Παρευθὺς λοιπὸν ἠγέρθη ἡ θεοφιλὴς ἐκείνη καὶ λαβοῦσα μεθ’ ἑαυτῆς τὸν νέον, ὡδήγησεν αὐτὸν πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ Μελέτιον τὸν Ἀντιοχείας, ὁ ὁποῖος ἰδὼν αὐτόν, τῷ εἶπε νὰ καθήσῃ κατὰ τὸ παρὸν ἐντὸς τοῦ ἐκεῖ εὑρισκομένου οἴκου. Ὁ δὲ πατήρ του περιετριγύριζεν εἰς τὴν Δάφνην ζητῶν τὸν υἱόν του, μεταβὰς δὲ καὶ εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, περιήρχετο τοὺς δρόμους καὶ τὰς στενωπούς, ἔνθεν κἀκεῖθεν περιστρέφων τοὺς ὀφθαλμούς του, μήπως ἴδῃ κάπου τὸν ποθούμενον υἱόν του. Φθάσας δὲ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, ἔνθα κατῴκει ὁ θεῖος Μελέτιος καὶ στρέψας ἄνω τοὺς ὀφθαλμούς, βλέπει τὸν υἱόν του, ὅστις ἔκυπτεν ἐκ τῶν κιγκλίδων· ὅθεν τρέξας, ἔσυρεν αὐτὸν ἀπ’ ἐκεῖ καὶ τὸν κατεβίβασεν. Ἀφοῦ δὲ ἔφερεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκόν του, πρῶτον μὲν ἔδειρεν αὐτὸν δυνατά, ἔπειτα πυρώσας σουβλία ἔθηκεν αὐτὰ εἰς τὰς χεῖρας, τοὺς πόδας καὶ τὰς ὠμοπλάτας τοῦ υἱοῦ του. Ὕστερον δὲ κλείσας αὐτὸν ἐντὸς κοιτῶνος καὶ κλεῖθρα ἔξωθεν θέσας, ἀνέβη πάλιν εἰς τὴν Δάφνην. Προσθέτει δὲ ἐνταῦθα ὁ μακάριος Θεοδώρητος, ὅτι αὐτὰ ἤκουσε νὰ τὰ διηγῆται ὁ ἴδιος ὁ πατὴρ τοῦ νέου, ὁ μετὰ ταῦτα πιστεύσας, ὅστις ἦτο γέρων, ὅταν τὰ ἔλεγεν· προσέθετε δέ, λέγει, ὁ γέρων καὶ ταῦτα ἀκόμη.

Ἔνθους γενόμενος ὁ νέος διὰ τὸν ἐγκλεισμόν του καὶ ἐμπλησθεὶς θείας Χάριτος, συνέτριψεν ὅλα τὰ εἴδωλα τοῦ πατρός του τὰ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ εὑρισκόμενα, περιεγέλα δὲ καὶ τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν. Ὕστερον ἀναλογισθεὶς τὰς εὐθύνας τῆς τοιαύτης πράξεώς του, ἤτοι τῆς συντριβῆς τῶν εἰδώλων, ἐφοβήθη τὴν ἔλευσιν τοῦ πατρός του· ὅθεν παρεκάλεσε τὸν Δεσπότην Χριστὸν νὰ νεύσῃ, ἵνα συντριβῶσι τὰ κλεῖθρα καὶ ἀνοιχθῶσιν αἱ θύραι, ἐπειδή, ἔλεγε, «Διὰ σέ, Κύριε, ταῦτα ἔπαθον καὶ ἐποίησα». Ἅμα δὲ, τοῦτο εἶπεν, ἔπεσον τὰ κλεῖθρα καὶ ἤνοιξαν αἱ θύραι· ὅθεν εὐθὺς ἔδραμεν εἰς τὴν θεοφιλῆ διδάσκαλόν του, ἥτις ἐνδύσασα αὐτὸν γυναικεῖα φορέματα ἐτήρησεν εἰς τὸν οἶκόν της ἔπειτα προσέφερεν αὐτὸν πάλιν εἰς τὸν θεῖον Μελέτιον. Ὁ δὲ Ἅγιος Μελέτιος ἀπέστειλεν αὐτὸν διὰ νυκτὸς εἰς τὴν Παλαιστίνην πρὸς τὸν Ἐπίσκοπον τῶν Ἱεροσολύμων· ἦτο δὲ τότε Ἱεροσολύμων ὁ θεῖος Κύριλλος. Ἀφ’ οὗ δὲ ἀπέθανεν ὁ Ἰουλιανὸς, ὡδήγησεν ὁ νέος οὗτος εἰς τὴν εὐσέβειαν καὶ τὸν πατέρα του, καθὼς ὁ ἴδιος οὗτος πατήρ του, γέρων ἤδη ὤν, τοῦτο διηγήθη εἰς ἡμᾶς, φέρων ἀκόμη εἰς τὸ σῶμά του καὶ τὰ στίγματα καὶ τὰ σημεῖα τῶν πληγῶν, ὅσας ἔλαβε διὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν. Ὁ νέος λοιπὸν οὗτος καὶ ἄλλους πολλοὺς εἰδωλολάτρας ὁδηγήσας εἰς τὴν τῆς εὐσεβείας ἐπίγνωσιν μὲ τοὺς λόγους του καὶ μὲ τὴν ἐνάρετον πολιτείαν του, ἀπῆλθεν εἰς τὰς αἰωνίους Μονάς.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ