Ἐκεῖ λοιπὸν ὁ ἀοίδιμος προθύμως ἐγεώργησε καὶ ἐκαλλιέργησε τὰς κεχερσωμένας καρδίας τῶν Ἰνδῶν, καταβάλλων εἰς αὐτὰς τὸν σπόρον τῆς πίστεως· διὸ καὶ ἐποίησεν αὐτὰς ἐπιτηδείας εἰς καρποφορίαν θεογνωσίας καὶ ἀρετῆς ἔχων συνεργὸν τὴν τοῦ Θεοῦ Χάριν διότι αὐτὸς μεταχειριζόμενος καθ’ ἑκάστην διδασκαλίας ἀποστολικὰς καὶ ποιῶν θαυματουργίας πολλάς, ὄχι μόνον ἠλευθέρωνε τοὺς δαιμονιζομένους ἀπὸ τὰ δαιμόνια καὶ ἰάτρευε τοὺς ἀσθενεῖς ἀπὸ πᾶσαν ἀσθένειαν, ἀλλὰ προσέτι καὶ ἐκ τῶν ἀντιστρατευομένων καὶ μὴ δεχομένων τοὺς λόγους του ἄλλους μὲν παρέδιδεν εἰς τὸν Σατανᾶν, ὡς ὁ Ἀπόστολος ἐποίησεν, εἰπὼν περὶ τοῦ ἐν Κορίνθῳ μὲ τὴν μητρυιάν του συνευρεθέντος· «Παράδοτε αὐτὸν τῷ σατανᾷ εἰς ὄλεθρον τῆς σαρκὸς αὐτοῦ, ἵνα τὸ πνεῦμα σωθῇ» (Α’ Κορ. ε’ 5), ἄλλους δὲ ἐξήραινε καὶ ἄλλων ἐτύφλωνε τοὺς ὀφθαλμούς. Ὅθεν ἐκ τῆς αἰτίας ταύτης ὅλοι ἐδέχθησαν εἰς τὰς ψυχάς των τὸν σπόρον τῆς τοῦ Χριστοῦ πίστεως καὶ ἐκαρποφόρησαν· διὸ καὶ εἰς μικρὸν διάστημα χρόνου μόνος ὁ ἱερὸς Φρουμέντιος μὲ τὴν βοήθειαν καὶ Χάριν τοῦ Θεοῦ ἐβάπτισεν ὅλην τὴν χώραν τῶν Ἰνδῶν, ἔκτισεν Ἐκκλησίας, ἐχειροτόνησεν Ἱερεῖς καὶ ἐκρήμνισε ναοὺς τῶν εἰδώλων καὶ τὰ εἴδωλα κατέθραυσε.
Δι’ ὅλα δὲ ταῦτα ἐθαύμαζον ἅπαντες καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος βασιλεὺς καὶ ἔλεγεν εἰς τὸν Ἅγιον· «Διατί, ἀγαπητέ μου, εἰς τὸ διάστημα τοσούτων ἐτῶν, κατὰ τὰ ὁποῖα ἔζησας πρότερον μεθ’ ἡμῶν, οὐδὲν οὐδέποτε σημεῖον καὶ θαῦμα ἐποίησας; ἀλλὰ τώρα πόθεν σοὶ ἐδόθη ἡ τοιαύτη Χάρις καὶ δύναμις, φίλτατε;». Ὁ δὲ μακάριος Φρουμέντιος ἀπεκρίνατο· «Δὲν εἶναι ἰδικόν μου δῶρον τοῦτο, τιμιώτατοι καὶ γνήσιοι φίλοι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ’ εἶναι τῆς ἱερωσύνης, τὴν ὁποίαν ἔλαβον, μᾶλλον δὲ τὸ δῶρον τοῦτο ἐχαρίσθη εἰς ἐμὲ ὑπὸ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Διότι βλέπων ἐγὼ τὴν ἰδικήν σας ἀγαθὴν γνώμην, δι’ αὐτὴν καὶ μόνην ἀφῆκα γονεῖς καὶ πατρίδα καὶ ὅλους τοὺς συγγενεῖς, κατὰ τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου, καὶ μετέβην εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ἔνθα φανερώσας τὴν καλήν σας διάθεσιν εἰς τὸν πρῶτον τῆς Ἐκκλησίας ἐκείνης Μέγαν Ἀθανάσιον ἐχειροτονήθην ὑπ’ αὐτοῦ καὶ ἐχρίσθην μὲ τὸ μυστικὸν χρῖσμα τῆς Ἀρχιερωσύνης καὶ ἀφ’ οὗ διὰ τῆς προσευχῆς ἐκείνου ἐστολίσθην μὲ Ἀποστολικὸν χάρισμα, ἀπεστάλην εἰς ὑμᾶς. Ὅθεν ἐπειδὴ καὶ σεῖς μὲ ἐδέχθητε μὲ πίστιν καὶ ἀγάπην, διὰ τοῦτο καὶ ἡ χάρις τῆς Ἀρχιερωσύνης ἤ, μᾶλλον εἰπεῖν, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ, καθὼς βλέπετε, δι’ ἐμοῦ καὶ ποιεῖ τὰ τοιαῦτα θαυμάσια».
Οὗτος λοιπὸν ὁ Ἰσαπόστολος Φρουμέντιος συζήσας θεαρέστως ἔτη πολλὰ μὲ τοὺς ἐπαρχιώτας του Ἰνδούς, ἐδίδαξεν αὐτοὺς τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου καὶ τοὺς ἔπεισε νὰ τὰς ἐκτελῶσι καὶ διὰ τῶν ἔργων· καὶ οὕτω τελειώσας τὴν μακαρίαν αὐτοῦ ζωήν, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον. Τὸ δὲ τίμιον αὐτοῦ λείψανον χαρίζει παντοειδεῖς ἰατρείας εἰς τοὺς μετὰ πίστεως αὐτὸ ἀσπαζομένους.