Ταῦτα λέγων ὁ Ἅγιος ἐβιάζετο ἀπὸ τὸν τύραννον νὰ σταματήσῃ· ἐκεῖνος ὅμως, πεπληρωμένος ὑπὸ τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, προσέθηκε καὶ ταῦτα· «Ὁ Ἅγιος Πιόνιος [2] λέγει τὰ ἑξῆς· Ἐγὼ περιεπάτησα τὴν Ἰουδαίαν καὶ διελθὼν τὸν Ἰορδάνην εἶδον τὴν γῆν τῶν Σοδόμων, ἡ ὁποία μαρτυρεῖ πόσον φοβερὰ εἶναι ἡ ὀργὴ καὶ ὁ θυμὸς τοῦ Θεοῦ διὰ τὰς ἀρσενοκοιτίας καὶ τὰς ἄλλας ἁμαρτίας τῶν Σοδομιτῶν. Εἶδον προσέτι εἰς ἄλλα μέρη καπνὸν ἀνερχόμενον ἐκ τῶν κάτω μερῶν τῆς γῆς καὶ γῆν ὅλην κατακεκαυμένην καὶ ἐστερημένην παντὸς καρποῦ καὶ ὑγρασίας. Τοῦτο δὲ εἶναι δυνατὸν νὰ ἴδῃ τις καὶ νὰ πληροφορηθῇ καὶ ἐκ τοῦ πυρός, τὸ ὁποῖον ἀναθρώσκει κάτωθεν τῆς γῆς εἰς τὸ ἐν Σικελίᾳ εὑρισκόμενον ὄρος τῆς Αἴτνης [3]. Ὅθεν μαρτυροῦμεν πρὸς ὑμᾶς, ὅτι διὰ τοῦ πυρὸς θέλει γίνει ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κόλασις τῶν ἁμαρτωλῶν. Ἐγὼ δὲ εἶδον καὶ ἐν Νεαπόλει τῆς Ἰταλίας, ὅτι εἰς ἀπόστασιν ἓξ μιλίων ἀπὸ τῆς πόλεως ὑπάρχει ὄρος φαραγγῶδες, τὸ ὁποῖον ἀνέδωκε τοιοῦτον πῦρ, ὅπερ ὡς ὅδωρ ἀνῆλθεν εἰς ὕψος τριακοσίων ὀργυιῶν ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους καὶ κατῆλθε κατακαῖον τὸν τόπον, εἰς διάστημα ἓξ μιλίων. Ὅθεν κατέκαυσε τὴν γῆν καὶ τοὺς λίθους, ἕως ὅτου ὁ τότε Ἁγιώτατος Ἐπίσκοπος Στέφανος, ἐξελθὼν ἐν λιτανείᾳ σὺν παντὶ τῷ λαῷ καὶ παρακαλέσας περὶ τούτου τὸν Θεόν, κατώρθωσε νὰ σταματήσῃ τὴν ὁρμὴν τοῦ πυρὸς ἐκείνου».
Ἀφ’ οὗ ταῦτα διηγήθη ὁ Ἅγιος Πατρίκιος, διέταξεν ὁ ἄρχων καὶ ἐρρίφθη ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἀρχιερεὺς ἐντὸς τῶν θερμῶν ὑδάτων, ἅτινα ὅμως ἔβλαψαν τοὺς στρατιώτας, οἱ ὁποῖοι ἔρριψαν τὸν Ἅγιον ἐντὸς αὐτῶν καὶ οὐχὶ τὸν Ἅγιον, ὅστις ἐξῆλθεν ἐξ αὐτῶν ἀβλαβής. Τελευταῖον ἀπεκεφαλίσθη μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀκακίου, Μενάνδρου καὶ Πολυαίνου καὶ οὕτως ἔλαβον οἱ μακάριοι τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν Σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τὸν λεγόμενον Κύρου.