Τότε ὁ ἁγιώτατος Ἐπίσκοπος τῆς Ἀμάστριδος Γεώργιος ἐναπέθηκε τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου ἐντὸς θήκης καὶ μὲ κηρία καὶ θυμιάματα, προϋπαντῶντος καὶ ὅλου τοῦ λαοῦ, κατεβίβασεν αὐτὸ εἰς τὸ πλοῖον τοῦ Ἁγίου, διαπεράσαντες δὲ τὸ στενὸν τῆς θαλάσσης τὸ ἔφερον εἰς τὸν ἰδικόν του Παρθενῶνα, ἤτοι εἰς τὸ Μοναστήριον τῶν Μοναζουσῶν, τὸ ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τιμώμενον, ἀποθησαυρίσαντες αὐτὸ ἐκεῖ, ὑπὸ τοῦ λειψάνου δὲ τούτου πολλὰ θαύματα ἐγένοντο καὶ ἕως τοῦ νῦν γίνονται εἰς τοὺς μετὰ πίστεως πρὸς αὐτὸ προστρέχοντας, τὰ ὁποῖα ᾄδονται ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων. Ἀλλὰ καὶ ζῶν ὁ Ἅγιος πολλὰ ἐποίησε θαύματα, δέκα δὲ μόνον εὕρομεν γεγραμμένα, τὰ ὁποῖα ἀφήκαμεν διὰ τὴν πολυλογίαν, τῆς συντομίας φροντίζοντες.