ΤΗΣ τῶν Δέκα Παρθένων παραβολῆς τὴν ἀνάμνησιν ποιούμεθα σήμερον, τὴν ὁποίαν ὁμοῦ καὶ μὲ ἄλλας ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀναβαίνων εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐπὶ τὸ Πάθος ἐρχόμενος, εἶπε πρὸς τοὺς ἰδίους Αὐτοῦ Μαθητάς. Εἶναι δὲ αὗται ἐκεῖναι, τὰς ὁποίας καὶ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ἀπέτεινε. Εἶπε δὲ τὴν παραβολὴν ταύτην τῶν Δέκα Παρθένων ὁ Κύριος, ἵνα εἰς ἐλεημοσύνην προτρέψῃ τοὺς Αὐτὸν πιστεύοντας, ὁμοῦ δὲ καὶ ἵνα διδάξῃ, ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι πρὶν ἢ ἔλθῃ τὸ τέλος. Ἐπειδὴ δὲ πολλὰ περὶ παρθενίας καὶ περὶ παρθένων εἶπε πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐπειδὴ ἡ παρθενία πολλὴν τὴν δόξαν ἔχει (διότι μέγα ἀληθῶς κατόρθωμα εἶναι), διὰ τοῦτο καὶ ἵνα μή τις τὸ ἔργον τοῦτο κατορθῶν, ἀμελῇ τῶν ἄλλων ἀρετῶν καὶ μάλιστα τῆς ἐλεημοσύνης, δι’ ἧς ἡ λαμπὰς τῆς παρθενίας φαιδρύνεται, προβάλλει εἰς ἡμᾶς διὰ τοῦ ἱεροῦ Αὐτοῦ Εὐαγγελίου τὴν παραβολὴν ταύτην τῶν Δέκα Παρθένων. Καὶ τὰς μὲν πρώτας πέντε ἀναγορεύει φρονίμους, διότι ὁμοῦ μετὰ τῆς παρθενίας εἶχον πολὺ καὶ δαψιλὲς τὸ τῆς ἐλεημοσύνης ἔλαιον· τὰς δὲ ἄλλας πέντε ὀνομάζει μωράς, διότι ἂν καὶ αὐταὶ εἰργάζοντο τὴν παρθενίαν, ὅμως δὲν εἶχον καὶ τὴν ἐλεημοσύνην ἀνάλογον. Διὰ τοῦτο δὲ καὶ μωρὰς τὰς ὀνομάζει, διότι τὸ μέγιστον κατορθώσασαι, τοῦ μικροτέρου ἠμέλησαν καὶ οὐδὲν τῶν πορνῶν διέφερον. Διότι ἐκεῖναι μὲν ἐνικήθησαν ἀπὸ τὸ σῶμα, αὗται δὲ ἀπὸ τὰ χρήματα.

Ἐνῷ λοιπὸν ἡ νὺξ τοῦ παρόντος βίου διέτρεχεν, ἐνύσταξαν πᾶσαι αἱ Παρθένοι, δηλαδὴ ἀπέθανον· διότι ὕπνος ὁ θάνατος λέγεται. Καθ’ ὅν δὲ χρόνον ἐκοιμῶντο, ἠκούσθη περὶ τὰ μέσα τῆς νυκτὸς κραυγὴ φοβερὰ λέγουσα· «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ» (Ματθ. κε’ 6). Τότε αἱ μὲν φρόνιμοι τὸ ἔλαιον τῆς εὐσπλαγχνίας προβάλλουσαι καὶ τῶν θυρῶν ἀναπετασθεισῶν συνεισῆλθον μετὰ τοῦ Νυμφίου εἰς τὴν χαρὰν τὴν αἰώνιον. Αἱ δὲ μωραί, μὴ ἔχουσαι ἡτοιμασμένον τὸ ἔλαιο τῆς εὐσπλαγχνίας ἀφ’ ὅτου ἔζων, ἐζήτουν αὐτὸ μετὰ τὸν θάνατον. Ἀλλ’ αἱ φρόνιμοι, βουλόμεναι μὲν νὰ δώσουν, μὴ δυνάμεναι δέ, ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτὰς πρὶν εἰσέλθουν εἰς τὸν Νυμφῶνα λέγουσαι· «Δὲν δυνάμεθα νὰ σᾶς δώσωμεν, διότι βλέπομεν, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν τὸ ἰδικόν μας ἔλαιον νὰ φθάσῃ καὶ δι’ ἡμᾶς καὶ διὰ σᾶς». Δὲν δύναται δηλαδὴ νὰ σωθῇ τις μὲ τὴν ξένην ἐλεημοσύνην. «Ὑπάγετε δὲ μᾶλλον εἰς τοὺς πωλοῦντας, δηλαδὴ τοὺς πένητας, καὶ ἀγοράσατε» (αὐτ. 9).