ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ὁ Πρεσβύτερος καὶ ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ ὁ Διάκονος ἤθλησαν ὅταν ὁ Κλαύδιος Καῖσαρ, ἐβασίλευεν εἰς τὴν Ρώμην ἐν ἔτει σξη’ (268). Οὗτος τόσον ὠμὸς καὶ ἀπάνθρωπος ἦτο, ὥστε ἐθανάτωσε καὶ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ μητέρα, διότι ἦτο Χριστιανή, ἔκτοτε δὲ οὐδεμία εὐσπλαγχνία καὶ ἔλεος δὲν ἐγένετο πλέον εἰς τοὺς Χριστιανούς. Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ἐλθὼν καὶ ὁ μακάριος οὗτος Καισάριος ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴν εἰς τὴν πόλιν τὴν ὀνομαζομένην Ταρρακῖναν [1], καὶ βλέπων τὰς μυσαρὰς θυσίας τῶν Ἑλλήνων, ἔπτυσεν ἐπάνω εἰς αὐτὰς καὶ τὰς κατεπάτησεν. Ὅθεν συλληφθείς, ἐρρίφθη εἰς φυλακήν. Ἀφ’ οὗ δὲ διῆλθεν εἰς αὐτὴν τρεῖς ἡμέρας νῆστις, παρεδόθη εἰς τὸν ἀνθύπατον. Δεθεὶς λοιπὸν ὀπίσω τὰς χεῖρας ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητής, ἐσύρετο ἀπὸ τοὺς στρατιώτας πρὸ τῆς ἁμάξης τοῦ ἄρχοντος. Ὅταν δὲ ἔφθασαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, προσηυχήθη ὁ Ἅγιος καὶ εὐθὺς ἔπεσεν ὁ ναὸς ἐκ θεμελίων καὶ κατεπλάκωσεν ἐντὸς αὐτοῦ τὸν ἀρχιερέα τῶν εἰδώλων καὶ ἄλλους πολλούς. Τοῦτο τὸ θαῦμα βλέπων ὁ Λεόντιος ὁ ὑπατικὸς [2] προσέπεσεν εἰς τὸν Ἅγιον καὶ πιστεύσας εἰς τὸν Χριστὸν ἐβαπτίσθη φανερὰ ἔμπροσθεν εἰς ὅλους. Ἐλθὼν δὲ ὁ Ἱερεὺς τῶν Χριστιανῶν Ἰουλιανὸς μετέδωκεν εἰς αὐτὸν τὰ ἄχραντα Μυστήρια καὶ παρευθὺς παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ, καθὼς τοῦτο ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Ἅγιον, ἤτοι τὸ νὰ ἀποθάνῃ.
Βλέπων δὲ τὸν σύντομον θάνατον τοῦ Λεοντίου ἕτερος ἄρχων, ὀνόματι Λοξάριος, συνέλαβε τὸν Πρεσβύτερον Ἰουλιανὸν καὶ Καισάριον τὸν Διάκονον, προστάξας νὰ τεθῶσιν ἐντὸς σάκκων τριχίνων καὶ νὰ ριφθῶσιν εἰς τὴν θάλασσαν. Οἱ δὲ Ἅγιοι εἶπον πρὸς αὐτόν· «Ἡμεῖς μέν, ὦ Λοξάριε, ριπτόμεθα εἰς τὴν θάλασσαν, σὺ δὲ θέλεις δαγκωθῆ ἀπὸ ὄφιν, καὶ μὲ κακὸν καὶ ὀδυνηρὸν θάνατον μέλλεις νὰ ἀπολέσῃς τὴν ψυχήν σου». Τοῦτο καὶ πραγματικῶς ἔγινε· διότι μετὰ δύο ἡμέρας τοῦ πνιγμοῦ τῶν Ἁγίων περιεπάτει ὁ Λοξάριος εἰς τὸν αἰγιαλὸν τῆς θαλάσσης καὶ εὑρὼν αὐτὸν μέγας καὶ φοβερὸς ὄφις περιεπλέχθη εἰς τοὺς πόδας του καὶ ἀφοῦ ἐκτύπησε δυνατὰ μὲ τὴν οὐρὰν ὅλα τὰ μέλη τοῦ Λοξαρίου, ἀφῆκεν αὐτὸν ἄπνουν καὶ σχεδὸν ὅλον νεκρόν.
Εἷς δὲ Ἱερεὺς τῶν Χριστιανῶν, Εὐσέβιος ὀνόματι, καὶ ἄλλος τις Φῆλιξ ὀνομαζόμενος, ἐστάλησαν ἀπὸ θεϊκὴν ὀπτασίαν εἰς τὸν αἰγιαλόν, καὶ ἔλαβον τὰ σώματα τῶν Ἁγίων, τὰ ὁποῖα εἶχεν ἐκβράσει ἔξω ἡ θάλασσα κατὰ θείαν πρόνοιαν.