ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ Ἱερομάρτυς κατήγετο ἀπὸ τὴν νῆσον Κύπρον, ἦτο δὲ υἱὸς ἱερέως τινὸς τῶν εἰδώλων ὀνομαζομένου Ἱερόκλεω. Ἐπειδὴ δὲ οἱ τῆς ἀληθείας πρόβολοι, Βαρνάβας καὶ Μάρκος ὁμοῦ, κατόπιν δὲ καὶ Παῦλος, ἐλθόντες εἰς τὴν Κύπρον, ἤρχισαν νὰ κηρύττουν ἀδιστάκτως καὶ θαρραλέως τὸν σωτήριον λόγον τῆς εὐσεβείας περιερχόμενοι ἀπὸ τόπου εἰς τόπον καὶ οὕτω ποιοῦντες ἔφθασαν μέχρι Σολέας, εὗρον εἰς ἓν χωρίον αὐτῆς, Λαμπαδιστοῦ καλούμενον, τὸν Ἱερόκλεων, ὅστις φιλόξενος ὢν ὑπεδέχετο τοὺς ξένους καὶ ἐκάλει αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον του, παρέχων εἰς αὐτοὺς τροφὴν καὶ ἀνάπαυσιν. Καλεῖ ὅθεν κατὰ τὴν συνήθειάν του ὁ Ἱερόκλεως τοὺς Ἁγίους τούτους Ἀποστόλους διὰ νὰ τοὺς φιλοξενήσῃ, ἀλλ᾽ οὗτοι δὲν ἐδέχθησαν οὔτε νὰ μεταβοῦν εἰς τὸν οἶκον του οὔτε νὰ συμφάγωσι μετ’ αὐτοῦ, καθόσον οὗτος ἦτο ἱερεὺς τῶν εἰδώλων· ὅθεν ζητοῦσι μόνον παρ’ αὐτοῦ νὰ μάθουν τὴν ὁδὸν τὴν ὁποίαν ἐπεθύμουν νὰ ἀκολουθήσουν. Ὁ δὲ Ἱερόκλεως φιλανθρώπως φερόμενος ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς τὸν υἱόν του Ἡρακλείδην διὰ νὰ τοὺς καθοδηγήσῃ ἀσφαλῶς εἰς τὴν ὁδόν, ἐπειδὴ ὅλος ὁ τόπος ἐκεῖνος ἦτο δύσβατος κατὰ πολύ.

Ὁ Ἡρακλείδης προθύμως τοῦτο ποιῶν ἠκολούθει τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ καθωδήγει αὐτοὺς εἰς τὴν ὁδόν, συμβαδίζων δὲ ἤρχισε νὰ συνδιαλέγηται μετ’ αὐτῶν περὶ τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας καὶ θρησκείας. Οἱ δὲ θειότατοι Ἀπόστολοι καὶ μύσται τοῦ Σωτῆρος, βλέποντες τοῦτον καλοπροαίρετον καὶ ζηλωτὴν τῆς ἀληθείας προθυμότατον, ἀνταποδίδουσι τὴν εὐεργεσίαν πολλαπλάσιον καὶ κηρύττουσιν εἰς αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ἐπὶ γῆς σαρκωθέντα καὶ παθόντα καὶ ἀναστάντα, Θεὸν ἀληθῆ, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ μόνον ὀφείλει νὰ πιστεύῃ. Δὲν ἔπεσε δὲ ὁ σπόρος τῆς ἀληθείας εἰς πέτραν, ἀλλ’ εὑρὼν γῆν ἀγαθὴν ἐκαρποφόρησεν ἀμέσως, διότι ὁ Ἡρακλείδης, ἔχων ἐκ τῶν προτέρων ἀμφιβολίαν διὰ τὴν θρησκείαν τῶν εἰδώλων, πείθεται εὐθὺς εἰς τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων καὶ ἄνευ ἀναβολῆς ἢ δισταγμοῦ πιστεύσας εἰς τὸν Χριστὸν βαπτίζεται ὑπ’ αὐτῶν καὶ προχειρίζεται πρῶτος ποιμὴν τῆς Ἐκκλησίας Ταμασέων. Ἑλκύσας δὲ καὶ τοὺς ἰδίους γονεῖς διὰ τῆς καλῆς του νουθεσίας, ἐβάπτισεν αὐτούς.