ΑΥΔΑΣ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς, ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Περσίας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἑορταζόμενοι Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως τῶν Ρωμαίων Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη υη’-υν’ (408-450) καὶ Ἰσδιγέρδου τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη τψθ’-υκ’ (399-420). Κατὰ δὲ τὸ ἔτος υιβ’ (412) ὁ Ἰσδιγέρδης ἐκίνησε χαλεπώτατον διωγμὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν, λαβὼν τὴν ἀκόλουθον ἀφορμήν.

Ὁ θεῖος Αὐδᾶς, ὅστις ἦτο ἐστολισμένος μὲ πολλὰ εἴδη ἀρετῶν, κινηθεὶς ὑπὸ θείου ζήλου, ἐκρήμνισε τὸν ναόν, ἐν τῷ ὁποίῳ ἐλάτρευον οἱ Πέρσαι τὸ πῦρ. Τοῦτο μαθὼν ὁ βασιλεὺς παρὰ τῶν μάγων, ἔστειλε καὶ ἔφεραν τὸν Ἅγιον Αὐδᾶν ἐνώπιόν του καὶ πρῶτον μὲν κατηγόρησε μὲ ἠπιότητα τὴν πρᾶξίν του, προστάξας αὐτὸν νὰ κτίσῃ πάλιν τὸν κρημνισθέντα ναόν. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἅγιος ἠναντιοῦτο καὶ ἔλεγεν, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πράξῃ, τοῦτο, ὁ βασιλεὺς ἠπείλησεν, ὅτι θὰ κρημνίσῃ ὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῶν Χριστιανῶν, τὸ ὁποῖον καὶ ἔπραξε ἀφοῦ πρῶτον ἐπρόσταξε νὰ θανατωθῇ ὁ θεῖος Αὐδᾶς. Μαθὼν δὲ τὴν ἀπόφασιν καὶ προσταγὴν ταύτην τοῦ βασιλέως ὁ Ἅγιος ἐχάρη πολὺ καὶ οὕτω χαίρων καὶ ἀγαλλόμενος ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος τοῦ Μαρτυρίου τὸ μακάριον τέλος.

Ἀφ’ οὗ δὲ παρῆλθον τριάκοντα ἔτη, πάλιν ἡ ταραχὴ τοῦ κατὰ τῶν Χριστιανῶν διωγμοῦ ἐμαίνετο ἐν Περσίᾳ ὑποκινουμένη καὶ ριπιζομένη ὑπὸ τῶν ἀσεβῶν μάγων [1], καθὼς ταράσσεται ἡ θάλασσα ὑπὸ θυέλλης, οἱ μάγοι δὲ ἐπέβαλλον εἰς τοὺς Χριστιανοὺς φοβερὰ βασανιστήρια, ἄλλους μὲν θανατώνοντες μὲ διαφόρους τιμωρίας, ἄλλους δὲ ἐξορίζοντες. Ἐκ τούτων λοιπὸν θέλω ἀναφέρει ἐνταῦθα δύο ἢ τρεῖς, ἵνα διὰ τούτων δείξω καὶ τὴν ἀνδρείαν τῶν ἄλλων.

Χριστιανός τις Ὀρμίσδης ὀνομαζόμενος, ὅστις κατήγετο ἐκ τοῦ γένους τῶν Ἀχαιμενιδῶν [2], τοῦ ἐνδόξου καὶ περιφανοῦς παρὰ Πέρσαις, εἶχε πατέρα ἔπαρχον. Μαθὼν δὲ ο τότε βασιλεύς, ὅτι ἦτο Χριστιανός, ἔστειλε καὶ τὸν ἔφεραν ἔμπροσθέν του, ὅτε προσέταξεν αὐτὸν νὰ ἀρνηθῇ τὸν Ποιητήν του Θεόν· ὁ δὲ Ὀρμίσδης εἶπε· «Μή μοι γένοιτο ποτὲ νὰ ἀρνηθῶ τὸν Ποιητήν μου Θεὸν καὶ νὰ καταφρονήσω αὐτὸν ἔστω καὶ ἂν λάβω μυρίας βασάνους» [3]. Ὁ βασιλεὺς τότε ἐκπλαγεὶς διὰ τὴν τοῦ Ἁγίου παρρησίαν, ἐστέρησεν αὐτὸν τοῦ πλούτου καὶ τῶν ἀξιωμάτων του [4].