη Ἀκολουθίαν συνέταξεν ὁ Ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.
Περὶ τῆς περικαλλοῦς καὶ περιωνύμου ταύτης Μονῆς τοῦ Παντοκράτορος βλέπε καὶ ἐν τόμῳ Ιʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» εἰς τὴν εἰκοστὴν ἕκτην τοῦ Ὀκτωβρίου ἐν τῇ ἀπὸ εἰς τὴν βασιλεύουσαν μεταθέσει τῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Ὁ δὲ Γεωγράφος Μελέτιος λέγει ὅτι ἡ Μονὴ αὕτη ἐκτίσθη ὑπὸ τοῦ αὐτοκράτορος Ἰωάννου τοῦ Κομνηνοῦ, συζύγου τῆς Εἰρήνης, ὡς λέγει καὶ ὁ Νικήτας (βιβλ. αʹ, κεφ. αʹ). Κατὰ τὸ παρὸν ὅμως Συναξάριον, ἐκτίσθη ἀπὸ τὴν Εἰρήνην τὴν γυναῖκα τοῦ Ἰωάννου ἐπιβεβαιεῖ δὲ τοῦτο καὶ ὁ Κίνναμος (βιβλ. αʹ). Εἰς αὐτὸ ἐφυλάσσοντο πολλὰ ἀξιόλογα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ ἱστορηθεῖσα ὑπὸ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ Εἰκὼν τῆς Θεοτόκου. Εὑρίσκετο δὲ αὕτη ἡ Μονὴ πλησίον τοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἐχρημάτισαν εἰς αὐτὴν Μοναχοὶ ἑπτακόσιοι, καλούμενοι τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου. Τώρα αὕτη λέγεται Ζεϊρέκι.
