Ἀλλ’ ὁ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ μετὰ παρρησίας ἀπεκρίνετο· «Εἴθε καὶ σεῖς νὰ γνωρίσητε τὴν ἀληθινὴν καὶ ἀκατηγόρητον πίστιν ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, καὶ νὰ βαπτισθῆτε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος καὶ νὰ ἐλευθερωθῆτε ἀπὸ τὴν πεπλανημένην θρησκείαν σας».
Καθὼς ἤκουσαν ταῦτα οἱ Τοῦρκοι, ἥρπασαν παρευθὺς τὸν Μάρτυρα καὶ κτυπῶντες αὐτόν, καὶ διὰ μαχαιρῶν κεντῶντες τὸ σῶμά του καὶ καταπληγώνοντες αὐτό, τέλος ἀπέκοψαν καὶ τὴν τιμίαν αὐτοῦ κεφαλήν, κατὰ τὴν ιδ’ (14ην) Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους ͵αφκζ’ (1527) καὶ τοιουτοτρόπως ἔλαβεν ὁ Ὅσιος τὸν ἀδαμάντινον στέφανον τοῦ Μαρτυρίου. Ὁ δὲ Ἅγιος Νήφων, εὑρισκόμενος εἰς τὸ Βατοπαίδιον, ἐπληροφορήθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου τὸ μαρτυρικὸν τέλος τοῦ Μακαρίου καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄλλον του μαθητὴν Ἰωάσαφ· «Γίνωσκε, τέκνον μου, ὅτι ὁ συνάδελφός σου Μακάριος ἐτελεύτησε σήμερον μαρτυρικῶς, καὶ ὑπάγει ἤδη εἰς τοὺς οὐρανούς, ἵνα συγχαίρῃ ἐκεῖ εἰς τοὺς ἐνδόξους χοροὺς τῶν Ὁσίων καὶ τῶν Μαρτύρων»· ὧν ταῖς πρεσβείαις ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς τῆς οὐρανίου μακαριότητος. Ἀμήν.