ΜΟΝΑΧΟΣ τις εὑρίσκετο εἰς Σκήτην, ὑποτασσόμενος εἰς Γέροντα ἐπὶ ἔτη τινά. Φθονήσαντος δὲ τοῦ δαίμονος, παρεξετράπη ποτὲ τῆς πρὸς τὸν Γέροντα ὑπακοῆς, χωρὶς νὰ εἶναι οὐδεμία εὔλογος καὶ δεδικαιολογημένη ἀφορμή. Ὅθεν ἐπιτιμηθεὶς ὑπὸ τοῦ Γέροντος καὶ κανονισθεὶς διὰ τὴν παρακοήν του, κατεφρόνησε καὶ αὐτὸ τὸ δοθὲν ἐπιτίμιον καὶ τὸν κανόνα. Καταβὰς λοιπὸν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, συνελήφθη ὡς Χριστιανὸς ἀπὸ τὸν ἐκεῖ εὑρισκόμενον εἰδωλολάτρην ἄρχοντα· καὶ ἀφ’ οὗ ἐξεδύθη τὸ μοναχικὸν σχῆμα, ἠναγκάζετο νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα. Ἐπειδὴ δὲ ὁ ἄρχων δὲν ἠδύνατο νὰ καταπείσῃ αὐτόν, πρῶτον μὲν προσέταξε νὰ τὸν δέρωσιν ἀσπλάγχνως μὲ νεῦρα βοῶν, ἔπειτα δὲ προσέταξε νὰ τὸν ἀποκεφαλίσωσι. Τούτου δὲ γενομένου, ἔρριψαν τὸ σῶμά του ἔξω τῆς πόλεως, διὰ νὰ τὸ φάγωσιν οἱ κύνες. Τινὲς δὲ φιλόθεοι Χριστιανοί, ἐλθόντες ἐκ καιρῷ νυκτός, ἔλαβον αὐτὸ καὶ τυλίξαντες μὲ μύρα καὶ σινδόνας ἔθηκαν αὐτὸ ἐντὸς κιβωτίου, τὸ ὁποῖον ἐτοποθέτησαν εἰς τὸ Ἅγιον Βῆμα τοῦ Ναοῦ, τιμήσαντες τοῦτο ὡς περιέχον μαρτυρικὸν λείψανον.
Ὅταν ὅμως ἐτελεῖτο ἡ θεία ἱερουργία καὶ ὁ Διάκονος ἐξεφώνει τὸ «Ὅσοι κατηχούμενοι προέλθετε», ὤ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἔβλεπον ὅλοι οἱ περιεστῶτες, ὅτι τὸ κιβώτιον κινούμενον μόνον του χωρὶς νὰ τὸ ἐγγίσῃ χείρ τις ἄλλη ἐξήρχετο τοῦ Βήματος καὶ τοῦ Ναοῦ καὶ ἵστατο εἰς τὸν Νάρθηκα ἕως τὴν ἀπόλυσιν τῆς ἱερουργίας, μετὰ τὴν ὁποίαν τὸ αὐτοκίνητον κιβώτιον εἰσήρχετο πάλιν εἰς τὸν Ναὸν καὶ εἰς τὸ ἅγιον Βῆμα. Τοῦτο τὸ θαυμάσιον ἐγίνετο εἰς πᾶσαν ἱερουργίαν· ὅθεν καὶ προὐξένει εἰς τοὺς βλέποντας θαυμασμὸν καὶ ἔκπληξιν. Μαθὼν δὲ τοῦτο εἷς τῶν τότε ἀκμαζόντων μεγάλων καὶ θεοφόρων Πατέρων, παρεκάλεσε τὸν Θεὸν νὰ τοῦ ἀποκαλύψῃ τὴν αἰτίαν τοῦ τοιούτου θαύματος· ὅθεν εἰσακούσας ὁ Θεὸς τῆς δεήσεώς του, ἐφανέρωσε τάχιστα εἰς αὐτὸν τὴν αἰτίαν τοῦ γενομένου, ὡς ἑξῆς:
Ἄγγελος Κυρίου παρασταθείς, λέγει πρὸς αὐτόν· «Τί θαυμάζεις καὶ ἀπορεῖς διὰ τὸ παράδοξον ὅπερ γίνεται; δὲν ἔλαβον οἱ Ἀπόστολοι ἀπὸ τὸν Χριστὸν ἐξουσίαν νὰ δένωσι καὶ νὰ λύωσιν; ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους δὲ πάλιν δὲν ἔλαβον τὴν αὐτὴν ἐξουσίαν οἱ ἐκείνων διάδοχοι; ἀλλ’ ὅμως οὗτος ὁ ἀδελφός, ὅστις ἔχυσε τὸ αἷμά του διὰ τὸν Χριστὸν καὶ δὲν συγχωρεῖται νὰ μένῃ ἐντὸς τοῦ ἁγίου Βήματος, ὅταν τελεῖται ἡ θεία καὶ ἱερὰ Λειτουργία, αὐτὸς κατεφρόνησε τὴν ἐντολὴν καὶ τὸν κανόνα τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ Πατρὸς καὶ Γέροντος, καὶ διὰ τοῦτο διώκεται ὑπὸ θείου Ἀγγέλου ἕως εἰς τὸν νάρθηκα.