Μετὰ ταῦτα ἐσκόρπισαν κεράμους τραχεῖς εἰς τὸν τόπον τοῦ σταδίου καὶ ἔπειτα δέσαντες τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου ἔσυρον αὐτὸν ἑπτάκις ἐκ τῶν ποδῶν ἐπὶ τῶν τραχέων ἐκείνων καὶ σκληρῶν κεράμων, ὑπὸ τῶν ὁποίων κατατριβόμεναι αἱ πληγαὶ τοῦ Ἁγίου προὐξένουν εἰς αὐτὸν δριμυτάτους πόνους. Κρεμάσαντες δὲ ἐκ τῆς δεξιᾶς χειρὸς τὸν Μάρτυρα εἰς δοκόν, προσδέσαντες δὲ καὶ εἰς τὸν ἀριστερὸν αὐτοῦ πόδα βαρεῖαν πέτραν, ἀφῆκαν αὐτὸν ἐκεῖ κρεμάμενον ἀπὸ τῆς ἕκτης μέχρι τῆς δεκάτης ὥρας. Ἀλλὰ καίτοι τοιαύτην ὑφιστάμενος βάσανον, δὲν ἐπείθετο νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστόν. Κατόπιν ἔκοψαν τὸ σχοινίον διὰ δρεπάνου καὶ ἂν καὶ ἔπεσεν ὁ Ἅγιος κάτω, ὅμως ἐστάθη ὄρθιος ἐπὶ ποδός.
Ὅταν δὲ ἐνύκτωσεν, ὠργίσθη πολὺ ὁ Καμπανός, διότι δὲν ἠδυνήθη νὰ καταπείση τὸν Ἅγιον, λαβὼν δὲ κάλαμον διὰ τοῦ ὁποίου ἔγραφεν, ἐνέπηξεν αὐτὸν εἰς τὸ ὠτίον τοῦ Ἁγίου καὶ βιάσας αὐτὸν διεπέρασεν ἕως τοῦ ἐνδοτέρου μέρους τῆς κεφαλῆς του. Τότε αὐτὸς μὲν μετέβη ἵνα δώσῃ τὸ σιτηρέσιον εἰς τοὺς στρατιώτας του, οἱ δὲ παρευρεθέντες ἐκεῖ Χριστιανοὶ ἔλαβον τὸν Ἅγιον ἐπὶ ξυλοκρεββάτου, ἐπειδὴ παρελύθησαν ὅλα τὰ μέλη του καὶ δὲν ἠδύνατο πλέον νὰ περιπατῇ καὶ ἔφεραν αὐτὸν εἰς τὴν οἰκίαν χήρας τινός. Ἐκεῖ λοιπὸν ὁ Ἅγιος, φαγὼν ὀλίγον ἄρτον, ηὐχήθη τοὺς παρεστῶτας Χριστιανοὺς καὶ ἔπειτα, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανόν, παρέδωκε τὴν μακαρίαν αὐτοῦ ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ, λαβὼν τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως.