Λέγεται δὲ περὶ τοῦ Προφήτου τούτου, ὅτι πρὶν ἢ καῇ ὁ Ναὸς τῶν Ἱεροσολύμων ὑπὸ τοῦ Ναβουζαρδᾶν, τοῦ ἀρχιμαγείρου τοῦ Ναβουχοδονόσορος, ἔλαβε τὴν Κιβωτὸν τοῦ Νόμου καὶ τὰ ἐν τῇ Κιβωτῷ Ἅγια καὶ ἐπεμελήθη νὰ τεθῶσιν ὑπὸ πέτραν, εἰπὼν εἰς τοὺς παρεστῶτας· «Ὁ Κύριος ἀπεδήμησεν ἀπὸ τοῦ Σινᾶ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ πάλιν θέλει ἔλθει εἰς τὸ Σινᾶ μὲ δύναμιν καὶ θέλει δοθῆ εἰς ὑμᾶς, τοὺς εἰς Αὐτὸν πιστεύοντας, ὡς σημεῖον τῆς παρουσίας του, τὸ ὅτι τὰ ἔθνη πάντα θὰ προσκυνήσωσι Ξύλον» [3]. Εἶπε δὲ καὶ τοῦτο ὅτι τὴν Κιβωτὸν ταύτην καὶ τὰς ἐν αὐτῇ πλάκας οὐδεὶς θέλει ἐκβάλει ἐκ τῆς γῆς, εἰ μὴ ὁ Ἀαρών, οὐδὲ θέλει ἀνοίξει τις αὐτήν, οὕτε Ἱερεύς, οὔτε Προφήτης, εἰ μὴ ὁ Μωϋσῆς, ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ. Εἰς δὲ τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν, πρώτη θέλει ἀναστηθῆ ἡ Κιβωτὸς καὶ ἀφοῦ ἀποκαλυφθῇ ἐκ τῆς γῆς θέλει ἀποτεθῆ εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι θέλουν συναχθῆ εἰς αὐτήν, ὅσοι προσμένουν νὰ ἔλθῃ ὁ Κύριος καὶ ὅσοι φεύγουν τὸν ἐχθρὸν διάβολον, τὸν ἐπιθυμοῦντα νὰ θανατώσῃ αὐτούς. Ἐπὶ τῆς πέτρας δὲ ἐκείνης, ἥτις ἐδέχθη τὴν Κιβωτόν, ἔγραψεν ὁ Ἱερεμίας διὰ τοῦ δακτύλου του τὸ φοβερὸν ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἤτοι τὸ Ἰεχωβὰ καὶ ἔγιναν τὰ γράμματα ἐκεῖνα ὡς νὰ ἐγλύφησαν μὲ σμίλην καὶ σίδηρον καὶ εὐθὺς νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασε τὸ ὄνομα εκεῖνο καὶ οὐδεὶς θέλει μάθει τὸν τόπον τοῦτον, οὐδὲ θέλει δυνηθῆ νὰ ἀναγνώσῃ τὸ τοῦ Θεοῦ ὄνομα μέχρι τῆς ἡμέρας ἐκείνης.

Ἡ πέτρα δὲ αὕτη εἶναι εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου τὸ πρῶτον κατεσκευάσθη ἡ Κιβωτὸς ὑπὸ τοῦ Βεσελεήλ, μεταξὺ τῶν δύο ὀρέων, εἰς τὰ ὁποῖα εὑρίσκονται τὰ λείψανα τοῦ Μωϋσέως καὶ τοῦ Ἀαρών. Ὅθεν κατὰ τὴν νύκτα φαίνεται εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον ὡς νεφέλη, κατὰ τὸν ἀρχαῖον τύπον, καθὼς δηλαδὴ ἐφαίνετο νεφέλη εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας κατὰ τὴν νύκτα καὶ ἐφώτιζεν αὐτούς. Ἦτο δὲ ὁ Προφήτης Ἱερεμίας γηραλέος κατὰ τοὺς χρόνους, μικρὸς κατὰ τὸ μέγεθος τοῦ σώματος, ἔχων τὸ γένειον ἄνω πλατὺ καὶ κάτω στενόν. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Πέτρου, τὸν εὑρισκόμενον πλησίον τῆς ἁγιωτάτης Μεγάλης Ἐκκλησίας [4].

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ