Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΑΣΤΕΡΙΟΥ, ΚΛΑΥΔΙΟΥ, ΝΕΩΝΟΣ καὶ τῆς ἀδελφῆς αὐτῶν ΝΕΟΝΙΛΛΗΣ.

Ὁ δὲ Μάρτυς, καίτοι ἐτιμωρεῖτο καὶ ἤκουε τὴν φωνὴν τοῦ διαλαλητοῦ, δὲν ἔπαυεν ὅμως νὰ ἀντιλέγῃ καὶ αὐτός· «Ὅ,τι θέλεις νὰ πράξῃς, ὦ ἡγεμών, ποίησον καὶ μὴ ἀμελῇς, διότι ἐγὼ δὲν θέλω ἀρνηθῆ τὸν Χριστὸν καὶ Θεόν μου». Τότε ἐκρέμασαν αὐτὸν καὶ κατεξέσχισαν μὲν τὰς πλευράς του, κατέκαυσαν δὲ τοὺς πόδας του, ἀφ’ οὗ ἐστρώθησαν ὑποκάτω αὐτοῦ ἄνθρακες ἀνημμένοι· ἔπειτα δείραντες αὐτὸν μὲ ράβδους τὸν ἔρριψαν εἰς τὴν φυλακήν.

Μετὰ ταῦτα παρίσταται εἰς τὸ κριτήριον καὶ ὁ Νέων ἐρωτηθεὶς δὲ καὶ οὗτος πῶς λέγεται, ἀπεκρίθη· «Ἐὰν θέλῃς νὰ μάθῃς τὸ ὄνομά μου, ὦ ἡγεμών, γίνωσκε, ὅτι καλοῦμαι Νέων. Περισσότερον δὲ ἀπὸ τοῦτο μὴ ἐλπίζῃς νὰ μάθῃς, διότι ἐγὼ εἶμαι ἀδελφὸς τῶν πρὸ ἐμοῦ βασανισθέντων Κλαυδίου καὶ Ἀστερίου. Ὅθεν νὰ χωρισθῶ ἀπ’ αὐτῶν δὲν εἶναι δυνατόν, ἀλλὰ διὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ μου ὁμολογίαν ἰδοὺ τώρα παρίσταμαι ἐνώπιόν σου καὶ λοιπὸν μὴ ἀργοπορῇς νὰ πράξῃς ἐκεῖνο, ὅπερ θέλεις». Τότε λοιπὸν ἐξήπλωσαν καὶ αὐτὸν κατὰ γῆς καὶ τὸν ἔδερον δυνατά, στρώσαντες ὑπὸ τοὺς πόδας του ἄνθρακας ἀνημμένους. Ἀφ’ οὗ δὲ ἔδειραν αὐτὸν ἐπὶ πολλὰς ὥρας, τὸν ἔρριψαν εἰς τὴν φυλακήν.

Κατὰ δὲ τὴν ἐρχομένην ἡμέραν ἐκάθησεν ὁ Λυσίας εἰς τὸ κριτήριον καὶ φέρων ἔμπροσθέν του τον Ἅγιον Κλαύδιον, λέγει πρὸς αὐτόν· «Εἰπὲ εἰς ἡμᾶς, ἐὰν μετεμελήθης καὶ ἐσκέφθης καλλίτερον λογισμόν». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Πλέον τολμηρὸς καὶ ἄφοβος παρίσταμαι ἐνώπιόν σου σήμερον ἢ χθές, ἐπειδὴ ἔγινα διὰ τῶν βασάνων δυνατώτερος καὶ θαρραλεώτερος». Ὅθεν εὐθὺς ἔδεσαν τὰ ἄκρα τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν του καὶ κρεμάσαντες αὐτὸν ἔφεραν ὄργανα μηχανικά, τὰ ὁποῖα εἰσέρχονται ἐντὸς τῶν ἄρθρων καὶ τῶν ἁρμῶν τῶν μελῶν τοῦ σώματος· ὁμοίως ἔφεραν καὶ ἡλάγρας καὶ μὲ αὐτὰς ἐξήρθρωσαν τὰ πέλματα τῶν ποδῶν του καὶ τὰς παλάμας του· καὶ ἀφ’ οὗ μετὰ πολλὰς ὥρας κατεβιβάσθη ἡμιθανής, ἐρρίφθη καὶ πάλιν εἰς τὴν φυλακήν.

Ἔπειτα παρέστη εἰς τὸ κριτήριον ὁ Ἅγιος Ἀστέριος, πρὸς τὸν ὁποῖον βλέπων ὁ Λυσίας, τοῦ εἶπε· «Σὺ τὶ λέγεις; διανοεῖσαι νὰ θυσιάσῃς εἰς τοὺς θεοὺς καὶ νὰ ἐλευθερωθῇς ἀπὸ τὰ βάσανα;». Ὁ Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Ὁ πιστεύων εἰς τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καὶ εἰς αὐτὸν ὅλας του ἀφιερῶν τὰς ἐλπίδας, αὐτὸς δὲν φοβεῖται τὸν θάνατον, ἀλλὰ καταφρονεῖ καὶ πάθη καὶ μυρίας βασάνους».