ΤΗΝ ἑορτὴν ταύτην τῆς Μεσοπεντηκοστῆς ἑορτάζομεν διὰ τὴν τιμὴν τῶν δύο μεγάλων ἑορτῶν τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Πεντηκοστῆς, ἐπειδὴ αὕτη τρόπον τινὰ εἶναι ὡς σύνδεσμος τῶν δύο καὶ μεγαλύνεται καὶ λαμπρύνεται ἀπὸ τῶν δύο τούτων τὰ μεγαλεῖα καὶ τὰς λαμπρότητας. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ θεῖος Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λέγει, ὅτι· «Τῆς ἑορτῆς μεσούσης ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ Ἱερὸν καὶ ἐδίδασκε» (Ἰωάν. ζ’ 14) κ.τ.λ., ἡ δὲ Ἐκκλησία συχνάκις ψάλλει, ὅτι τὸ μέσον τῆς ἑορτῆς ἐπέστη, συμπεριλαμβάνει δὲ καὶ τὸ θαῦμα τοῦ Παραλύτου, διὰ τοῦτο πρέπει νὰ γνωρίζωμεν, ὅτι τὸ θαῦμα τοῦ Παραλύτου ὁ Χριστὸς ἐτέλεσεν εἰς τὰς ἡμέρας τῆς Ἑβραϊκῆς Πεντηκοστῆς, ἥτις ἠριθμεῖτο ἀπὸ τὸ νομικὸν αὐτῶν Πάσχα. Ἐτέλεσε δὲ τὸ θαῦμα αὐτὸ ὁ Κύριος ἔτι ἐπὶ τῆς γῆς εὑρισκόμενος, προτοῦ νὰ παραδοθῇ καὶ νὰ σταυρωθῇ. Τὸ δὲ μέσον, ὅπερ λέγει ὁ Εὐαγγελιστής, δὲν ἐννοεῖ τὸ μέσον τῆς ἑβραϊκῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλὰ τῆς Σκηνοπηγίας, τὴν ὁποίαν εἶχον οἱ Ἑβραῖοι μεγάλην ἑορτὴν ἴσην μὲ τὴν τοῦ Πάσχα. Διότι ὁ Μωϋσῆς διὰ προστάγματος τοῦ Θεοῦ, καθὼς ἀναφέρεται εἰς τὸ Λευϊτικόν, ἐνομοθέτησεν εἰς τοὺς Ἑβραίους νὰ κάμουν δέκα ἑορτὰς καθ’ ἕκαστον χρόνον, τῶν ὁποίων ἡ πρώτη ἦτο ἡ τοῦ Πάσχα καὶ ἡ ἐσχάτη ἡ τῆς Σκηνοπηγίας.

Περὶ τῆς ἑορτῆς ταύτης τῆς Σκηνοπηγίας προστάζει ὁ Μωυσῆς ὅτι ἀπὸ τὸν πρῶτον μῆνα, ὅστις ἦτο ὁ Μάρτιος, κατὰ τὸν ὁποῖον ἑώρταζον τὸ Πάσχα ἀριθμοῦντες μῆνας ἑπτά, εἰς τὰς δεκαπέντε τοῦ ἑβδόμου, ὅστις εἶναι ὁ παρ’ ἡμῖν Σεπτέμβριος, νὰ ποιῶσιν ἑορτὴν κατ’ ἔτος λεγομένην τῶν σκηνῶν, πρὸς ἐνθύμησιν, ὅτι ἐξελθόντες ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον τεσσαράκοντα ἔτη παρέμεινεν ἐν τῇ ἐρήμῳ κατοικοῦντες εἰς σκηνὰς καὶ ὄχι εἰς οἰκίας καὶ πόλεις. Ὅθεν καὶ προστάζει νὰ εἰσέρχωνται καὶ αὐτοὶ εἰς σκηνὰς καὶ νὰ λαμβάνωσι κλάδους χλοεροὺς καὶ λυγὰς εἰς σημεῖον καὶ ἐνθύμησιν ἐκείνου τοῦ καιροῦ καὶ τῆς ἐν ἐρήμῳ κακοπαθείας. Τὴν ἑορτὴν ταύτην προστάζει νὰ τὴν ἐπιτελῶσιν ὀκτὼ ἡμέρας, τὴν δὲ πρώτην καὶ τὴν ἐσχάτην, ἤτοι τὴν ὀγδόην, νὰ ἑορτάζωσι μὲ πᾶσαν ἐπισημότητα καὶ παντελῆ ἀργίαν.

Λέγει λοιπὸν ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὅτι ἀφ’ οὗ ἐποίησε τὸ εἰς τὸν Παράλυτον θαῦμα, ἀνεχώρησεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν, παραχωρῶν εἰς τὸν φθόνον τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὴν λύσσαν των ἐμελέτησαν καὶ νὰ τὸν φονεύσουν. Ἔπειτα, ἀφ’ οὗ διηγεῖται πολλὰ καὶ ἐξαίσια, τὰ ὁποῖα ἐν τῷ μεταξὺ ἔπραξεν εἰς ἐκεῖνα τὰ μέρη ὁ Ἰησοῦς, λέγει ὅτι ἔφθασε καὶ ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας καὶ ὅτι, ἀφ᾽ οὗ ἀνέβησαν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα διὰ τὴν ἑορτὴν οἱ νομιζόμενοι ἀδελφοί Του, ὕστερον ἀνέβη καὶ Αὐτὸς εἰς αὐτά, κατ’ ἀρχὰς ἐν τῷ κρυπτῷ.