ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου, ἐν ἔτει ψιϛ’ (716), ἔφθασε δὲ καὶ ἕως Κωνσταντίνου καὶ Εἰρήνης τῶν βασιλέων ἐν ἔτει ψπ’ (780) βασιλευσάντων, καταγόμενος ἐκ τῆς χώρας τῶν Ταυροσκυθῶν, εὑρισκομένης κατὰ τὴν νῦν λεγομένην Κριμαίαν καὶ ὑποκειμένης εἰς τοὺς Γότθους. Οὗτος λοιπὸν ἦτο υἱὸς Λέοντος καὶ Φωτεινῆς, καὶ ἐγεννήθη μὲν κατ’ ἐπαγγελίαν, ἡγιάσθη δὲ ἐκ βρέφους, ὡς ὁ μέγας Σαμουὴλ καὶ Ἱερεμίας ὁ Προφήτης· διὰ τοῦτο ἅμα γεννηθείς, ἀφιερώθη εἰς τὸν Θεόν. Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς μέτρον ἡλικίας καὶ τῆς σωματικῆς καὶ τῆς πνευματικῆς καὶ ἔλαβον χρείαν οἱ συμπατριῶται, αὐτοῦ νὰ ἀναβιβάσωσιν αὐτὸν εἰς τὸν θρόνον τῆς ἀρχιερωσύνης, τὸν ἀπέστειλαν εἰς τὸν καθολικὸν Μητροπολίτην τῆς Ἰβηρίας καὶ παρ’ ἐκείνου ἔλαβε τὴν χειροτονίαν, καθότι ἐπεκράτει τότε εἰς Κωνσταντινούπολιν ἡ αἵρεσις τῶν εἰκονομάχων καὶ δὲν ἐδέχετο ὁ Ἅγιος νὰ λάβῃ παρὰ τῶν μισοχρίστων ἐκείνων τὴν χειροτονίαν.
Ἀφοῦ δὲ ἐτελεύτησεν ὁ Ἴσαυρος καὶ οἱ μετ’ αὐτὸν εἰκονομάχοι βασιλεῖς, τότε ἐπῆγεν ὁ Ἅγιος εἰς τὴν βασιλεύουσαν καὶ συναντήσας τὴν βασίλισσαν Εἰρήνην πολλὰ εἶπεν εἰς αὐτὴν περὶ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, καὶ πάλιν ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Γοτθίαν. Ἐπειδὴ δὲ οἱ στρατιῶται τοῦ Χαγάνου ἐπανεστάτησαν εἰς τὴν Γοτθίαν καὶ πολλοὺς Χριστιανοὺς διεπέρασαν ἐν στόματι μαχαίρας διὰ τὸν Χριστόν, τούτου ἕνεκα ἔφυγεν ἐκεῖθεν ὁ Ἅγιος, μεταβὰς δὲ εἰς τὴν Ἀμάστριδα, πόλιν παραθαλάσσιον τοῦ Εὐξείνου Πόντου, ἐκεῖ διέμεινε τέσσαρα ἔτη. Ἀκούσας δὲ ὅτι ἐτελεύτησεν ὁ Χαγάνος, εἶπε πρὸς τοὺς σὺν αὐτῷ· «μετὰ τεσσαράκοντα ἡμέρας θὰ ὑπάγω καὶ ἐγὼ νὰ κριθῶ μετ’ αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ», τοῦτο δὲ καὶ ἐγένετο, διότι μετὰ τεσσαράκοντα ἡμέρας, ἐνῷ ἐδίδασκεν εἰς τὸν λαὸν τὰ πρὸς σωτηρίαν ψυχῆς, παρέδωκε τὸ πνεῦμά του τῷ Θεῷ· εὐθὺς δὲ ἔφθασεν ἐκεῖ τὸ πλοιάριον αὐτοῦ, καθὼς καὶ τοῦτο εἶχε προείπει ὁ Ἅγιος, ὅτι δηλαδὴ εὐθὺς μετὰ τὸν θάνατόν του θέλει φθάσει ἐκεῖ, εἰς τὴν Ἀμάστριδα, τὸ πλοῖον του διὰ νὰ τὸν παραλάβῃ.