Εὑρόντες λοιπὸν τὸ τίμιον τοῦ Ἁγίου Λείψανον ὅλως ἄφθαρτον καὶ ὁλόκληρον, διαφυλαχθὲν εἰς διάστημα ἐτῶν δεκαεννέα, τὰ ὁποῖα εἶχον παρέλθει ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ Ἁγίου μέχρι τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ Λειψάνου, ἔβαλον αὐτὸ εἰς τὸ βασιλικὸν πλοῖον καὶ τὸ ἔφεραν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν μὲ λαμπάδας καὶ ὕμνους πνευματικούς. Ὅταν δὲ τὸ πλοῖον διέπλεε τὸ πέραμα τῆς Ἀκροπόλεως, τότε ὁ βασιλεὺς καὶ ὅλη ἡ Σύγκλητος κρατοῦντες λαμπάδας προϋπήντησαν τὸ ἅγιον Λείψανον καὶ τὸ ἠσπάζοντο. Εἶτα φέροντες τοῦτο ἐπάνω εἰς τοὺς ὤμους των, ἀπέθεντο εἰς τὴν Μεγάλην Ἐκκλησίαν. Ἐκεῖ δέ, ἀφοῦ ἐτέλεσαν ἀγρυπνίαν, τὸ πρωῒ ἐπῆραν πάλιν αὐτὸ εἰς τοὺς ὤμους των καὶ τὸ ἔφεραν εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τῶν Μεγάλων, κατὰ τὴν τρισκαιδεκάτην (13ην) ταύτην τοῦ παρόντος μηνός, κατὰ τὴν ἰδίαν δηλαδὴ ἡμέραν καθ’ ἣν ἀπῆλθε καὶ εἰς τὴν ἐξορίαν. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις ἐν τοῖς ἀνωτέρω Ἁγίοις Ἀποστόλοις τοῖς Μεγάλοις.