Πλὴν ὅμως δὲν ἐκρύβησαν ἐπὶ πολύ· διότι γυνή τις Χριστιανή, μὴ καταγομένη μὲν ἀπὸ τῆς Γάζης, ἐν αὐτῇ δὲ κατοικοῦσα τότε, κατὰ θείαν προσταγὴν καὶ ἀποκάλυψιν, συνέλεξε κατὰ τὴν νύκτα τὰ ἱερὰ τῶν Μαρτύρων λείψανα, καὶ κρύψασα ἐντὸς στάμνου, παρέδωκεν αὐτὰ εἰς τὸν ἀνεψιὸν τῶν Ἁγίων, Ζήνωνα καὶ αὐτὸν ὀνομαζόμενον, καὶ τὸν ὁποῖον δι’ ὀνείρου ἐφανέρωσεν ὁ Θεὸς εἰς τὴν γυναῖκα ὡς καὶ τὸ μέρος εἰς τὸ ὁποῖον οὗτος εὑρίσκετο κεκρυμμένος διὰ τὸν φόβον τῶν εἰδωλολατρῶν· διότι πρὸ ὀλίγου εἶχε συλληφθῆ καὶ οὗτος ὑπὸ τῶν Γαζαίων καὶ ἐπρόκειτο νὰ θανατωθῇ ὡς Χριστιανός, πλὴν ἀσχολουμένων τῶν ἀσεβῶν ἐκείνων περὶ τὸν φόνον τῶν Μαρτύρων, εὑρὼν αὐτὸς εὐκαιρίαν ἔφυγε καὶ ἐκρύβη.
Παραλαβὼν ὅθεν ὁ καλὸς ἐκεῖνος Ζήνων τὰ μαρτυρικὰ τῶν Ἁγίων λείψανα, τότε μὲν κατέκρυψεν εἰς τὸν οἶκον εἰς τὸν ὁποῖον διέμενεν· ὅτε δὲ ἐπὶ τῆς βασιλείας Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου, βασιλεύσαντος ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀπὸ τοῦ ἔτους τοθ’ (379) μέχρι τοῦ ἔτους τϟε’ (395), ἐπαρρησιάσθη ἡ εὐσέβεια, ἐγένετο ὁ Ζήνων Ἐπίσκοπος Γάζης, ἔκτισε δὲ Ἐκκλησίαν πρὸ τῆς πόλεως καὶ κατέθεσεν ἐν αὐτῇ τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων πλησίον τῶν λειψάνων Νέστορος τοῦ Ὁμολογητοῦ, θανατωθέντος καὶ τούτου ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν κατοίκων τῆς Γάζης κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν τοῦ μαρτυρίου τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων Εὐσεβίου, Νεστάβου καὶ Ζήνωνος, τῶν ὁποίων ἦτο φίλος καὶ γνώριμος· καὶ οὕτως ἐδοξάσθη ὁ Δεσπότης καὶ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἐνδοξαζόμενος ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ· ᾧ πρέπει ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, ἡ τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.