ΓΕΩΡΓΙΟΣ ὁ τοῦ Χριστοῦ καλλίνικος Νεομάρτυς ἦτο Κύπριος τὴν πατρίδα, νέος κατὰ τὴν ἡλικίαν, ὡραῖος κατὰ τὴν ὄψιν, φρόνιμος κατὰ τὸν νοῦν καὶ σώφρων εἰς τὰ ἤθη. Ἀναχωρήσας δὲ ἀπὸ τὴν πατρίδα του μετέβη εἰς τὴν Πτολεμαΐδα, τὴν νῦν λεγομένην Ἄκρι [1], ὅπου προσελήφθη ὡς ὑπηρέτης παρά τινος εὐρωπαίου πρέσβεως. Συχνάκις δὲ μετέβαινεν εἰς τούρκισάν τινα, πτωχήν, διὰ νὰ ἀγοράζῃ αὐγὰ διὰ τὸν οἶκον τοῦ αὐθέντου του. Εἶχε δὲ αὕτη καὶ κοράσιον εἰς νόμιμον ἡλικίαν. Προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου ἐξήρχετο πολλάκις πρὸς ὑποδοχήν του καὶ ἡ κόρη καὶ συνωμίλει ἐλευθέρως μετ’ αὐτοῦ, ἂν καὶ ἀπουσίαζεν ἡ μήτηρ της. Αἱ δὲ γειτόνισσαι, βλέπουσαι, ὅτι ὁ νέος ἀγοράζει μόνον ἀπὸ ἐκείνην αὐγά, ἐνῷ ἀπὸ αὐτὰς δὲν ἠγόραζεν οὐδόλως, ἐφθόνησαν καὶ συνεβουλεύθησαν μεταξύ των νὰ τὸν κακοποιήσουν.

Ἡμέραν λοιπὸν τινὰ τοῦ ἔτους ͵αψνβ’ (1752), ὅταν ὁ νέος, κατὰ τὴν συνήθειαν, μετέβη ἵνα ἀγοράσῃ αὐγά, ἀπούσης τῆς μητρὸς τοῦ κορασίου, εὐθὺς ὡς εἶδον ὅτι εἰσῆλθεν ἐντὸς τῆς οἰκίας, ἔτρεξαν αἱ μιαραὶ καὶ συνέλαβον τὸν νέον. Ἐκραύγαζον δὲ ὅτι εἶπε νὰ τουρκεύσῃ καὶ νὰ λάβῃ τὴν νέαν ὡς σύζυγον, κατηγοροῦσαι ἀδίκως τὸν ἀθῶον. Εὐθὺς τότε συνηθροίσθη πλῆθος πολὺ Ἀγαρηνῶν καὶ ἁρπάσαντες τὸν νέον τὸν ἔφεραν εἰς τὸ κριτήριον, φωνάζοντες καὶ αὐτοὶ τὰ ἴδια καὶ μαρτυροῦντες ψευδῶς κατὰ τοῦ Ἁγίου. Ἠρώτησε τότε ὁ κριτὴς τὸν Ἅγιον ἂν εἶναι ἀληθῆ τὰ λεγόμενα. Οὗτος δὲ παρρησίᾳ ἀπεκρίθη, ὅτι οὐδέποτε τοιοῦτον λόγον εἶπεν ἤ ἔστω ἐσκέφθη, ἀλλὰ αὐτοὶ ἀπὸ κακίαν των τὸν ἐσυκοφάντησαν καὶ ὅτι αὐτὸς Χριστιανὸς ἐγεννήθη καὶ Χριστιανὸς θέλει νὰ ἁποθάνῃ. Ὑπέσχοντο τότε νὰ τοῦ προσφέρουν δῶρα πλουσιώτατα, δόξας καὶ ἀξιώματα, ἀλλὰ κατέστη ἀδύνατον νὰ τὸν πείσουν. Ἐφήρμοσαν τότε διαφόρους τιμωρίας, ἀλλ’ οὐδὲ μὲ ταύτας ἠμπόρεσαν νὰ τὸν καταπείσουν, διότι ἵστατο στερεὸς εἰς τὴν Πίστιν του. Ὅθεν ὁ κριτὴς ἐξέδωκε κατ’ αὐτοῦ τὴν τοῦ θανάτου ἀπόφασιν.

Κατὰ δὲ τὴν ἑπομένην, ἥτις ἦτο Παρασκευή, ἐξελθόντες οἱ Τοῦρκοι ἀπὸ τὸ παρὰ τὴν θάλασσαν τζαμί των, ἐστάθησαν ὅλοι εἰς τὸ ἔξω αὐτοῦ μέγα προαύλιον. Ἀφοῦ δὲ πρότερον συνεσκέφθησαν, ἔφεραν κατόπιν ἐκεῖ καὶ τὸν Μάρτυρα σιδηροδέσμιον. Διατάξαντες δὲ νὰ σταθῇ οὗτος εἰς τὸ μέσον τοῦ προαυλίου ἐκείνου, ἀνέγνωσαν εἰς ἐπήκοον πάντων τὴν κατ’ αὐτοῦ ληφθεῖσαν ἀπόφασιν τῆς εἰς θάνατον καταδίκης του.