Τότε ὁ Ἰουλιανὸς καὶ οἱ σύντροφοί του ὀργισθέντες ἤγειραν τοὺς δημίους, λέγοντες· «Τρισκατάρατοι, διατί ἀφήκατε τὰς λαμπάδας καὶ δὲν κατεκαύσατε τοῦτον τὸν δυσσεβῆ καὶ πανάθλιον, ἀλλὰ κατελήφθητε ὑπὸ ναρκώσεως καὶ ἀμελείας;». Ταῦτα μὲν εἶπον ἐκεῖνοι, ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη εἰς τὸν τύραννον· «Σὺ εἶσαι δυσσεβὴς καὶ τρισκατάρατος καὶ τετυφλωμένος κατὰ τοὺς ψυχικοὺς ὀφθαλμούς, διότι δὲν βλέπεις, ἄθλιε, τοὺς Ἀγγέλους οἱ ὁποῖοι φυλάττουσιν ἐμὲ τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν σᾶς ἀφήνουν νὰ μὲ ἐγγίσητε· μὴ μωρολογῇς, λοιπόν, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν εἶναι μέγας». Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἰουλιανὸς κατησχύνθη καὶ προστάσσει νὰ ριφθῶσιν οἱ στρατιῶται ἐκεῖνοι ἐν τῷ πελάγει. Βλέπων δὲ αὐτοὺς ὁ Ἅγιος Θεοδώρητος φερομένους εἰς τὴν θάλασσαν, εἶπε πρὸς αὐτούς· «Πορεύεσθε, ὦ τεκνία μου, ἐν εἰρήνῃ, πορεύεσθε τὴν μακαρίαν ταύτην ὁδόν, διότι, καὶ ἐγὼ μετ’ ὀλίγον μέλλω νὰ σᾶς ἀκολουθήσω, ἵνα συγχαίρω μεθ’ ὑμῶν εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».
Ἐπειδὴ δὲ ὁ ἀσεβὴς θεῖος τοῦ Παραβάτου ἐβίαζε τὸν Ἅγιον Θεοδώρητον νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, ὁ Ἅγιος τῷ ἀπεκρίθη· «Σὺ μέν, ὦ δυσσεβέστατε καὶ ἀθλιώτατε πάντων τῶν ἀνθρώπων, μετ’ ὀλίγας ἡμέρας θέλεις φάγει ὅλα σου τὰ ἐντόσθια καὶ ἐκ τούτου θέλεις ἀπορρίψει βιαίως τὴν μιαρὰν ψυχήν σου εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ τῆς κολάσεως· ὁ δὲ ἀσεβέστερος σοῦ τύραννος Ἰουλιανός, ὁ ἀνεψιός σου, εἰς τὴν γῆν τῆς Περσίας μέλλει νὰ κτυπηθῇ μὲ οὐράνιον λόγχην καὶ θέλει ριφθῇ εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός, ἀπὸ τὴν ὁποίαν δὲν θὰ ἐπιστρέψῃ πλέον· οὕτω δὲ καὶ οἱ δύο μέλλετε νὰ λάβητε τὰ ἐπίχειρα καὶ τὴν ἐκδίκησιν τῆς κακίας σας, ἐγὼ δὲ θέλω θυσιάσει εἰς τὸν Θεόν μου θυσίαν αἰνέσεως».
Ταῦτα μὲν εἷπεν ὁ Ἅγιος· ὁ δὲ ἀσεβὴς Ἰουλιανὸς προσέταξε παρευθὺς νὰ τὸν ἀποκεφαλίσωσιν. Ἐνῷ δὲ ἀπήγετο ὁ Μάρτυς εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, προσηύχετο μὲ χαρὰν τῆς ψυχῆς του καὶ ἀποκεφαλισθεὶς ἀνέβη εἰς τὸν Θεὸν ἵνα λάβῃ παρ’ αὐτοῦ τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως. Τὸ δὲ ἅγιον αὐτοῦ Λείψανον λαβόντες τινὲς Χριστιανοὶ ἐντίμως αὐτὸ ἐνὲταφίασαν καὶ ἐσημείωσαν τοὺς ἀνωτέρω λόγους, οὓς προεφήτευσεν ὁ Ἅγιος, οἵτινες μετ’ ὀλίγας ἡμέρας ἔλα6ον διὰ τῶν πραγμάτων τὴν ἔκβασιν. Διότι καθὼς προεῖπεν ὁ Ἅγιος καὶ οἱ δύο Ἰουλιανοί, ὁ κακὸς θεῖος καὶ ὁ κάκιστος ἀνεψιός, κακῶς οἱ κακοὶ ἐξεψύχησαν καὶ παρεδόθησαν αἱ ψυχαί των εἰς τὰς τιμωρίας τοῦ ᾋδου [1].