Σελίδα 2 από 2
Τούτους δὲ διερχομένους καὶ βαστάζοντας τὰ ἅγια λείψανα βλέπων ὁ δυστυχὴς ἐκεῖνος Λοξάριος, πρησμένος ὢν ἀπὸ τὸ δηλητήριον τοῦ ὄφεως, καὶ ξένον θέαμα εἰς τοὺς ὁρῶντας εὑρισκόμενος, ἀνεστέναξε καὶ ἐλεεινολόγησεν ἑαυτόν, μετ’ ὀλίγον δὲ ἀπώλεσεν ὁ ἄθλιος τὴν ψυχήν του, ἀφ’ οὗ δὲ τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων ἐνεταφιάσθησαν πλησίον εἰς τὴν πόλιν, ὁ υἱὸς τοῦ ὡς ἄνω βαπτισθέντος Λεοντίου τοῦ ὑπατικοῦ ἐκράτησε τὸν ρηθέντα Εὐσέβιον τὸν Ἱερέα καὶ τὸν Φήλικα καὶ κόψας τὰς κεφαλὰς αὐτῶν ἔρριψεν εἰς τὸν ποταμόν. Τότε ὁδηγηθεὶς ὑπὸ θείου Ἀγγέλου ὁ Πρεσβύτερος Κούαρτος, ὁ καταγόμενος ἀπὸ τὸ φρούριον τῆς ἐν Ἰταλίᾳ πόλεως Καπούης, ἐπῆγε καὶ ἔλαβε τὰ ἅγια τούτων λείψανα καὶ ἐνεταφίασεν αὐτὰ εἰς ἐπίσημον καὶ τίμιον τόπον.