ΜΟΛΟΧΩΝ, ΠΑΜΦΑΜΗΡ καὶ ΠΑΜΦΥΛΩΝ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἤκμασαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπϛ’-τε’ (286-305), κατήγοντο δὲ ἐκ τῆς Αἰγύπτου, στρατιῶται ὄντες τὸ ἐπάγγελμα ὑπὸ τριβοῦνον Καμπανὸν ὀνομαζόμενον, μετὰ χιλίων ἄλλων στρατιωτῶν. Ἀναχωρήσαντες δὲ ἐκ τῆς Αἰγύπτου μετὰ τοῦ ρηθέντος Καμπανοῦ, ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Χαλκηδόνα. Ἐπειδὴ δὲ διέταξεν ὁ βασιλεὺς ἵνα ἕκαστος ἀρχιστράτηγος ἀναγκάζῃ τοὺς ὑπ’ αὐτὸν στρατιώτας νὰ θυσιάζωσιν εἰς τὰ εἴδωλα, διὰ τοῦτο ὁ Καμπανὸς ἐβίαζε καὶ αὐτὸς τοὺς στρατιώτας του νὰ ἐκτελέσωσι τὴν προσταγὴν τοῦ βασιλέως.

Ὅλοι λοιπὸν οἱ στρατιῶται ἐπείσθησαν, μόνον δὲ οἱ τρεῖς οὗτοι ἀντέστησαν. Ὁ Σολόχων, ὁ Παμφαμὴρ καὶ ὁ Παμφυλών, κηρύττοντες ἑαυτοὺς Χριστιανοὺς καὶ λέγοντες μετὰ πεποιθήσεως, ὅτι οἱανδήποτε καὶ ἂν λάβωσι βάσανον, δὲν θὰ ἀρνηθῶσι τὸν Χριστόν, ἀλλὰ μέχρι θανάτου θὰ ἐπιμείνωσιν εἰς τὴν τούτου Πίστιν. Τούτου ἕνεκα τόσον πολὺ ἐδάρησαν καὶ ἐτιμωρήθησαν οἱ ἀοίδιμοι, ὥστε ἐξωγκώθησαν αἱ ὠμοπλάται των καὶ οἱ ὄγκοι των χειροτερεύσαντες ἀνῆλθον ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς των. Ὅθεν ἐν τῷ δαρμῷ τούτῳ παρέδωκαν εἰς τὸν Θεὸν τὰς ψυχὰς ὁ Παμφαμὴρ καὶ ὁ Παμφυλών. Ὁ δὲ Ἅγιος Σολόχων, ἐνδυναμωθεὶς ὀλίγον, ἐπεκαλεῖτο παρρησίᾳ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ κατηγόρει τὸν Καμπανὸν διὰ τὴν ἀγνωσίαν του, ἐπειδὴ ὠνόμαζε θεοὺς τὰ ἄψυχα εἴδωλα. Ἕνεκα τούτου λοιπὸν ὀργισθεὶς ὁ Καμπανὸς διέταξε νὰ ἀνοίξωσι διὰ τοῦ ξίφους τὸ στόμα τοῦ Μάρτυρος καὶ νὰ χύσωσιν ἐν αὐτῷ οἶνον, ὅστις εἶχε προσφερθῆ ὡς θυσία εἰς τοὺς θεούς. Ὁ δὲ Ἅγιος, σφίγξας διὰ τῶν ὀδόντων του τὸ ξίφος, ἔκοψε μέρος αὐτοῦ, κόψας δὲ τὰ δεσμά, δι’ ὧν ἦτο δεδεμένος, ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ Καμπανοῦ, μεγαλύνων τὴν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐμπαίζων τὴν τοῦ ἄρχοντος κακοδαιμονίαν. Τότε ἤκουσε καὶ φωνὴν ἐλθοῦσαν ἐξ οὐρανοῦ, παρακινοῦσαν καὶ ἐνισχύουσαν αὐτὸν πρὸς τὸ Μαρτύριον.