Τούτου δὲ γενομένου εὐθύς, κατεσχίζετο ὁ τοῦ Χριστοῦ γενναῖος ἀγωνιστής, ὁ ὁποῖος, ἔχων τοὺς ὀφθαλμούς του προσηλωμένους εἰς τὸν οὐρανόν, προσηύχετο, χωρὶς νὰ λυπῆται οὐδόλως. Κατόπιν, ἀφοῦ κατεβίβασαν τὸν Ἅγιον ἐκ τοῦ μηχανικοῦ μαγγάνου, λέγει πρὸς τοὺς ὑπηρέτας ὁ τύραννος· «Ρίψατε αὐτὸν ἐντὸς σκοτεινῆς φυλακῆς καὶ ἐκεῖ καταξηράνατε τὰς σάρκας του, ἕως ὅτου σκεφθῶ μὲ ποίου εἴδους θάνατον θὰ τὸν ἐξολοθρεύσω».
Ὁ δὲ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς, ἐν τῇ φυλακῇ εὑρισκόμενος, ἔχαιρε καὶ ηὐφραίνετο προσφέρων τὰς προσευχάς του τῷ Κυρίῳ. Ὁ δὲ ἀσεβὴς βασιλεύς, σκεπτόμενος διὰ ποίου τρόπου νὰ βασανίσῃ περισσότερον τὸν Ἅγιον, κατεσκεύασε βασανιστικόν τι ὄργανον, ἦτο δὲ τοῦτο κλωβὸς σιδηροῦς, καὶ ἐξαγαγὼν τὸν Ἅγιον ἐκ τῆς φυλακῆς, διέταξε νὰ τὸν κλείσωσιν ἐντὸς τοῦ κλωβοῦ καὶ νὰ τὸν κρεμάσωσιν ὑψηλά. Τούτου γενομένου ἐκρέματο ὁ Ἅγιος ἐκ τῶν δύο χειρῶν καὶ ἐφόρει τὸν σιδηροῦν κλωβὸν εἰς ὅλον του τὸ σῶμα. Ἔπειτα προσέταξεν ὁ τύραννος νὰ ἀνάψωσι λαμπάδας καὶ νὰ κατακαίωσιν ἀσπλάγχνως τὸν Ἅγιον. Τόσον δὲ κατεκάη ὑπὸ τῶν λαμπάδων ὁ Ἀθλητής, ὥστε αἱ σάρκες του ἀναλυθεῖσαι ἔτρεχον ὡσὰν κηρίον εἰς τὴν γῆν καὶ ἐζυμώθησαν μὲ τὸ χῶμα.
Οὕτως ὁ τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς προσευχόμενος καὶ ἀναλυόμενος ἐπλήρωσε τὸν ἀέρα εὐωδίας ὡς ἀπὸ μύρων πολλῶν προερχομένης καὶ ὡς ἀστὴρ φαεινὸς ἀνέβη πρὸς Κύριον, ἵνα λάβῃ τὸν στέφανον τῆς νίκης, καθὼς Χριστιανοί τινες ὡμολόγησαν, οἵτινες ἠξιώθησαν νὰ ἴδωσιν αὐτὸν ἀναβαίνοντα εἰς τοὺς οὐρανούς, μὲ τοσαύτην λαμπρότητα. Ὁ δὲ ἄθλιος Μαξιμιανός μένων ἀκόμη ἐν τῇ μανίᾳ του, προσέταξε νὰ συναχθῇ ἐπιμελῶς ἡ γῆ ἐκείνη, εἰς τὴν ὁποιαν ἔπεσον αἱ σάρκες καὶ τὰ ὀστᾶ τοῦ Ἁγίου καὶ νὰ σκορπισθῶσιν ἐνώπιόν του εἰς τὴν θάλασσαν.