ΝΙΚΩΝ ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἡγεμόνος Κυντιανοῦ [1], κατήγετο δὲ ἐκ τῆς ἐπαρχίας τῆς ἐν Ἰταλίᾳ Νεαπόλεως, στρατιώτης πρότερον τὸ ἀξίωμα ὑπάρχων, ὡραῖος κατὰ τὸ σωματικὸν κάλλος, λαμπρὸς τὴν ὄψιν καὶ φοβερὸς εἰς τοὺς πολέμους. Ἦτο δὲ ὁ πατήρ του εἰδωλολάτρης ἡ δὲ μήτηρ του Χριστιανή. Ἐπειδὴ δὲ κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην συνεκροτήθη μέγας πόλεμος καὶ εἰς τὰ μέρη ἐκεῖνα συνήφθη ἀγὼν ἐξοντωτικός, ἐνεθυμήθη ὁ μακάριος Νίκων τὰς διδασκαλίας καὶ τὰς συμβουλὰς τῆς μητρός του καὶ στενάξας ἀπὸ βάθους καρδίας εἶπε· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, βοήθει μοι». Ὁπλισθεὶς δὲ μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὥρμησεν εἰς τὸ μέσον τῶν ἐχθρῶν καὶ ἄλλoυς μὲν ἐκτύπα μὲ τὸ ξίφος, ἄλλους δὲ ἔπληττε μὲ τὸ ἀκόντιον καὶ δὲν ἀφῆκεν αὐτοὺς ἕως ὅτου τοὺς ἐνίκησεν ὅλους καὶ τοὺς ἠνάγκασε νὰ φύγωσι κατησχυμμένοι. Τότε ἅπαντες μεγάλως ἐξεπλάγησαν διὰ τὴν μεγάλην ταύτην ἀνδραγαθίαν. Ἐπειδὴ λοιπὸν ἠκολούθησαν τὰ γεγονότα ὡς ἐπόθουν, οἱ συμπατριῶται τοῦ Ἁγίου Νεαπολῖται ἐπανῆλθον ἅπαντες εἰς τὴν πατρίδα των, ὡς καὶ ὁ μακάριος Νίκων.

Μετὰ ταῦτα φανερώσας ὁ Ἅγιος, εἰς τὴν μητέρα του, ὅτι εἶχε σκοπὸν νὰ βαπτισθῇ καὶ νὰ γίνῃ Χριστιανός, ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Νεάπολιν μὲ σκοπὸν νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Φθάσας δὲ εἰς τὴν νῆσον Χίον, ἀνῆλθεν εἰς τὸ ὄρος αὐτῆς καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ ἑπτὰ ἡμέρας καταγινόμενος εἰς νηστείας, ἀγρυπνίας καὶ προσευχάς. Οὕτως ἔλαβε καλὴν ἀγγελίαν παρὰ θείου Ἀγγέλου, ὅστις ἔδωκεν εἰς αὐτὸν ράβδον καὶ τοῦ εἶπε νὰ καταβῇ εἰς τὸν αἰγιαλὸν φέρων μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τὴν ράβδον ταύτην. Καταβὰς λοιπὸν εἰς τὸν αἰγιαλὸν ὁ ἀοίδιμος Νίκων, εὗρε πλοιάριον καὶ ἐπιβιβασθεὶς ἐπ’ αὐτοῦ, ἔφθασε μετὰ δύο ἡμέρας εἰς τὸ ὄρος τοῦ Γάνου [2], ἔνθα, κατὰ συγκυρίαν, ἀπήντησεν αὐτὸν Ἐπίσκοπός τις εἰς σχῆμα Μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος λαβὼν αὐτὸν ἐκ τῆς χειρὸς τὸν ὡδήγησεν εἰς τὸ σπήλαιον ὅπου κατώκει καὶ κατηχήσας αὐτόν, τὸν ἐβάπτισεν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ἐκοινώνησεν αὐτὸν τῶν θείων Μυστηρίων. Μετὰ παρέλευσιν δὲ τριῶν ἐτῶν, τὸν ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερον καὶ ἔπειτα Ἐπίσκοπον.