Πάντοτε ἐπένθει καὶ ἐλυπεῖτο ἑαυτήν, διότι πάντοτε εἶχε πρὸ τῶν χειλέων της τοὺς πενθικοὺς ψαλμοὺς τοῦ Δαβίδ· ἐπειδὴ δὲ ἐσεμνύνετο εἰς τὴν ἐγκράτειαν, ἔχαιρε καταξηραίνουσα τὸ σῶμά της μὲ εὐτελῆ καὶ αὐτοσχέδια φαγητά, διότι προέκρινε νὰ ζῇ ἀσκητικῶς. Ταῦτα πάντα ὅμως δὲν ἐνόμιζεν ἡ ἀξιέπαινος ἀποχρῶντα ὅπως εὐχαριστήσῃ τὸν θεοφιλῆ σκοπόν της· ὅθεν ἀφοῦ μετὰ ταῦτα ἔγινε βασίλισσα, κατεφρόνησεν ὅλα τὰ τῆς βασιλείας πράγματα καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ τῆς ζωῆς.
Διὰ τοῦτο καὶ τὴν βασιλικὴν Μονήν, τὴν ἐπονομαζομένην τοῦ Παντοκράτορος, αὐτὴ ἔκτισεν ἡ ἀοίδιμος ἐκ θεμελίων [1], ὁμοίως καὶ τοὺς νῦν ὁρωμένους περικαλλεῖς Ναοὺς καὶ τὰ ξενοδοχεῖα καὶ γηροκομεῖα, τὰ ὁποῖα ὑπερέβησαν τούς τε ἀρχαίους ναοὺς καὶ τὰ ἀρχαῖα ξενοδοχεῖα καὶ γηροκομεῖα, ὡς καὶ τὰ νέα κατὰ τὴν τοποθεσίαν καὶ ὡραιότητα. Μεγάλως δὲ συνέτεινε καὶ συνήργησεν εἰς τὰς οἰκοδομὰς καὶ τεχνικὰς συμμετρίας ὅλων τῶν ἀνωτέρω κτιρίων ὁ νέος Βεσελεήλ, ὁ πάντιμος, λέγω, Νικηφόρος, ὁ οἰκειότατος ἄνθρωπος τῆς μακαρίας ταύτης Εἰρήνης, ὅστις μετὰ τοσαύτης σπουδῆς καὶ προθυμίας ἐπεμελήθη τὴν τελείωσιν τῶν ἀνωτέρω εὐαγῶν οἰκοδομημάτων της, ὥστε οὐδὲ ὕπνον ἔδιδεν ὁ ἀοίδιμος εἰς τοὺς ὀφθαλμούς του, οὐδὲ ἀνάπαυσιν εἰς τοὺς κροτάφους του. Ταῦτα λοιπὸν πάντα τελειώσασα ἡ ἀοίδιμος Εἰρήνη τῇ συνεργείᾳ τοῦ ρηθέντος Νικηφόρου, προὐξένησεν εἰς τὴν βασιλεύουσαν τῶν πόλεων Κωνσταντινούπολιν τερπνὸν καὶ χαροποιὸν ἐγκαλλώπισμα, χαίρουσα μὲν διὰ τὴν τούτων ἐπιτυχίαν καὶ ὡραιότητα, τῷ Θεῷ δὲ δι’ αὐτὰ εὐχαριστοῦσα καὶ ὑπὲρ αὐτῶν προσευχομένη.
Ἐπειδὴ δὲ ἡ μακαρία αὕτη ἐχρειάζετο μεγαλύτερον βοηθὸν ὅπως ἐντελῶς πραγματοποιήσῃ τοὺς θεαρέστους σκοπούς της, ἐπέτυχε καὶ τούτου οὕτω πως. Λαβοῦσα ποτὲ ἐκ τῆς χειρὸς τὸν σύζυγον αὐτῆς καὶ βασιλέα, εἰσῆλθεν ἐντὸς τοῦ περικαλλοῦς Ναοῦ τοῦ Παντοκράτορος, τὸν ὁποῖον αὐτὴ ἔκτισεν· εἶτα πεσοῦσα κατὰ γῆς, καὶ τὴν κεφαλὴν προσκολλήσασα εἰς τὸ ἱερὸν ἔδαφος τοῦ Ναοῦ, ἔλεγε μετὰ δακρύων· «Δέξαι, ὦ Δέσποτα, τὸν ἐκ Θεοῦ κατασκευασθέντα Ναὸν διὰ τὴν χάριν Σου». Προσθέτουσα δὲ δάκρυα ἐπὶ δακρύων, ἐβεβαίωνεν ἡ μακαρία, ὅτι δὲν θέλει ἐγερθῆ ἐκ τοῦ ἐδάφους, ἐὰν δὲν λάβῃ τὴν βεβαιότητα τῆς αἰτήσεώς της.