Κύριλλος [2] δὲ ὁ μακάριος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς ἦτο Διάκονος εἰς τὴν πόλιν τῆς Φοινίκης ἐπὶ βασιλείας τοῦ παραβάτου Ἰουλιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη τξα’-τξγ’ (361-363). Ἐπειδὴ δὲ καὶ ὁ θεῖος οὗτος Κύριλλος πολλὰ εἴδωλα τῶν δαιμόνων ἐκρήμνισε, συνελήφθη ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ ἔλαβε παρ’ αὐτῶν δεινὸν καὶ βίαιον θάνατον. Διότι ἔσχισαν τὴν κοιλίαν αὐτοῦ καὶ διεσκόρπισαν τὰ σπλάγχνα του, καταστήσαντες αὐτὸν ἐλεϊνὸν θέαμα. Λέγεται δέ, ὅτι καὶ τὰ σπλάγχνα τοῦ Ἁγίου ἔφαγον οἱ μιαροὶ ἐκεῖνοι, διὰ τοῦτο καὶ ἔλαβον παρὰ Θεοῦ ἀνταξίαν ἐκδίκησιν. Διότι, ἐν ᾧ ἔτρωγον ταῦτα, κατέπεσον οἱ ὀδόντες των καὶ ἐκόπη ἡ γλῶσσά των καὶ ἡ ὀπτικὴ δύναμις τῶν ὀφθαλμῶν των ἐβλάβη.
Ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ τὴν σήμερον συνεορταζομένων Ἱερωμένων ἀνδρῶν καὶ Παρθένων γυναικῶν [3] τῶν ἐν Ἀσκάλωνι καὶ Γάζῃ τῆς Παλαιστίνης μαρτυρησάντων κατὰ τὰς αὐτὰς ἐκείνας ἡμέρας τῆς βασιλείας τοῦ ἀποστάτου Ἰουλιανοῦ (361-363) τὰς βασάνους, ἃς ὑπέστησαν ὑπὸ τῶν ἀθέων εἰδωλολατρῶν τίς δύναται νὰ διεκτραγῳδήσῃ; Διότι σχίσαντες, οἱ θηριώδεις καὶ ἀπάνθρωποι, τὰς κοιλίας τῶν ἀνωτέρω ἁγίων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ βαλόντες ἐντὸς τῶν κοιλιῶν των κριθήν, τὰς ἔρριψαν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, ἵνα τὰς φάγωσι.
Τοιαῦτα ὑπῆρξαν τὰ δραματικὰ ἀποτελέσματα τῆς ἀσεβοῦς βασιλείας τοῦ παραβάτου Ἰουλιανοῦ καὶ τῶν ὑποτασσομένων εἰς τὴν βασιλείαν του. Ἀλλ’ εἰς μὲν τοὺς Μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, ἀντὶ τῶν ἐδῶ προσκαίρων βασάνων, ἀπεδόθη ἡ αἰώνιος μακαριότης, εἰς δὲ τὸν αἴτιον τούτων ἀσεβέστατον Ἰουλιανὸν παρεσκευάσθη ἡ γέεννα τοῦ πυρὸς καὶ παρέμεινεν ἡ αἰώνιος καταισχύνη.