ΘΕΟΔΟΤΗ ἡ Ἁγία Μάρτυς κατήγετο ἀπὸ τὰ μέρη τοῦ Εὐξείνου Πόντου, ἔζη δὲ, κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἀλεξάνδρου Σεβήρου βασιλεύοντος εἰς τὴν παλαιὰν Ρώμην ἐν ἔτει σκβ’ (222). Ὅτε δὲ οὗτος ἀπέστειλεν εἰς τὴν χώραν τῶν Καππαδοκῶν ὡς ἡγεμόνα τὸν Σιμπλίκιον διὰ νὰ κινήσῃ διωγμὸν ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, διεβλήθη εἰς αὐτὸν ἡ Ἁγία αὕτη Θεοδότη, ἥτις ἦτο γυνὴ πολὺ πλουσία καὶ περιφανεστάτη. Παρεστάθη λοιπὸν ἡ μακαρία ἔμπροσθεν τοῦ Σιμπλικίου, καὶ ἐπειδὴ δὲν ἐπείσθη νὰ ἀρνηθῇ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν, διὰ τοῦτο κρεμᾶται εἰς τόπον ὑψηλὸν καὶ ξέεται κατὰ τὰς πλευρὰς ἐπὶ πολλὰς ὥρας. Ἡ δὲ Ἁγία δὲν ἐνδιεφέρετο τελείως διὰ τοὺς πόνους, ἀλλὰ μᾶλλον ἐδόξαζε τὸν Θεόν, καὶ ἐφαίνετο ὅτι ἄλλος τὰ μαρτύρια ἔπασχε καὶ ὄχι αὐτή.

Ἔπειτα βάλλεται εἰς φυλακήν, καὶ μετὰ ὀκτὼ ἡμέρας βλέποντες οἱ φύλακες ὅτι ἠνοίχθησαν μόναι των αἱ θύραι τῆς φυλακῆς, ἐξέστησαν. Ὅθεν σπεύσαντες ἀνήγγειλαν τοῦτο εἰς τὸν Σιμπλίκιον· ὁ δὲ Σιμπλίκιος δὲν ἐπίστευσεν εἰς αὐτούς· τὴν δὲ ἐρχομένην ἡμέραν παρέστησε πάλιν ἔμπροσθέν του τὴν τοῦ Χριστοῦ Μάρτυρα, καὶ καθὼς εἶδεν ὅτι ἦτο ὅλη ὑγιής, χωρὶς νὰ ἔχῃ κανὲν σημεῖον πληγῆς εἰς τὸ σῶμά της, λέγει πρὸς αὐτήν· «Ποία εἶσαι σύ;» ἡ δὲ Ἁγία ἀπεκρίθη· «Ἐσκοτίσθη ἡ διάνοιά σου, ὦ ἡγεμών, καὶ δὲν βλέπεις· διότι ἂν ὁ νοῦς σου ἦτο καθαρός, θὰ ἐγνώριζες ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἡ Θεοδότη».

Ταῦτα τὰ λόγια ὡς ἤκουσεν ὁ Σιμπλίκιος, προστάζει νὰ καύσουν ἕνα κλίβανον καὶ νὰ βάλουν τὴν Ἁγίαν μέσα εἰς αὐτόν. Τούτου δὲ γενομένου, καθὼς ἡ Ἁγία ἐμβῆκε μέσα εἰς τὸν κλίβανον, εὐθὺς ἐξεχύθη ἡ φλὸξ ἐκτὸς αὐτοῦ καὶ ἔκαυσεν ἕως ἑβδομήκοντα ἀνθρώπους. Ὅσοι δὲ ἄνθρωποι δὲν ἐκάησαν, αὐτοὶ κλείσαντες τὴν θύραν τοῦ κλιβάνου ἀνεχώρησαν. Κατὰ δὲ τὴν ἐρχομένην ἡμέραν ἀπέστειλεν ὁ ἡγεμὼν δύο ἱερεῖς τῶν εἰδώλων μὲ ἄλλους τινάς, διὰ νὰ εὕρουν τὴν στάκτην τῆς Μάρτυρος καὶ νὰ τὴν σκορπίσουν εἰς τὸν ἀέρα, νὰ μὴ φανῇ πουθενά, νομίζων ὁ ἄφρων ὅτι ἡ Ἁγία κατεκάη ἀπὸ τὸ πῦρ. Ὅταν λοιπὸν ἤνοιξαν τὸν κλίβανον, ἐχύθη ἔξω ἡ φλόξ, καὶ οἱ μὲν ἱερεῖς κατεκάησαν, οἱ δὲ ἄλλοι, βλέποντες τὴν Ἁγίαν, ὅτι ἐκάθητο ἐν μέσῳ δύο νέων λευκοφόρων καὶ ἔψαλλεν, ἐξεπλάγησαν, καὶ ἀπὸ τὸν φόβον των ἔμειναν ὡς νεκροί· τότε ἡ Ἁγία ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν κλίβανον ἀβλαβής, χαίρουσα καὶ ψάλλουσα. Ἀλλὰ πάλιν μετὰ ταῦτα κλείεται ἡ μακαρία εἰς φυλακήν· καὶ ἐπειδὴ ὁ Σιμπλίκιος ἔμελλε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ Βυζάντιον, ἤτοι εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, διὰ τοῦτο ἐπρόσταξε τὴν Ἁγίαν νὰ ἀκολουθῇ αὐτὸν δεδεμένη.