ΕΠΕΙΔΗ τὸ Ἅγιον Ὄρος πάντοτε καὶ ἦτο καὶ εἶναι ὁ πρόβολος καὶ τὸ στήριγμα τῆς πασχούσης ἐν τῇ Ἀνατολῇ Ἐκκλησίας, διὰ τοῦτο οἱ Λατῖνοι, ἵνα καταστρέψωσι τὸ θεμελιῶδες τοῦτο στήριγμα τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰσεπήδησάν ποτε καὶ εἰς αὐτό, πείθοντες διὰ λόγων, ἐξαπατῶντες διὰ χρημάτων καὶ ὑποσχέσεων, καὶ καταναγκάζοντες διὰ τῶν ἀπειλῶν καὶ τῆς τυραννικῆς μέχρι μαρτυρίου βίας, ὅπως ἀναγνωρισθῇ καὶ ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει ἡ ἐξουσία τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης. Πλὴν ὅμως ὀλίγοι τινὲς δειλοκάρδιοι ἐπείθοντο εἰς τοῦτο· οἱ δὲ πλείονες αὐτῶν ἐπεσφράγισαν διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὴν ἑαυτῶν ὁμολογίαν, καὶ διὰ τῆς σταθερότητος αὐτῶν ἐξήλεγξαν τὴν ἱερόσυλον τοῦ Πάπα οἰκειοποίησιν τῆς ἐξουσίας καὶ τοῦ πεπλασμένου ὀνόματος ὡς τοποτηρητοῦ τοῦ Χριστοῦ, ὅστις εἷς καὶ μόνος καὶ ἦτο καὶ εἶναι καὶ θὰ εἶναι εἰς τοὺς αἰῶνας, ἡ κεφαλὴ τῆς Ἁγίας αὐτοῦ Ἐκκλησίας. Ἵνα δὲ παρεκκλίνωσι οἱ Μοναχοὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἰς τὰ τῆς Ρώμης καὶ τοῦ Πάπα σαθρὰ δόγματα, συνήργει δυστυχῶς καὶ ὁ τότε αὐτοκράτωρ τῆς Κωνσταντινουπόλεως Μιχαὴλ ὁ Παλαιολόγος, καὶ ὁ Πατριάρχης αὐτῆς Ἰωάννης Βέκκος.
Οὗτοι λοιπὸν ἦλθον εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος μετὰ στρατιωτικῆς δυνάμεως, καὶ ἀφοῦ ἔπραξαν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἔπραξαν εἰς τὰς ἄλλας Μονάς, ἦλθον τελευταῖον καὶ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ζωγράφου, πῦρ καὶ μανίαν πνέοντες κατὰ τῶν οἰκούντων αὐτὴν Μοναχῶν. Κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν φρικτὸν καὶ φοβερὸν διὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος καιρόν, πλησίον τῆς Μονῆς Ζωγράφου ἠγωνίζετο κατὰ μόνας εἷς Μοναχός, ἔχων συνήθειαν ἱερὰν νὰ ἀναγινώσκῃ πολλάκις καθ’ ἑκάστην τὸν Ἀκάθιστον Ὕμνον τῆς Θεοτόκου ἐνώπιον τῆς θείας Εἰκόνος αὐτῆς. Ἐν μιᾷ λοιπὸν τῶν ἡμερῶν, ὅτε εἰς τὰ χείλη τοῦ Γέροντος ἀντηχοῦσεν ὁ Ἀρχαγγελικὸς ἀσπασμὸς τῆς Ὑπεραγίας Παρθένου Μαρίας, τὸ «Χαῖρε», ἀκούει αἴφνης ὁ Γέρων ἐκ τῆς ἁγίας αὐτῆς Εἰκόνος τοὺς ἑξῆς λόγους· «Χαῖρε καὶ σύ, Γέρον τοῦ Θεοῦ!»· ὁ δὲ Γέρων ἐγένετο ἔντρομος. «Μὴ φοβοῦ», ἐξηκολούθησεν ἡσύχως ἡ ἐκ τῆς Εἰκόνος θεομητορικὴ φωνή, «ἀλλ’ ἀπελθὼν ταχέως εἰς τὴν Μονήν, ἀνάγγειλον εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ εἰς τὸν Καθηγούμενον ὅτι οἱ ἐχθροὶ ἐμοῦ τε καὶ τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν. Ὅστις λοιπὸν ὑπάρχει ἀσθενὴς τῷ πνεύματι, ἐν ὑπομονῇ ἂς κρυφθῇ, ἕως ὅτου παρέλθῃ ὁ πειρασμός· οἱ δὲ ἐπιθυμοῦντες μαρτυρικοὺς στεφάνους ἂς παραμείνωσιν ἐν τῇ Μονῇ· ἄπελθε λοιπὸν ταχέως».