οὕτω καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐπειδὴ μέλλει ὕστερον ἀπὸ ὀλίγον νὰ δείξῃ εἰς ἡμᾶς τὴν κατὰ τοῦ θανάτου νίκην καὶ νὰ παρρησιασθῇ δεδοξασμένος εἰς τὴν ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεως, διὰ τοῦτο ἔστειλε πρότερον τὸ σκῆπτρον αὐτοῦ, τὴν βασιλικὴν σημαίαν, τὸν ζωοποιόν, λέγω, Σταυρόν, ὅστις γεμίζει τὰς καρδίας ἡμῶν ἀπὸ χαρὰν καὶ ἀναψυχὴν καὶ μᾶς προετοιμάζει διὰ νὰ ὑποδεχθῶμεν μετ’ ὀλίγον καὶ αὐτὸν τὸν Βασιλέα καὶ νὰ τὸν ἀνευφημήσωμεν ὡς λαμπρὸν θριαμβευτήν. Ἐν τῷ μέσῳ δὲ τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς παρρησιάζεται τὸ Τίμιον Ξύλον, ἐπειδὴ ἡ ἁγία Τεσσαρακοστὴ ὁμοιάζει μὲ τὴν πικρὰν πηγὴν τῆς Μερᾶς, διὰ τὴν συντριβὴν τοῦ σώματος καὶ διὰ τὴν πικρίαν καὶ ἀκηδίαν, ἥτις προέρχεται ἀπὸ τὴν νηστείαν. Καθὼς λοιπὸν μέσα εἰς ἐκείνην ὁ Προφήτης Μωϋσῆς ἔβαλε τὸ ξύλον, τὸ ὁποῖον τοῦ ἔδειξεν ὁ Θεὸς καὶ τὴν ἐγλύκανε, οὕτω καὶ ὁ Θεός, ὅστις διεπέρασεν ἡμᾶς ἀπὸ τὴν νοητὴν Ἐρυθρὰν καὶ τὸν νοητὸν Φαραὼ μὲ τὸ ζωοποιὸν ξύλον τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, γλυκαίνει τὴν ἀπὸ τῆς νηστείας πικρίαν καὶ παραμυθεῖται ἡμᾶς, τρόπον τινά, ὡς εἰς τὴν ἔρημον εὑρισκομένους ἕως νὰ μᾶς φέρῃ εἰς τὴν νοητὴν Ἱερουσαλὴμ μὲ τὸ μέσον τῆς ἁγίας του Ἀναστάσεως.
Δυνάμεθα ὅμως καὶ διὰ τετάρτην αἰτίαν νὰ νοήσωμεν τὴν ὑπόθεσιν· ἤτοι, ἐπειδὴ ὁ Τίμιος Σταυρὸς ξύλον ζωῆς λέγεται καὶ εἶναι, ἐκεῖνο δὲ τὸ γραφικὸν ξύλον εἰς τὸ μέσον τοῦ Παραδείσου τῆς Ἐδὲμ ἦτο πεφυτευμένον, ἁρμοδίως καὶ οἱ θειότατοι Πατέρες τὸ Τίμιον Ξύλον τοῦ Σταυροῦ, τὸ κατὰ ἀλήθειαν ξύλον ζωῆς, εἰς τὸ μέσον τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς κατεφύτευσαν ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν λαιμαργίαν τοῦ Ἀδὰμ ἐνθυμίζοντες, ἀφ’ ἑτέρου δὲ καὶ τὴν λύτρωσιν ἐκείνου, διὰ τοῦ παρόντος Ξύλου δεικνύοντες. Ἐπειδὴ τὸ Ξύλον τοῦτο τρώγοντες, οὐχὶ μόνον δὲν ἀποθνῄσκομεν, ἀλλὰ ζωοποιούμεθα.
Τῇ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ σου, Χριστὲ ὁ Θεός, διαφύλαξον καὶ ἡμᾶς ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς τοῦ ἐχθροῦ, καὶ ἀξίωσον ἡμᾶς τὰ θεῖα σου Πάθη νὰ ἑορτάσωμεν, καὶ τὴν ζωηφόρον Σου Ἀνάστασιν νὰ προσκυνήσωμεν, ἀφ’ οὗ διαπεράσωμεν καλῶς καὶ θεοφιλῶς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τὸ στάδιον καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς αγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.