Μέρος Α’. Προοίμιον περὶ τῆς ἐξόδου τῶν Ἀποστόλων εἰς τὸ κήρυγμα.

ΕΙΚΟΝΑ

α’. Ὁ κλῆρος τῆς Ἀσίας.

ΜΕΤΑ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τοὺς οὐρανούς, συνῄχθησαν πάντες οἱ Ἀπόστολοι εἰς Γεθσημανῆ, καὶ εἶπεν ὁ Πέτρος πρὸς αὐτούς: «Γνωρίζετε, ἀδελφοί, ὅτι ὁ Κύριος καὶ Διδάσκαλος ἡμῶν διέταξεν ἡμᾶς, ὅπως πορευθῶμεν εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην διὰ νὰ κηρύξωμεν καὶ βαπτίσωμεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀφοῦ λοιπὸν ἐπεφοίτησεν ἡ Χάρις αὐτοῦ εἰς ἡμᾶς πάντας, ἂς μὴ ζητήσωμεν μηδὲν ἕτερον, εἰ μὴ μόνον νὰ ἐκπληρώσωμεν τὸ προσταχθὲν εἰς ἡμᾶς ὑπὸ τοῦ Κυρίου καὶ Διδασκάλου ἡμῶν. Ἔλθετε λοιπόν, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἵνα δώσωμεν ἑαυτοὺς εἰς τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Διδασκάλου, τὴν λέγουσαν· «Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις, καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί». Γνωρίζομεν δέ, ὅτι ὁ ὄφις, ὅταν κινδυνεύῃ, τότε τὸ μὲν σῶμα ὅλον παραδίδει εἰς θάνατον, μόνον δὲ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ κρύπτει. Καὶ ἡμεῖς λοιπόν, ἀγαπητοί, ἄν ὑπομείνωμεν θάνατον καὶ τὸν Χριστὸν νὰ μὴ ἀπαρνηθῶμεν. Ὁμοίως καὶ αἱ περιστεραί, διὰ τὴν πολλήν των ἀκακίαν, ἐνῷ οἱ ἄνθρωποι ἀφαιροῦν ἀπὸ αὐτὰς τὰ τέκνα των, αὗται ὅμως δὲν ἀπαρνοῦνται οὐδὲ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν ἴδιον δεσπότην. Γνωρίζομεν ἐπίσης, ὅτι προεῖπεν εἰς ἡμᾶς ὁ Διδάσκαλος ἡμῶν καὶ Κύριος ὅτι «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ἡμᾶς διώξουσι». Πολλαὶ λοιπὸν θλίψεις ἡμᾶς ἀναμένουσιν, ἀλλ’ ὅμως ὑπάρχουσιν ἀποκείμενα εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἀγαθὰ διὰ τοὺς ὑπομένοντας τὰς προσκαίρους θλίψεις ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦ ἁγίου».

Ἀφοῦ εἶπε ταῦτα ὁ Πέτρος, ἀποκριθεὶς ὁ Ἰάκωβος ὁ ἀδελφὸς τοῦ Κυρίου εἶπε· «Καλῶς ποιεῖς, πάτερ Πέτρε, καὶ ἔχεις φροντίδα περὶ τούτων διότι καὶ ὁ καιρὸς ἀπαιτεῖ ἵνα γίνῃ τοῦτο· γνωρίζετε δὲ πάντες τί ἐλέχθη εἰς ἐμὲ ὑπὸ τοῦ Κυρίου καὶ Διδασκάλου μου». Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπε· «Γνωρίζομεν ὅτι σὺ ἐκληρώθης εἰς τὸν θρόνον τῶν Ἱεροσολύμων, καὶ διὰ τοῦτο δὲν δύνασαι νὰ παραβῇς τὴν ἐντολὴν ταύτην. Ἔβαλον λοιπὸν οἱ Ἀπόστολοι κλήρους [1], καὶ ἔλαχεν ὁ κλῆρος τῆς Ἀσίας ἐπὶ τὸν Ἰωάννην, ὁ ὁποῖος βαρέως ἐδέχθη τοῦτο· καὶ ἀναστενάξας ἐκ τρίτου, καὶ δακρύσας, ἔπεσε κατὰ πρόσωπον πρηνὴς ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ προσεκύνησε πάντας τοὺς Ἀποστόλους·


Ὑποσημειώσεις

[1] Τί δὲ δηλοῦσιν οἱ λαχνοὶ οὗτοι βλέπε εἰς τὴν ὑποσημείωσιν τοῦ Συναξαρίου τοῦ Ἁγίου Κορνηλίου, σελ. 280-282 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου.

[2] Μετὰ τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ὁ θεῖος Ἰωάννης παρέμενε, κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, εἰς Ἱεροσόλυμα πλησίον τῆς Θεοτόκου, ἐπιστηρίζων καὶ τοὺς ἐκεῖ Χριστιανούς. Ἡ ἐνταῦθα ἀναφερωμένη ἀναχώρησις αὐτοῦ ἐξ Ἱεροσολύμων, ἔλαβε χώραν μετὰ τὴν Κοίμησιν τῆς Μητρὸς τοῦ Θεοῦ.

[3] Αὕτη εἶναι ἡ σημερινὴ πόλις Γιάφα τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ.

[4] Σεκρετάριος ἐκαλεῖτο ὑπὸ τῶν Λατίνων καὶ τῶν Βυζαντινῶν ὁ διευθύνων τὴν Γραμματείαν τοῦ βασιλέως.