Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος Μάρτυς εἰς οὐδὲν ὑπελόγισε ταῦτα, εἰπών· «Ὅ,τι θέλετε, κάμετε. Ἀλλὰ καὶ ἂν ἀκόμη μοῦ δώσετε μυρίας βασάνους καὶ μυρίους θανάτους, ἐγὼ δὲν ἀρνοῦμαι τὸν γλυκύτατόν μου Ἰησοῦν Χριστόν. Μὴ χάνετε λοιπὸν καιρόν, ἀλλὰ πράξατε ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον σκέπτεσθε. Τότε θέλετε ἴδει πόσην δύναμιν δίδει ὁ Χριστός μου εἰς ἐκείνους, οἵτινες πάσχουν διὰ τὸ ὄνομά Του».
Ὅθεν, ἰδὼν ὁ κριτὴς τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης του, ἐπρόσταξε καὶ ὡδήγησαν αὐτὸν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, ἐκεῖ δέ, κλίνας ὁ Μάρτυς τὴν κεφαλήν, ἐδέχθη διὰ ξίφους τὸ μακάριον τέλος. Οὕτως ἡ μὲν μακαρία αὐτοῦ ψυχὴ στεφανηφόρος ἀνῆλθεν εἰς τὰ οὐράνια, τὸ δὲ τίμιον αὐτοῦ καὶ σεβάσμιον Λείψανον, μετὰ πολλοὺς κόπους καὶ ἄφθονα χρήματα παρέλαβον οἱ Χριστιανοὶ καὶ τὸ ἔθαψαν εἰς τὴν Μητρόπολιν τῆς Σμύρνης, τὴν Ἁγίαν Φωτεινήν. Τὸ ἱερὸν τοῦτο Λείψανον ἀνέδειξεν ὁ πολυεύσπλαγχνος, Θεὸς πηγὴν ἰαμάτων ἀνεξάντλητον εἰς τοὺς μετὰ πίστεως πρὸς αὐτὸ προστρέχοντας. Τοῦ Ἁγίου τούτου Μάρτυρος Μάρκου τὴν μνήμην κατ’ ἔτος ἑορτάζουν οἱ Χριστιανοί, εἰς δόξαν Χριστοῦ, ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.