Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΝΕΣΤΑΒΟΣ καὶ ΖΗΝΩΝ οἱ αὐτάδελφοι λίθοις τελειοῦνται.

ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΝΕΣΤΑΒΟΣ καὶ ΖΗΝΩΝ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἤκμαζον κατὰ τοὺς χρόνους Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, ἐν ἔτει τξα’ (361) μ.Χ., ὄντες ἀδελφοὶ κατὰ σάρκα, καταγόμενοι ἐκ τῆς πόλεως Γάζης· ἐπειδὴ δὲ ἐξ ὅλων τῶν πολιτῶν τῆς πόλεως ἐκείνης αὐτοὶ μόνον ἐλάτρευον τὸν Χριστόν, διὰ τοῦτο ἐμισοῦντο ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν, οἵτινες ναὶ ὁρμήσαντες συνέλαβον αὐτοὺς εἴς τινα οἶκον κεκρυμμένους ὑπάρχοντας, καὶ μαστιγώσαντες ἐνέκλεισαν εἰς τὴν φυλακήν· συνελθόντες δὲ εἶτα εἰς τὸ μέσον τῆς πόλεως, πλεῖστα ἐναντίον τῶν Μαρτύρων κατεμαρτύρουν ψευδῶς, ὅτι δῆθεν οὗτοι ἐξύβρισαν τοὺς θεούς των καὶ εἰργάσθησαν κατὰ τὸ παρελθὸν μετὰ ζήλου διὰ τὴν πτῶσιν καὶ τὸν ἀφανισμὸν τῆς Ἑλληνικῆς θρησκείας· καὶ οὕτως κράζοντες, παρεκίνουν ἀλλήλους εἰς θυμὸν καὶ εἰς τὸν φόνον τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.

Οὕτω κράζοντες καὶ ἐρεθίζοντες ὁ εἷς τὸν ἄλλον, ὡς συμβαίνει εἰς λαὸν καὶ ὄχλον ἀγόμενον ὑπὸ μωροῦ ζήλου, ὥρμησαν πάντες εἰς τὴν φυλακήν· καὶ ἐξαγαγόντες ἐκεῖθεν τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας, ἤρχισαν σύροντες αὐτοὺς ὠμότατα εἰς τὴν γῆν ἄλλοτε ὑπτίους καὶ ἄλλοτε πρηνεῖς, καὶ οὕτω κατεξέσχιζον τὰς σάρκας αὐτῶν· ἕτεροι δὲ ἐκτύπων αὐτοὺς διὰ λίθων καὶ ξύλων, καὶ ἕτεροι δι’ ἄλλων παρατυχόντων ἀντικειμένων. Καὶ τοσαύτη ἦτο ἡ κατὰ τῶν Μαρτύρων μανία τοῦ ὄχλου τούτου, κινουμένου ὑπὸ τοῦ δαίμονος, ὥστε καὶ αἱ γυναῖκες, ἐξελθοῦσαι τῶν οἰκιῶν, ἐκτύπων καὶ κατεκέντων αὐτοὺς διὰ τῶν ἐργαλείων, δι’ ὧν ὕφαινον τὰ πανία καὶ ἔκλωθον τὰ νήματα· οἱ δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ μάγειροι ἔρριπτον ἐπ’ αὐτῶν ὕδωρ βραστὸν ἐκ τῶν χυτρῶν καὶ τῶν μαγειρικῶν λεβήτων καὶ δι’ αἰχμηρῶν σουβλίων ἐτρύπων τὰ σώματα τῶν μακαρίων Μαρτύρων.

Κατ’ αὐτὸν λοιπὸν τὸν τρόπον μεταχειριζόμενοι τοὺς Μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ οἱ παγκάκιστοι ἐκεῖνοι, ἔθραυσαν τὰς κεφαλὰς αὐτῶν, καὶ ὁ ἐγκέφαλος χυθεὶς ἐμίγη μετὰ τῶν αἱμάτων· καὶ εἶτα σύροντες τὰ σώματα ἔφερον αὐτὰ ἔξω τῆς πόλεως εἰς μέρος, εἰς τὸ ὁποῖον εἶχον συνήθειαν νὰ ρίπτωσι τὰ θνησιμαῖα τῶν ἀλόγων ζῴων, καὶ ἐκεῖ ἀνάψαντες πυρὰν κατέκαυσαν αὐτά· τὰ δὲ ἐκ τοῦ πυρὸς διασωθέντα ὀστᾶ ἀνέμιξαν μετὰ τῶν ἐκεῖ ἐρριμμένων ὀστέων καμήλων, ὄνων καὶ λοιπῶν ζῴων, ὥστε νὰ καθίσταται ἀδύνατος ἡ εὕρεσις, ἀναγνώρισις καὶ ὁ διαχωρισμὸς αὐτῶν.