ΟΥΡΠΑΣΙΑΝΟΣ, ὁ ἔνδοξος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ἦτο κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ ἀσεβεστάτου Μαξιμιανοῦ, τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη τε’-τια’ (305-311). Οὗτος, ἀφ’ ὅτου ἀνέλαβε τὴν βασιλείαν, κατετυρράννει ὅλην τὴν περιοχὴν τῆς Νικομηδείας διάπυρος γενόμενος ὑπερασπιστὴς τῶν εἰδώλων. Τούτου δὲ τὴν ὀργὴν κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἤναψαν, ὡς μεγάλην πυρκαϊάν, οἱ ὁμόφρονες καὶ συντράπεζοί του εἰδωλολάτραι. Συναθροίσας λοιπὸν οὗτος ποτὲ ἅπαντας τοὺς συγκλητικοὺς καὶ ἄρχοντας τοῦ βασιλείου του, εἶπεν εἰς αὐτούς· «Ὅστις ἐξ ὑμῶν περιέπεσεν εἰς τὴν κακίστην θρησκείαν τῶν Χριστιανῶν καὶ δὲν θέλει νὰ ἐπιστρέψῃ πρὸς τοὺς εὐμενεῖς θεοὺς ἡμῶν καὶ νὰ τοὺς ἐξιλεώσῃ διὰ τῆς μετανοίας, οὗτος ἂς ἐκβάλῃ τὴν ζώνην τοῦ ἀξιώματος, τὸ ὁποῖον φέρει, καὶ ἂς ἀπομακρυνθῇ ἀμέσως ἐκ τοῦ βασιλικοῦ παλατίου καὶ τῆς πόλεως ταύτης. Ἐπειδὴ ἡ πόλις αὕτη τῆς Νικομηδείας ἀπὸ τῶν προγόνων της λατρεύει τοὺς μεγάλους θεοὺς καὶ ὄχι ἕνα Θεὸν ἐσταυρωμένον».
Φόβος καὶ τρόμος κατέλαβε τότε ἅπαντας τοὺς πιστεύοντας εἰς τὸν Χριστόν, οὕτω δὲ ἔβλεπε πᾶς τις ὅτι πράγματι ἡ εἰς τὸν Χριστὸν Πίστις καὶ εὐσέβεια ἐγυμνάζετο καὶ ἐδοκιμάζετο, ὡς ὁ χρυσὸς εἰς τὸ πῦρ. Διότι ἄλλοι μὲν τῶν Χριστιανῶν ἔφευγον καὶ ἐκρύπτοντο, ἄλλοι δὲ παρεδίδοντο εἰς τὰς βασάνους· ὅσοι δὲ εἶχον ἀγάπην καθαρὰν καὶ γνησίαν εἰς τὸν Θεόν, καταφρονοῦντες τὰ ἴδια αὐτῶν σώματα καὶ τὸν τύραννον ἐμπαίζοντες, ἔρριπτον τὰς ζώνας κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἔφευγον. Κατὰ τὴν περίοδον ταύτην ἦτο καὶ ὁ μεγαλόφρων οὗτος καὶ ἀδαμάντινος κατὰ τὴν ψυχὴν Οὐρπασιανός, ὅστις παρουσιασθεὶς ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ ὅλης τῆς συγκλήτου, ἀπέρριψε τὴν ἰδικήν του χλαμύδα καὶ ζώνην, εἰπών· «Ἐπειδή, βασιλεῦ, ἐγὼ σήμερον στρατεύομαι τῷ ἐπουρανίῳ καὶ ἀθανάτῳ Βασιλεῖ τῷ Κυρίῳ μου Ἰησοῦ Χριστῷ λάβε τὴν ζώνην καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν δόξαν, διότι αὕτη εἶναι προσωρινὴ καὶ δὲν μοῦ χρησιμεύει οὐδόλως».
Ταῦτα εἰπόντος αἰφνιδίως τοῦ Οὐρπασιανοῦ, ἤκουσεν ὁ Μαξιμιανὸς καὶ παρευθὺς ἠλλοιώθη κατὰ τὸν νοῦν, ἐπὶ πολλὴν δὲ ὥραν ἔμεινεν ἄφωνος. Ἔπειτα τρίψας τοὺς ὀφθαλμούς του καὶ ὑποβλέπων τὸν Μάρτυρα, ἐβρυχήθη ἀγρίως, ὡς θηρίον ἀνήμερον, λέγων πρὸς τοὺς παρεστῶτας· «Κρεμάσατε τοῦτον τὸν ἀλιτήριον καὶ τὰς σάρκας αὐτοῦ καταξεσχίζετε ἐπὶ ὥρας πολλὰς μὲ τὰ βούνευρα».