Διὰ τοῦτο ὁ φιλάνθρωπος Κύριος, φροντίζων καὶ αὐτοῦ τοῦ ἑνὸς τὴν σωτηρίαν καὶ ἐν ταὐτῷ οἰκονομίαν μεταχειριζόμενος, ἵνα διὰ τούτου πιστώσῃ ἔτι περισσότερον τὴν Ἀνάστασίν Του, πάλιν ὕστερον ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρας, παρόντος καὶ τοῦ Θωμᾶ, ἦλθε καὶ πάλιν κεκλεισμένων τῶν θυρῶν καὶ δεικνύων ὅτι ἤκουσεν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἔλεγεν ὁ Θωμᾶς εἰς τοὺς συμμαθητάς του, τὸν ἐκάλεσε καὶ τὸν προσέταξε νὰ ἐκπληρώση τὴν περιέργειάν του ψηλαφῶν διὰ τῶν δακτύλων του τὰς ἁγίας Του χεῖρας καὶ τὴν ἁγίαν Του πλευράν. Τοῦτο δὲ ποιῶν ὁ Θωμᾶς ἐβόησε μεγάλη τῇ φωνῇ ἀπὸ βαθέων ψυχῆς καὶ καρδίας· «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (Ἰωάν. κ’ 28). Δηλοῖ δὲ τοῦτο ὅτι ἡ πληγὴ τῆς πλευρᾶς ἦτο μεγάλη τόσον, ὥστε ἐχώρει καὶ τὴν χεῖρα. Κατὰ συγκατάβασιν δὲ ἄκραν ἐγίνοντο ταῦτα, διὰ νὰ πιστωθῇ ἡ Ἀνάστασις, καθὼς καὶ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιεν ὁ Σωτήρ, καθότι τὸ θεῖον ἐκεῖνο Σῶμα δὲν ὑπέκειτο πλέον μήτε εἰς αἴσθησιν, μήτε εἰς ἄλλο τι ἀπὸ τὰ φυσικὰ πάθη, ἄφθαρτον ἤδη γενόμενον.
Ὁ μὲν Θωμᾶς λοιπὸν μετὰ φόβου ὡμολόγησεν, ὁ δὲ Κύριος τοὺς μὴ ἰδόντας καὶ πιστεύσαντας ἐμακάρισεν, εἰπών· «Μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες» (Ἰωάν κ’ 29). Δίδυμος δὲ λέγεται ὁ Θωμᾶς, ἢ ὡς μὲ ἄλλον ὁμοῦ γεννηθείς, ἢ ὡς ἔχων κολλημένους τοὺς δύο δακτύλους, ἢ διότι ἐδίστασεν εἰς τὴν Ἀνάστασιν. Ἄλλοι δὲ εἶπον, ὅτι τὸ Θωμᾶς ὄνομα, δίδυμος ἑρμηνεύεται. Δευτέρα ἐστάθη αὕτη ἡ φανέρωσις τοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον πάντων τῶν Μαθητῶν· τρίτη ἡ ἐπὶ τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος· εἶτα εἰς Ἐμμαοὺς φαίνεται· πέμπτον ἐν Γαλιλαίᾳ· καὶ καθὼς λέγεται ἑνδεκάκις ἐφάνη, ἕως οὗ ἀνελήφθη, πολλὰ καὶ ὑπερφυῆ σημεῖα ποιῶν ἐνώπιον τῶν Μαθητῶν μετὰ τὴν Ἀνάστασιν, διότι εἰς τοὺς πολλοὺς ταῦτα δὲν τὰ ἐδείκνυε, τὰ ὁποῖα οἱ Εὐαγγελισταὶ ἄφησαν καὶ δὲν τὰ ἔγραψαν, ἐπειδὴ δὲν ἦτο δυνατὸν ταῦτα νὰ τὰ ἀκούουν ὁ κοινὸς λαὸς καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ εἰς τὸν κόσμον ἀναστρεφόμενοι, διότι ἦσαν κατὰ πολλὰ ὑψηλὰ καὶ ὑπερφυσικά.