Διότι πληροφορούμενοι ἡμεῖς πῶς ἕκαστος ἐκ τῶν Ἁγίων ἐπολιτεύθη, καὶ τὸν ἡμέτερον πρὸς τὴν ἐκείνων βιοτὴν προσαρμόζομεν βίον ἐκλέγοντες κατ’ ἀρέσκειαν τὸν μᾶλλον πρὸς τὴν κατάστασιν ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ἡμῶν προσιδιάζοντα. Τουτέστιν οἱ δυνατοὶ τῶν ὁμοίων αὐτοῖς δυνατῶν, οἱ ἄνδρες τῶν ἀνδρῶν, αἱ γυναῖκες τῶν γυναικῶν, οἱ γέροντες τῶν γερόντων, οἱ νέοι τῶ νέων, αἱ νεάνιδες τῶν νεανίδων, οἱ παῖδες τῶν παίδων, οἱ ἀσθενεῖς τῶν ἀσθενῶν. Διότι διὰ πᾶσαν περίπτωσιν ὑπάρχει καὶ τὸ ἀνάλογον παράδειγμα. Οὕτω δὲ πράττοντες θέλομεν τοῦ ποθουμένου ἐπιτύχει, ὃ γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. Ἀμήν.
Ἀλλ᾽ ὦ Πανάγιον Πνεῦμα, τὸ προϊὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ δι’ Υἱοῦ ἐνδημῆσαν τοῖς ἀγραμμάτοις Μαθηταῖς πρὸς Σὲ τῇ ἐπιδημίᾳ καὶ ἐπιφοιτήσει τοῦ Ὁποίου κατηυγάσθη σύμπασα ἡ οἰκουμένη καὶ ἐνεκαινιάσθη ἡ πρὸς οὐρανὸν ἀτραπός, ἡ διὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, διερχομένη, ἀναπέμπομεν τὸν ὕμνον τῆς εὐχαριστίας ἐπὶ τῇ αἰσίᾳ συγκομιδῇ τῶν καρπῶν τοῦ Σοῦ φωτισμοῦ, οὕς, διὰ τοῦ ἔργου τούτου τοῦ «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τοῖς εὐλαβέσιν ἀναγνώσταις διατίθεμεν πρὸς τὸν κατὰ Χριστὸν σιτισμὸν τῆς ἑαυτῶν ψυχῆς. Ἐπίπεμψον δὲ τὸν Σὸν ἐπουράνιον φωτισμὸν καὶ τοῖς βουλομένοις ἐντρυφᾶν, ὡς εἰς θείους λειμῶνας, εἰς τὰς σελίδας τοῦδε τοῦ ἔργου, διότι Σύ, σὺ τῷ Ἀνάρχῳ Πατρί, παρ’ Οὗ ἐκπορεύει καὶ τῷ Μονογενεῖ Υἱῷ, μεθ’ Οὗ συμβασιλεύεις, τὴν Παναγίαν καὶ παντοκρατορικὴν Τριάδα συναποτελεῖς, τὸν Ἕνα ἐν τῇ οὐσίᾳ Θεόν, παρ’ Οὗ πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἐκπορεύεται, ἀρχὴ δὲ τῶν πάντων, νοητῶν καὶ αἰσθητῶν, ἅμα δὲ καὶ κατάπαυσις ἁγία καὶ μακαριστὴ ὑπάρχει, κατὰ τὸ Σὸν λόγιον «Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω... ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος» (Ἀποκ. α’ 8, κα’ 6). Ἀμήν. Γένοιτο.
Ἐλάχιστος ἐν Μοναχοῖς
† Καθηγούμενος ΒΙΚΤΩΡ ΜΑΤΘΑΙΟΥ