ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς κατήγετο ἀπὸ τὴν Βλαχίαν εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἐγεννήθη ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ σουλτάνου Ἰμπραχὶμ (1640-1648). Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ἡ Βλαχία ἐκυβερνᾶτο ἀπὸ ἡγεμόνας τοὺς καλουμένους βοεβόδας (διοικητάς), ὑποτελεῖς ὄντας εἰς τοὺς σουλτάνους. Κατὰ δὲ τὸν καιρὸν τοῦ σουλτάνου Μεχμὲτ τοῦ Δ’ (1648-1687), ὁ βοεβόδας τῆς Βλαχίας Μίχνα, ὁ ἐπιλεγόμενος Τζιβὰν μπέης, ἐπανεστάτησε κατὰ τῶν Ἀγαρηνῶν, ἐπειδὴ οὗτοι ἐζήτουν παρ᾽ αὐτοῦ φόρους βαρεῖς, τοὺς ὁποίους οὗτος δὲν ἠδύνατο νὰ καταβάλῃ. Ὅπου λοιπὸν εὕρισκε Τοῦρκον τὸν ἐθανάτωνεν, μετέβη δὲ καὶ εἰς τὰ μέρη τῆς Τουρκίας, ὅπου ἔκαυσεν, ἠφάνισε καὶ ᾐχμαλώτισε πολλούς. Ταῦτα μαθὼν ὁ σουλτάνος Μεχμέτ, ἀπέστειλε κατ’ αὐτοῦ στρατεύματα ἀποτελούμενα ἀπὸ Ὀθωμανοὺς καὶ Τατάρους. Ὁ δὲ Τζιβὰν μπέης, μὴ δυνάμενος νὰ ἀντιπαραταχθῇ, ἀνεχώρησε καὶ τότε οἱ Τάταροι καὶ οἱ Τοῦρκοι εἰσῆλθον ἐντὸς τῆς Βλαχίας, ὅπου ἐνήργησαν μεγάλας σφαγὰς κατὰ τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν καὶ ἠχμαλώτισαν πλήθη ἄπειρα ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν. Μετὰ τούτων λοιπὸν ἠχμαλωτίσθη καὶ οὗτος ὁ εὐλογημένος Ἰωάννης, ἐν ἔτει ͵αχξβ’ (1662), ὢν ἀπὸ γένος εὐγενὲς καὶ πλούσιον τῆς Βλαχίας καὶ ἄγων τότε τὸ δέκατον πέμπτον ἔτος τῆς ἡλικίας του.
Τοῦτον ἰδὼν στρατιώτης τις Ἀγαρηνὸς καὶ βλέπων αὐτὸν ὡραῖον κατὰ πολύ, τὸν ἠγόρασε διὰ μιαρὸν σκοπόν. Πειραθεὶς ὅμως νὰ βιάσῃ αὐτὸν εἰς ἀσέλγειαν, ὁ νέος, ἐπειδὴ ἦτο σώφρων καὶ καθαρός, ἀντετάχθη, ὁ δὲ Ἀγαρηνὸς τὸν ἔδεσεν εἰς ἓν δένδρον διὰ νὰ εὕρῃ τὴν κατάλληλον εὐκαιρίαν, ἵνα ἐπιτύχῃ τοῦ σκοποῦ του. Ὁ Ἰωάννης, αἰσθανθεὶς διὰ τοῦτο λύπην ὀδυνηρὰν εἰς τὴν καρδίαν του καὶ φοβούμενος τὸ βίαιον μίασμα, εὗρεν εὐκαιρίαν καὶ ἐθανάτωσε τὸν μιαρὸν καὶ ἀσελγῆ ἐκεῖνον Ἀγαρηνόν. Οἱ δὲ συστρατιῶται τούτου ἐρευνήσαντες καὶ μαθόντες τὸ πραχθέν, ἔδεσαν τὸν Ἰωάννην καὶ τὸν ἔφεραν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ὅπου παρέδωκαν αὐτὸν εἰς τὴν γυναῖκα τοῦ φονευθέντος Ἀγαρηνοῦ, ἐκείνη δὲ τὸν ἔφερεν εἰς τὸν βεζύρην, ὅστις καὶ τὸν ἀνέκρινε. Τότε ὁ Ἰωάννης ὡμολόγησε πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. Ὅθεν ὁ βεζύρης παρέδωσεν αὐτὸν εἰς τὴν γυναῖκα τοῦ φονευθέντος νὰ τὸν κάμῃ ὡς βούλεται. Αὕτη δέ, βλέπουσα αὐτὸν ὡραῖον πολύ, μετεχειρίσθη τρόπους ἀπατηλοὺς διὰ νὰ τὸν νικήσῃ, ὑποσχομένη εἰς αὐτὸν ὅτι ἂν γίνῃ Τοῦρκος, θὰ λάβῃ αὐτὸν ὡς σύζυγον καὶ θὰ τοῦ δώσῃ ὅλα τὰ ἀγαθά της.