Κατόπιν ὁ Ἅγιος φονεύσας τὸν δράκοντα καὶ συλληφθεὶς ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν μεθ’ ὅλου τοῦ βαπτισθέντος πλήθους ὡδηγήθη εἰς τὸν βασιλέα, ὅστις τὰς μὲν εἴκοσι χιλιάδας τῶν βαπτισθέντων ἀπεκεφάλισε, τὸν δὲ Ἅγιον ἐνέδυσε διὰ χαλκίνου καὶ πεπυρωμένου ἱματίου. Ὅμως τὸ πῦρ, ὑπὸ τῆς θείας χάριτος μετεβλήθη εἰς ψυχρότητα κρυστάλλου. Μετὰ ταῦτα ἐκλείσθη ὁ Ἅγιος εἰς τὴν φυλακήν, ἐκ τῆς ὁποίας ἐλυτρώθη δι’ ἐπιφανείας τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ, ὥς ποτε δι’ αὐτοῦ ἐλυτρώθη ἐκ τῆς φυλακῆς τοῦ Ἡρῴδου ὁ κορυφαῖος Πέτρος. Ἐλευθερώσας δὲ τὸν Ἅγιον ὁ Ἀρχάγγελος, ὡδήγησεν αὐτὸν εἰς τὴν Καμπανίαν, εἰς πόλιν ὀνομαζομένην Φρυμόν, ὅπως κηρύξῃ καὶ ἐκεῖ τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἐπιστρέψῃ πολλοὺς εἰς τὸν Θεόν, ὅπερ πράγματι ὁ Ἅγιος ἐποίησε. Τελευταῖον, μεταβὰς ὁ τοῦ Χριστοῦ ἀθλητὴς καὶ ἰσαπόστολος εἰς τὴν πόλιν Χερμελίαν, κατῴκησεν ἐκεῖ.
Ὅταν δὲ, προσήγγισεν ὁ καιρὸς τῆς αὐτοῦ τελειώσεως, προσεκύνησε τρὶς κατὰ Ἀνατολὰς καὶ παρακαλέσας τὸν Θεὸν νὰ χαρίζῃ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον εἰς ἐκείνους, οἵτινες ἤθελον ἐπικαλεσθῆ μετὰ πίστεως τὸ ὄνομά του καὶ τελεῖ τὴν μνήμην του, ἤκουσεν ἄνωθεν θείας φωνῆς λεγούσης ταῦτα· Οὕτως ἔσται, ὡς προσηύξω καὶ περισσότερον γενήσεται, ἐμοῦ θεράπον Ἔρασμε. Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἅγιος ὑπερεχάρη. Κατόπιν βλέψας εἰς τὸν οὐρανόν, εἶδεν ὑπέρλαμπρον στέφανον, κατερχόμενον ἐπ’ αὐτοῦ καὶ ἐν ταὐτῷ τάγματα Ἀγγέλων, χοροὺς Προφητῶν καὶ Ἀποστόλων, δήμους Μαρτύρων καὶ τὰς τῶν δικαίων ἁπάντων τάξεις, οἵτινες ἤρχοντο εἰς προϋπάντησιν αὐτοῦ. Ὅθεν εἰπών· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου, ἀνῆλθε χαίρων εἰς τὰ οὐράνια.