ΒΑΒΥΛΑΣ ὁ ἁγιώτατος διδάσκαλος ἔζη, ὅταν ὁ βασιλεὺς Μαξιμιανὸς εὑρίσκετο εἰς τὴν Νικομήδειαν καὶ ἐκίνει διωγμὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἐν ἔτει σϟη’ (298). Τότε ἀπὸ τὸν φόβον των ἐκρύπτοντο οἱ Χριστιανοί, προσελθὼν δὲ εἰς τὸν Μαξιμιανὸν εἷς ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρας λέγει· «Βασιλεῦ, κάτωθεν μιᾶς κρυπτῆς γέφυρας κάθηται γέρων τις, ὀνόματι Βαβύλας, καὶ διδάσκει τὰ τῶν ἀφρόνων Χριστιανῶν παιδία νὰ σέβωνται μὲν τὸν Ἐσταυρωμένον, νὰ ἀποστρέφωνται δὲ τοὺς θεούς». Παρευθὺς ὅθεν ἐστάλησαν μετ’ αὐτοῦ στρατιῶται καὶ ἔφεραν ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως τὸν διδάσκαλον Βαβύλαν ὁμοῦ μὲ τοὺς μαθητάς του, ὀγδοήκοντα τέσσαρας ὄντας τὸν ἀριθμόν· ὅθεν ὁ Μαξιμιανὸς λέγει πρὸς αὐτόν· «Διατί, ὦ γέρον, εἶσαι τόσον πεπλανημένος καὶ πιστεύεις ἕνα ἄνθρωπον βιοθανῆ καὶ κακοθάνατον, τὸν ὁποῖον ἐσταύρωσαν οἱ Ἰουδαῖοι; διατί δὲν προσκυνεῖς τοὺς θεούς, τοὺς ὁποίους προσκυνεῖ ὅλη ἡ οἰκουμένη; καὶ διατί ἐξαπατᾷς τὰ νήπια τῶν ἀνοήτων Χριστιανῶν καὶ διδάσκεις αὐτὰ νὰ μὴ προσκυνοῦν τοὺς θεούς;». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, βασιλεῦ, εἶναι δαιμόνια, ὁ δὲ ἰδικός μας Θεὸς ἐποίησε τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὴν γῆν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ· σὺ δὲ καὶ οἱ μετὰ σοῦ εἰδωλολάτραι, τυφλοὶ ὄντες, δὲν βλέπετε τὴν ἀλήθειαν».
Ταῦτα ὡς ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς ἤναψεν ἀπὸ τὸν θυμὸν καὶ εὐθὺς προστάσσει νὰ κτυποῦν τέσσαρες στρατιῶται μὲ πέτρας εἰς τὰς παρειάς, εἰς τὰς πλευρὰς καὶ εἰς τὰς κνήμας τὸν Ἅγιον. Ὁ δὲ Ἅγιος, βλέπων τὸ σῶμά του, ὅτι ἐκοκκίνισεν ὅλον ἀπὸ τὸ αἶμα, ἐδόξαζε μεγαλοφώνως τὸν Θεὸν λέγων· «Εὐχαριστῶ σοι, Κύριε, ὅτι ἐμὲ τὸν γέροντα καὶ ἀσθενῆ ἔδειξας δυνατώτερον ἀπὸ βασιλέα νέον καὶ δυνατόν». Ὅθεν ἐπειδὴ εἶπε ταῦτα, διὰ τοῦτο μὲ τοὺς αὐτοὺς λίθους κτυπᾶται ὁ Ἅγιος κατὰ τοὺς ἀστραγάλους καὶ κατὰ τοὺς ὤμους· καὶ ἀφ᾽ οὗ συνετρίβησαν ὅλα τὰ ἄρθρα καὶ αἱ ἁρμονίαι τοῦ σώματός του, δέχεται ἁλυσίδας βαρείας εἰς τὸν λαιμὸν καὶ οὕτω τίθενται οἱ πόδες του εἰς τὸ τιμωρητικὸν ξύλον καὶ κλείεται εἰς φυλακήν. Τότε ἤρχισεν ὁ βασιλεὺς νὰ κολακεύῃ τὰ ὀγδοήκοντα τέσσαρα παιδία καὶ νὰ τὰ παρακινῇ νὰ θυσιάσουν εἰς τοὺς θεούς· τὰ δὲ παιδία οὐδόλως ἀπεκρίνοντο εἰς αὐτόν, ἀλλὰ συχνάκις ἔστρεφον καὶ ἔβλεπον ἄλληλα· χωρίσας δὲ ἀπὸ αὐτὰ τὰ δέκα, τὰ πλέον μεγάλα κατὰ τὴν ἡλικίαν, λέγει πρὸς αὐτά· «Σεῖς, ὦ τέκνα μου, ὡς φρόνιμα ποὺ εἶσθε, καταπεισθῆτε εἰς τοὺς λόγους μου καὶ θυσιάσατε εἰς τοὺς θεοὺς καὶ θὰ κατοικῆτε ὁμοῦ μὲ ἐμὲ εἰς τὸ ἀνάκτορον διὰ νὰ ἀπολαμβάνητε πολλὰ ἀγαθά».