Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΑΝΔΡΕΟΥ τοῦ Ἐρημίτου καὶ Θαυματουρνοῦ.

Τὸ ὄρος ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὁ Ἅγιος ἤσκησε λέγεται νῦν Καλάνα, ἀπέχει δὲ τοῦ χωρίου Χαλκιοπούλους περὶ τὴν ἡμίσειαν ὥραν. Ἐπ’ αὐτοῦ ὑπάρχει σπήλαιον μέγα, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἔχει οἰκοδομηθῆ Ναός, ὅστις διατηρεῖται καὶ μέχρι σήμερον. Ἔξωθεν τοῦ Ναοῦ τούτου, πρὸς τὸ Ἱερόν, εὑρίσκεται ό τάφος τοῦ ἁγίου Λειψάνου, περιτειχισμένος ἔκτοτε θαυμασίως διὰ προσταγῆς τῆς βασιλίσσης Θεοδώρας. Κατὰ δὲ τὸ χιλιοστὸν ἑπτακοσιοστὸν ἐνενηκοστὸν τέταρτον ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ, ἐκ θείου ζήλου καὶ εὐλαβείας πρὸς τὸν Ἅγιον ὑποκινηθεὶς ὁ εὐλαβέστατος Ἱερεὺς Ἰωάννης Νικολάου Γεροδήμου, τὰ εἰς τὸ χωρίον αὐτοῦ Χαλκιοπούλους εὑρεθέντα παλαιότερον ὀστᾶ καὶ τῶν δύο κνημῶν τοῦ Ἁγίου, τὰ ὁποῖα ἦσαν ἀπὸ τοῦ γόνατος μέχρι τῶν σφυρῶν, ἤτοι τῶν ἀστραγάλων, παραλαβὼν ἀκέραια ἵνα ἐπενδύσῃ δι’ ἀργύρου, μετέβη πρὸς τοῦτο εἰς τὸ Καρπενήσιον.

Φθάσας δὲ ἐκεῖ καὶ ἐπισκεφθεὶς τὸν χρυσοχόον, συνεσκέφθη μετ᾽ αὐτοῦ καὶ ἔκριναν, ὅτι δὲν θὰ συνηρμόζοντο ταῦτα καλῶς, ἂν οὕτως, ὡς ἦσαν ἀκέραια, ἤθελε προσαρμοσθῆ ἐπ’ αὐτῶν ὁ ἄργυρος. Ὅθεν, συμβουλευθεὶς τὸν Ἐπίσκοπον Λητζᾶς καὶ Ἀγράφων Δοσίθεον, μάλιστα δὲ παρακινηθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ, ἀπεφάσισε νὰ διαχωρίσῃ εἰς δύο τὰ ἱερὰ Λείψανα. Ἀλλὰ κατὰ τὴν νύκτα ἐφάνη εἰς αὐτὸν κατ’ ὄναρ ὁ Ἅγιος καὶ τὸν ἠμπόδισε νὰ πράξῃ τοῦτο, εἰπών· «Εὐθὺς ὡς ἐγερθῇς ἐκ τοῦ ὕπνου πρόσφερε εἰς τὸν χρυσοχόον τὰ Λείψανα, ἐκεῖνος δὲ θὰ ἐπαργυρώσῃ ταῦτα ὡς ἔχουσι». Πράγματι, ὁ εὐλαβὴς οὗτος Ἱερεὺς Ἰωάννης ἔδωσεν εἰς τὸν χρυσοχόον τὰ ἅγια Λείψανα καὶ τὰ ἐπηργύρωσεν, ὡς εἶχον, διηγεῖτο δὲ τὴν ὀπτασίαν καὶ τὴν ὁδηγίαν τοῦ Ἁγίου.

Κατὰ τὴν αὐτὴν δὲ νύκτα εἶπε καὶ τοῦτο ὁ Ἅγιος εἰς τὸν ρηθέντα Ἱερέα Ἰωάννην· «Μετὰ τὴν συμπλήρωσιν τῆς ἐπαργυρώσεως, ἀφοῦ ἐπανέλθῃς εἰς τὸ χωρίον σου, ἄνοιξον τὸν τάφον καὶ θέλεις εὕρει τριάκοντα δύο μέρη λειψάνων, τὰ ὁποῖα διαμοίρασον εἰς τὰ πέριξ Μοναστήρια, μὴ κρατήσῃς δὲ διὰ σὲ οὐδὲν ἄλλο ἐκτὸς τῶν κνημῶν». Τοῦτο δὲ καὶ ἔπραξεν ὁ εὐσεβὴς ἐκεῖνος Ἱερεύς. Διότι καλέσας τινὰς τῶν ἱερῶν Μοναχῶν καὶ μετ’ αὐτῶν τελέσας ἀνακομιδήν, εὗρεν οὐχὶ τὰ τριάκοντα δύο μέρη τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ανδρέου, ἀλλὰ μόνον εἴκοσι ὀκτώ. Τὰ δὲ ἄλλα, εἶπεν, ἴσως ἐσυλήθησαν ἐξ εὐλαβείας ὑπὸ τῶν πέριξ. Διένειμε δὲ ταῦτα ἀμέσως εἰς τὰ Ἱερὰ Μοναστήρια ἐξ ὧν ἐπισημότερα εἶναι τὰ τῆς Μπουμόν, τῆς Τατάρνας, τοῦ Ἀρέθα, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καὶ τῆς Βαρυτάδας. Ἔδωσε δὲ καὶ μίαν ἐκ τῶν πλευρῶν τοῦ Ἁγίου ἀκεραίαν εἰς τὸν ὑπὸ τὸν Μητροπολίτην Ἄρτης Ἐπίσκοπον Ρωγῶν Μακάριον.

                               

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Αὕτη ἑορτάζεται κατὰ τὴν ιαʹ (11ην) Μαρτίου (βλέπε ἐν τόμῳ Γʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).