Τούτου ἕνεκα προστάττει ὁ βασιλεὺς νὰ κτυπήσωσι μὲ πέτρας τοὺς ὀδόντας τῆς Γαϊανῆς καὶ νὰ τοὺς θραύσωσιν, οὕτω δὲ νὰ στείλωσιν αὐτὴν ἐξόριστον εἰς μακρινὸν τόπον. Ὁ βασιλεὺς λοιπόν, ἐπειδὴ ἀπέτυχε τοῦ ποθουμένου, ἐκυλίετο κατὰ γῆς ἀπὸ τὸν ἀκράτητον ἔρωτα. Ἡ δὲ ἀοίδιμος Ριψιμία, ἐξελθοῦσα νικήτρια ἀπὸ τὸ παλάτιον, ὅταν ἐγένετο νύξ, ἐπῆγεν εἰς τὰς ἄλλας συμπαρθένους. Καὶ παραλαβοῦσα αὐτάς, μεταβαίνει εἰς ἄλλον τόπον, ἐκεῖ πλησίον εὑρισκόμενον, ἔνθα ἱσταμένη προσηύχετο.
Ἀφοῦ δὲ παρῆλθεν ὀλίγη ὥρα τῆς νυκτός, ἰδοὺ καὶ ἔρχεται εἰς τὰς παρθένους ὁ τοῦ βασιλέως ἀρχιμάγειρος, ὁμοῦ μὲ πολλοὺς δορυφόρους, κρατοῦντες λαμπάδας πολλάς. Καὶ εὐθὺς ἁρπάζουσι τὴν Ριψιμίαν, καὶ δέσαντες ὀπίσω τὰς χεῖράς της κόπτουσι τὴν γλῶσσάν της. Ἔπειτα ἁπλώνουσιν αὐτὴν ἐπάνω εἰς ξύλα ὄρθια καὶ τὴν κατακαίουσι μὲ λαμπάδας. Εἶτα σχίζουσι τὴ κοιλίαν της μὲ ξύλον ὀξύτατον, καὶ ἐκχύνουσι κατὰ γῆς τὰ σπλάγχνα της. Ἐπειδὴ δὲ ἀκόμη ὀλίγον ἐσπάραττεν ἡ Ἁγία, ἐξορύττουσι καὶ τοὺς ὀφθαλμούς της. Τέλος ὅλον τὸ σῶμά της κατακόπτουσιν εἰς λεπτὰ τεμάχια καὶ οὕτως ἡ σωφρονεστάτη Ριψιμία μεταβαίνει παρθένος καὶ ἄφθορος πρὸς ὃν ἐπόθησε Νυμφίον Χριστόν. Μετ’ αὐτῆς ἐφονεύθησαν καὶ ἄνδρες Χριστιανοὶ ἑβδομήκοντα. Ἐπειδὴ δὲ τριακονταδύο συμπαρθένοι Μοναχαὶ ἐπῆγαι νὰ συνάξωσι τὰ λείψανα τῆς Ἁγίας, διὰ τοῦτο γνωρισθεῖσαι ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς ξίφει τὰς κεφαλὰς ἀπετμήθησαν.
Τὴν δὲ μακαρίαν Γαϊανήν, ὁμοῦ καὶ ἄλλας δύο παρθένους, ρίψαντες κατὰ γῆς, ἐτέντωσαν τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας των καὶ ἐτρύπησαν τοὺς ἀστραγάλους των. Ἔπειτα φουσκώσαντες αὐτὰς ὡς ἀσκοὺς διὰ μέσου τινῶν συρίγγων, ἐξέδαραν ὅλον τὸ δέρμα τοῦ σώματός των καὶ ἔκοψαν τὰς γλώσσας των. Μετὰ ταῦτα ἔσχισαν τὰς κοιλίας των μὲ πέτρας καὶ μὲ σιδηρᾶ ὄργανα, καὶ ἔδειξαν ἔμπροσθέν των κεχυμένα ὅλα των τὰ ἐντόσθια. Τελευταῖον δὲ ξίφει τὰς κεφαλάς των ἀπέκοψαν, καὶ οὕτως ἔλαβον αἱ μακάριαι τῆς ἀθλήσεως τοὺς στεφάνους. Εἰς τιμὴν δὲ τῶν Παρθένων τούτων τρεῖς Ναοὺς ἔκτισεν ὕστερον ὁ τῆς μεγάλης Ἀρμενίας Γρηγόριος καὶ ἄλλοι δὲ Ναοὶ τούτων ἐκτίσθησαν ἐφεξῆς εἰς διάφορα μέρη τῆς Ἀρμενίας.