ΜΩΚΙΟΣ, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπδ’-τε’ (284-305), οἱ δὲ γονεῖς αὐτοῦ, ὀνομαζόμενοι Εὐφράτιος καὶ Εὐσταθία, ἦσαν εὐγενεῖς καὶ πλούσιοι καὶ κατήγοντο ἐκ τῆς παλαιᾶς Ρώμης. Ἐχρημάτισε δὲ ὁ Ἅγιος οὗτος Ἱερεὺς τῆς ἐν Ἀμφιπόλει [1] Ἐκκλησίας, προσέχων πάντοτε εἰς τὸ νὰ διδάσκῃ κηρύττων τὸν Χριστὸν καὶ παραγγέλλων εἰς τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀπέχωσι τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων. Ἐνῷ δὲ ὁ ἀνθύπατος Λαοδίκιος προσέφερε θυσίαν εἰς τὸν ψευδοθεὸν Διόνυσον καὶ οἱ ἄλλοι εἰδωλολάτραι εἶσαν ἐκεῖ συνηγμένοι, τότε ὁ Ἅγιος Μώκιος μετέβη καὶ ἐκρήμνισε τὸν βωμόν.

Συλληφθεὶς ἕνεκα τούτου, ὡμολόγησε τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν· καὶ πρῶτον μὲν ἐκρέμασαν αὐτόν, ἔπειτα δὲ ἐξέσχισαν τὰς μήνιγγας τῆς κεφαλῆς του, τὰς σιαγόνας καὶ τὰς πλευράς του. Μετὰ ταῦτα ἤναψαν κάμινον μὲ στυππεῖον καὶ κλήματα, τῶν ὁποίων ἡ φλὸξ ἀνῆλθεν εἰς ὕψος ἕως ἑπτὰ πήχεων. Ἐκεῖ λοιπὸν τεθεὶς ὁ Ἅγιος διεφυλάχθη σῷος ἐκ τῆς φλογὸς καὶ οἱ ἔξω τῆς καμίνου ἔβλεπον αὐτὸν περιπατοῦντα ἐν τῷ μέσῳ τῆς καμίνου, μετὰ τριῶν ἄλλων ἐνδόξων ἀνδρῶν, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ πρόσωπον τοῦ ἑνὸς ἤστραπτε περισσότερον τῆς λαμπρότητος τῆς καμίνου. Ἐνῷ ὅμως ἡ φλὸξ οὐδόλως ἤγγισε τὸν Ἅγιον οὔτε εἰς αὐτὰς τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς του, ἐξαπλωθεῖσα ἐκτὸς τῆς καμίνου κατέκαυσε τὸν ἀνθύπατον καὶ ἐννέα ἀνθρώπους του κατὰ τοιοῦτον τρόπον, ὥστε δὲν ἀπέμεινεν οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον μέρος ἐκ τῶν σωμάτων ἢ τῶν ἐνδυμάτων αὐτῶν.

Ἀφοῦ δὲ ὁ Ἅγιος ἐξῆλθεν ἀβλαβὴς ἐκ τῆς καμίνου, ἐρρίφθη εἰς τὴν φυλακὴν ὑπὸ τοῦ πρίγκηπος Θαλασσίου. Ὅταν δὲ μετέβη εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον ἄλλος ἀνθύπατος, ὀνόματι Μάξιμος, ἐκάλεσε τὸν Μάρτυρα εἰς ἐξέτασιν καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος δὲν ἐπείσθη νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστόν, ἀλλὰ μᾶλλον τὸν ἐκήρυττε λαμπρότερον, ἔδεσαν αὐτὸν ἐπὶ δύο τροχῶν, ὑπὸ τῶν ὁποίων ἂν καὶ ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητὴς ἐπιέσθη καὶ κατεκόπη, ὅμως ἔμεινε, παραδόξως, ἀβλαβής. Διὰ τοῦτο ἐρρίφθη εἰς τὰ θηρία, ἵνα τὸν καταφάγωσιν. Ἡ χάρις ὅμως τοῦ Θεοῦ τὸν διεφύλαξε καὶ δὲν ἐβλάβη οὔτε ὑπὸ τῶν θηρίων. Ὅθεν ὅλος ὁ λαὸς ἐφώναζε νὰ ἀφήσωσι πλέον τὸν Ἅγιον καὶ νὰ μὴ τὸν βασανίζουν. Τούτου ἕνεκα ἔστειλεν αὐτὸν ὁ ἀνθύπατος πρὸς τὸν ἄρχοντα Φιλιππήσιον, ὅστις εὑρίσκετο εἰς τὴν Πέρινθον τῆς Θρᾴκης, τὴν νῦν ὀνομαζομένην Ἡράκλειαν [2] καὶ ἐκεῖθεν ἔστειλαν αὐτὸν εἰς τὸ Βυζάντιον, ὅπου ἐξεδόθη, κατὰ τοῦ μακαρίου τούτου Ἁγίου Μωκίου, ἡ ἀπόφασις τοῦ διὰ ξίφους θανάτου αὐτοῦ.