ΕΙΣ οὐρανοὺς Ἀνάληψις τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οὕτως ἐγένετο. Ἀφοῦ ὁ Κύριος ἀνέστη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καθὼς ὁ θεῖος Λουκᾶς ἱστόρησε, τεσσαράκοντα ἡμέρας διέτριψεν ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, κατὰ τὸ ὁποῖον διάστημα δὲν παρευρίσκετο πάντοτε μαζὶ μὲ τοὺς Μαθητάς Του καθὼς καὶ πρότερον, ἐπειδὴ τοῦτο πλέον δὲν ἦτο δυνατὸν μετὰ τὴν Ἀνάστασιν νὰ γίνηται, ἀλλὰ μεταχειριζόμενος οἰκονομίαν ἄρρητον, ἐνίοτε μόνον ἐφαίνετο είς αὐτοὺς καὶ ἐνώπιον αύτῶν ἔφαγε καὶ ψηλάφησιν χειρῶν ὑπέμεινε, μόνον καὶ μόνον διὰ νὰ τοὺς βεβαιώσῃ ἐκ τῶν πραγμάτων, ὅτι ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Λοιπὸν ἀφ’ οὗ ἱκανῶς τοὺς ἐβεβαίωσε καὶ τοὺς ἐπληροφόρησεν, ἄλλο δὲν ὑπελείπετο παρὰ ν’ ἀποχωρισθῇ ἐξ αὐτῶν σωματικῶς καὶ νὰ ἀναβῇ εἰς τὸν ἄναρχον Πατέρα Του. Κατὰ τὴν σήμερον λοιπόν, ἥτις ἐστὶν ἡ τεσσαρακοστὴ ἀπὸ τοῦ Πάσχα καὶ τρίτη τότε τοῦ Μαΐου, ἐμφανισθεὶς πάλιν εἰς τοὺς Μαθητὰς ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ πολλὰ πρότερον πρὸς αὐτοὺς διαλεχθείς, ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς ἔπειτα τὴν τελευταίαν ἐντολήν, ἵνα ἀπελθόντες κηρύξωσιν αὐτοῦ τὸ ὄνομα εἰς πάντα τὰ ἔνθη, ἀρχόμενοι ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλήμ (Λουκ. κδ’ 47).

Ταῦτα εἰπὼν ἐξήγαγε τοὺς Μαθητὰς αὐτοῦ ὁμοῦ μὲ τὴν Ἀειπάρθενον Μητέρα του εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, καὶ ἐκεῖ διδάξας αὐτοὺς διὰ τελευταίαν φορὰν τοὺς παρήγγειλε νὰ μένουν ὅλοι μαζὶ ἐντὸς τῶν Ἱεροσολύμων, διὰ νὰ δεχθοῦν ἡνωμένοι ὕστερον ἀπὸ ὀλίγας ἡμέρας τὸν Παράκλητον, καθὼς πρὸ τοῦ Σταυροῦ ὑπέσχετο, ὅτι θέλει ἔλθει Ἐκεῖνος, ὅταν Αὐτὸς ἀπέλθῃ. Ταῦτα λέγων καὶ εὐλογήσας αὐτοὺς μὲ τὰς θείας Αὐτοῦ χεῖρας ἐπήρθη ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν ὑπὸ Ἁγίων Ἀγγέλων βασταζόμενος· καὶ αὐτοὶ ἔμειναν ἐνατενίζοντες εἰς Αὐτόν. Ἀμέσως νεφέλη φωτεινὴ δεῖγμα τῆς θείας Αὐτοῦ Μεγαλειότητος ὑπεδέξατο Αὐτόν, ἐπὶ τῆς ὁποίας καθήμενος ὡς ἐπ’ ὀχήματος βασιλικοῦ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ κατ’ ὀλίγον ἀπεκρύπτετο ἀπ’ ἔμπροσθεν τῶν Μαθητῶν, οἵτινες ἔμενον προσηλωμένοι τὰ ὄμματα ἐπ’ Αὐτόν. Ἐν ᾧ δὲ ἔβλεπον Αὐτὸν μετὰ θάμβους ἀνερχόμενον, ἐφάνησαν εἰς αὐτοὺς δύο Ἄγγελοι, ἐν σχήματι λαμπροτάτων νεανίσκων, λέγοντες πρὸς αὐτούς· «Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; Οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ’ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται ὃν τρόπον ἐθεάσασθε Αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν» [1] (Πράξ. α’ 11). Δηλαδή· «Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί στέκεσθε βλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; Αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς, τὸν ὁποῖον βλέπετε ἀνερχόμενον εἰς τὸν οὐρανόν, Αὐτὸς θέλει ἔλθει καὶ πάλιν μὲ τὴν ἰδίαν Σάρκα διὰ νὰ κρίνῃ τὸν κόσμον, πλὴν θέλει ἔλθει μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς».