ΜΑΡΚΟΣ ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου τοῦ μεγάλου τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη τζ’-τλζ’ (307-337), ζήλῳ δὲ θείῳ κινηθεὶς ἐκρήμνισε ναόν τινα τῶν εἰδώλων καὶ ἀνήγειρεν εἰς αὐτὸν Ἐκκλησίαν Χριστιανικήν. Ὅταν δὲ ὁ παραβάτης Ἰουλιανὸς ἐβασίλευσε μετὰ ταῦτα ἐν ἔτει τξα’ (361) καὶ ἀπέδωκε πολλὴν τιμὴν εἰς τὰ εἴδωλα καὶ παρρησίαν εἰς τοὺς εἰδωλολάτρας, ὄχι μόνον εἰς τὸν Ἅγιον Μᾶρκον πολλὰ κακὰ ἐποίησεν ὁ Ἀποστάτης, διότι ὁ Ἅγιος εἶχε κρημνίσει τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων καὶ εἰς τὴν θέσιν ἐκείνου εἶχεν οἰκοδομήσει Ἐκκλησίαν Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ εἰς ἄλλους πολλούς, οἵτινες καὶ ἐκεῖνοι εἶχον κρημνίσει βωμοὺς τῶν εἰδώλων, τὰ αὐτὰ ἔπραξεν.
Ὁ δὲ Ἅγιος Μᾶρκος κατ’ ἀρχὰς μὲν ἐκρύβη εἴς τι μέρος, κατὰ τὴν τοῦτο προστάσσουσαν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου· ἐπειδὴ ὅμως ἀντ’ αὐτοῦ συνελήφθησαν ἄλλοι καὶ ἐτιμωροῦντο, τούτου ἕνεκα ἀπεκαλύφθη καὶ παρέδωκεν αὐτὸς ἑαυτὸν εἰς τοὺς εἰδωλολάτρας. Οἱ δὲ στρατιῶται, κρατήσαντες αὐτόν, τὸν ἐγύμνωσαν καὶ κατέφερον εἰς τὸ σῶμά του πολλοὺς ραβδισμούς, ρίψαντες ἔπειτα αὐτὸν ἐντὸς βρομερῶν χανδάκων. Μετὰ δὲ ταῦτα τὸν ἐξήγαγον ἐκεῖθεν καὶ τὸν παρέδωκαν εἰς παιδία ἵνα τὸν κατακεντῶσι μὲ βελόνας· ἔπειτα ποιήσαντες γάρον [1], ἔβρεξαν δι’ αὐτοῦ ὅλον τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου. Κατόπιν, χρίσαντες αὐτὸν διὰ μέλιτος καὶ θέσαντες ἐντὸς καλάθου, τὸν ἐκρέμασαν μὲ σχοινία ἔξω, ἐν ὥρᾳ μεσημβρίας, ἵνα προσβάλληται πανταχόθεν ὑπὸ τῶν ἀκτίνων τοῦ ἡλίου καὶ καταφλέγηται, πρὸς τούτοις δὲ ἵνα χρησιμεύσῃ ὡς τροφὴ εἰς τὰς μελίσσας καὶ τοὺς σφῆκας.
Ἀλλ’ ὁ γενναῖος μαχητὴς τοῦ Κυρίου Μᾶρκος ὑπέμεινεν ἀνδρείως τὰς βασάνους, ὁ μακάριος, ὄχι μόνον χάριν τῆς εὐσεβείας, ἀλλὰ καὶ ἵνα μὴ δώσῃ οὐδὲ ὀβολὸν εἰς τοὺς εἰδωλολάτρας, οἴτινες ἐζήτουν παρ’ αὐτοῦ μικράν τινα βοήθειαν, ὅπως ἀνοικοδομήσωσι τὸν ὑπ’ αὐτοῦ κρημνισθέντα ναὸν τῶν εἰδώλων, πρὸς ἐξυπηρέτησιν τῆς ἀσεβείας των καὶ δὲν ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς οὐδὲ ὀλίγον τι ὁ Ἅγιος, ἐπειδή, ἐὰν ἔδιδε, θὰ ἐφαίνετο ὅτι προδίδει τὴν Πίστιν καὶ τὴν εὐσέβειαν. Ὅθεν μὲ τὴν ἄρνησιν ταύτην νικήσας τοὺς εἰδωλολάτρας, ἐνίκησεν αὐτοὺς καὶ διὰ τῆς πράξεως. Διότι, βλέποντες ἐκεῖνοι τὴν ἀνδρείαν καὶ μεγαλοψυχίαν τοῦ θαυμαστοῦ τούτου γέροντος Μάρκου, κατεβίβασαν μὲν αὐτὸν ἀπὸ ἐκεῖ ὅπου τὸν εἶχον κρεμασμένον, αὐτοὶ δὲ μεταστραφέντες εἰς τὸν Χριστιανισμὸν προσήρχοντο πρὸς αὐτὸν ὡς διδάσκαλον καὶ ἐδιδάχθησαν παρ’ αὐτοῦ τὴν εὐσέβειαν, πιστεύσαντες εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν.