Τούτου τὸ τίμιον καὶ ἅγιον Λείψανον, θεόθεν κινούμενος, μετεκόμισεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ὁ σοφώτατος αὐτοκράτωρ Λέων, ἀπέθεσε δὲ αὐτὸ εἰς τὸ δεξιὸν μέρος καὶ ἔμπροσθεν τοῦ ἁγίου Βήματος τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, τὸν ὁποῖον αὐτὸς ᾠκοδόμησε, ἐκεῖ δὲ εὑρίσκετο χρόνους πολλούς, εὐωδίαν ἐκπέμπον ἄρρητον.
Διετάχθη δὲ ὑπὸ τῶν θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, μᾶλλον δὲ ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, νὰ ἑορτάζηται παρ’ ἡμῶν, κατὰ τὴν παροῦσαν ἡμέραν, καθ’ ἣν ἐτελείωσεν ἡ τεσσαρακονθήμερος νηστεία, ἡ ἐκ νεκρῶν ἔγερσις τοῦ Δικαίου Λαζάρου διὰ τὴν ἐκ τῶν παθῶν ἡμῶν διὰ τῆς νηστείας κάθαρσιν, ἥτις ἀπαραίτητος τυγχάνει διὰ νὰ δυνηθῶμεν ἀξίως νὰ ἐπιτελέσωμεν καὶ τὰ Ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὰ ὁποῖα ἀπὸ τῆς παρούσης ἡμέρας ἀκολουθοῦν. Ἐπειδὴ τὸ θαῦμα τοῦτο περισσότερον ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα εὗρον ὡς ἀφορμὴν τῆς κατὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μανίας των οἱ Ἰουδαῖοι, διὰ τοῦτο λοιπὸν ἔταξαν κατὰ τὴν παροῦσαν ἡμέραν νὰ ἑορτάζωμεν τὸ ὑπερφυσικὸν τοῦτο καὶ τεράστιον θαῦμα, τὸ ὁποῖον μόνος ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης συνέγραψε καὶ τὸ ὁποῖον οἱ ἄλλοι Εὐαγγελισταὶ ἀπεσιώπησαν. Δὲν ἔγραψαν περὶ αὐτοῦ τίποτε εἰς τὰ Εὐαγγέλιά των οἱ ἄλλοι Εὐαγγελισταί, διότι ὁ Λάζαρος ἔζη καὶ τὸν ἔβλεπαν· ὅθεν ἐθεώρησαν περιττὸν νὰ τὸ γράψουν. Ὁ δὲ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὅταν συνέγραψε τὸ Εὐαγγέλιόν του, εἶχεν ἀποθάνει ὁ Λάζαρος· ὅθεν τὸ ἔγραψε διὰ νὰ μὴ λησμονηθῇ ἕνα τοιοῦτον μέγιστον θαῦμα. Λέγεται δέ, ὅτι καὶ διὰ τοῦτο καὶ μόνον τὸ θαῦμα καὶ τὸ λοιπὸν συνέγραψεν Εὐαγγέλιον καὶ διότι περὶ τῆς ἀνάρχου Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τοῦτ’ ἔστι περὶ Θεολογίας, οὐδὲν εἶπον οἱ ἄλλοι τρεῖς Εὐαγγελισταί. Ἔγραψε δὲ ταῦτα διὰ νὰ ἀποδείξῃ τὴν ἀλήθειαν, ὅτι δηλαδὴ ὁ Χριστὸς εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς καὶ ὅτι ἀνέστη καὶ ὅτι ὑπάρχει ἀνάστασις τῶν νεκρῶν, ὅπερ ἀποδεικνύεται περισσότερον ἀπὸ τὴν ἔγερσιν τοῦ Λαζάρου.
Ἀπὸ τοῦ θείου τούτου Λαζάρου καὶ πάντα ἀποθνῄσκοντα ἄνθρωπον ὀνομάζομεν Λάζαρον, τὸ δὲ ἐντάφιον ἔνδυμα λέγομεν λαζάρωμα, ὅπερ καὶ σάβανον λέγομεν· τοῦτο δὲ ἴσως ἵνα εἰς ἑκάστην περίπτωσιν ἀποθνῄσκοντος ἀνθρώπου ἐνθυμούμεθα ὅτι ὅλοι θέλομεν ἀναστηθῆ εἰς τὸν καιρὸν τῆς τοῦ Χριστοῦ Δευτέρας Παρουσίας, ὅπως ποτὲ ἀνεστήθη ὁ Λάζαρος. Διότι καθὼς ἐκεῖνος διὰ μόνου τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνέστη καὶ ἀνεβίωσε πάλιν, οὕτω καὶ ὁ προκείμενος νεκρός, ἂν καὶ ἀπέθανεν, ὅμως ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι θέλει ἀναστηθῆ καὶ θέλει ζήσει αἰωνίως.