Σελίδα 2 από 2
Διὰ τοιούτων ἱερῶν, ἀγώνων διήρχετο ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ τὴν νύκτα, ἡ τρισόλβιος. Ὑπηρέτει δὲ ἀκόμη ἡ Ὁσία καὶ ἀνέπαυε δι’ ὅλων αὐτῆς τῶν δυνάμεων τοὺς τότε Ὁσίους Πατέρας καὶ Ἀσκητάς. Ὅσους δὲ ἤρχοντο πρὸς αὐτήν, ἔστελλε μὲν νὰ καταλύσωσιν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἀρχιερέως Θεοδωρήτου, ὅλα δὲ τὰ χρειώδη αὕτη ἡτοίμαζε καὶ ἔστελλεν εἰς αὐτούς· διότι τῆς ἐπετρέπετο νὰ λαμβάνῃ ἐκ τῶν ὑπαρχόντων τῆς μητρὸς καὶ τῶν ἀδελφῶν της καὶ νὰ τὰ ἐξοδεύῃ εἰς ἐλεημοσύνην, ἵνα ἐκ τῆς ἐλεημοσύνης εὐλογηθῶσι καὶ αὐξηθῶσι περισσότερον. Οὕτω λοιπὸν ἡ Ὁσία Δομνῖνα ζήσασα θεαρέστως μετέβη εἰς τὰς οὐρανίους παστάδας ἵνα χαίρῃ αἰωνίως.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἡ Κύρος ἢ Κύρρος ἦτο σπουδαιοτάτη πόλις τῆς Συρίας κατὰ τὴν ἀρχαιότητα, πρωτεύουσα τῆς Κυρρηστικῆς, ἱδρυθεῖσα, κατά τινα σῳζομένην ἐπιγραφήν, ὑπὸ Μακεδόνων, κατὰ δὲ τὸν Προκόπιον ὑπο τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν Κύρου τοῦ Αʹ. ‘Εν αὐτῇ συνελήφθη ὑπὸ τοῦ Σελεύκου ὁ βασιλεὺς Δημήτριος ὁ Πολιορκητὴς (337-283 π.Χ.), υἱὸς Ἀντιόχου, ὁ ἐπιφανέστερος καὶ γενναιότερος ἐκ τῶν υἱῶν τῶν διαδόχων τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Αὕτη ὑπῆρξεν ἕδρα Ἐπισκόπου καὶ κέντρον συζητήσεων τῶν ἐν τῇ Ἀνατολῇ Χριστιανῶν. Τὴν Ἐκκλησίαν αὐτῆς ἵδρυσεν ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Σίμων ὁ Ζηλωτής. Ταύτης Ἐπίσκοπος ἐχρημάτισεν ὁ Θεοδώρητος. Ἀπὸ τοῦ Ζʹ αἰῶνος περιῆλθεν ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τῶν Ἀράβων.
[2] Βλέπε τὸ συναξάριον τοῦ Ὁσίου ἐν τόμῳ Βʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».
